Opinion
Pierre Villepreux
Que’vs volerí parlar uei d’un jogador qui anèvi véser tornejar quan èri dròlle, un endarrèr plen de tiença, un cervèth vertadièr au servici deu nòste art. Nascut en Limosin, s’apèra Pèir Villepreux.
Vasut au vilatge de Pompador on anèva lo dimenge véser lo pair qui jogava endarrèr (dejà), sa carrièra de veishigaire que’u mièc naturaument au gualhard club de Briva on arribèc en 1963 e joguèc la finala perduda de 1965 contra Agen. Après duas sasons, que signèc lèu a l’Estadi Tolosenc on passèc la part màger de la soa vita de jogador entre 1965 e 1975. La seleccion en equipa nacionau ne triguèc pas tanpauc e, en 1967, que participèc au son purmèr Tornei de las Cinc Nacions. Que’s muishèc lèu estratègue eficaç e estoc eth qui engibanèc la practica de l’endarrèr ofensiu qui capvirèc la practica de l’epòca e semièc l’esvarge dens la linhas de dehensa advèrsas. Estoc un dia quan, intercalat, se mesclèc a l’ataca e aquò que lhevèc lo comentari fleumatic mès admiratiu d’un jornalista de la BBC: “And, like a ghost, Pierre Villepreux… *”
Purmèr, lo Peiròt cercava lo plasèr suu prat, e lo trobèc au pòste d’endarrèr “Lo sol piro shens de cap-e-cap suu terrenh, doncas dab ua libertat enòrma.” Mès l’estrategia n’estoc pas la soa sola arma. Dotat d’un còp de pè fenomenau, qu’estoc un marcaire preciós au perhons deu club tanvau deus Blaus. A Wellington en 1968, pendent ua virada autogerida shens d’apracticaire (68, 68 …) lo Peiròt que marquèc ua penalitat de darrèr de la linha deus 40 mètres estant, sia un còp de pè de 65 mètres qui passèc entre los paus devath l’aclamacion deus 50.000 espectators neozelandés. Aquestes tres punts estón los sols marcats aqueste jorn.
Pèir Villepreux estoc un deus elements de l’equipa de l’Estadi Tolosenc de las annadas 70 qui, au despieit deus sons sòcis prestigiós e d’un jòc esperlecaire, ne ganhèc pas jamei un pavés de Brennus (mès estoc finalista en 1969) dab ua galeria de mostres coma Roger Bourgarel, Jean-Louis Bérot, Jean-Claude Skrela, Jean-Pierre Rives …
Mès n’ei pas tot. Com los gats, aqueste beròi capdèth a mei d’ua vita. La dusau estoc la d’apracticaire. Desirós de contunhar de botar en practica las soas teorias, vaquí que s’envòla de cap a Tahiti entà eishartigar ua tèrra verge de veishiga ovau. Puish estoc aperat per la federacion italiana tà hèr progressar l’equipa deus Azzuri en creishença e per la federacion anglesa qui’u demandèc conselh pendent un estagi de preparacion au Portugal.
L’Estadi Tolosenc que l’aperèc au son torn e, dab lo Jean-Claude Skrela, que formèn un duo famós qui s’i escadoc d’emportar tres còps lo títou de campion (1985, 1986, 1989) e marquèn la decennia.
En 1990 que torna trobar Italia en tot se pausar a Treviso on apractica lo Benetton dab lo quau serà campion d’Italia. 1992: retorn a Briva tà ua sason dab lo CAB car au son còr, lo club de la debuta. 1993: Lemòtges l’arcuelha, mès en 1995, ei nomentat au cap deus Blaus per la FFR on retrobèc lo son amic Skrela. Lo palmarés ei meilèu positiu: dus Grans Chelèms en 1997 e 1998 e ua finala de la Copa deu Monde (perduda contra Australia).
Mès la veishiga suu terrenh n’èra pas lo sola activitat d’aqueste cervèth trebatent. Element atipic dens lo monde d’Ovalia, ei titulari deu Diplòma Superior de l’INSEP e professor agregat. Lo tipe qu’ei l’autor d’un memòri de tresau cicle entitolat: “Rugbi de movement e disponibilitat deu jogador”, 300 paginas pleadas s’estatisticas complicadas qui destecan las fasas de jòc, tanvau d’un detzenat de líbers suu subjècte. Obtengoc l’oscar Midi-Olympique en 1970 mès tanben la medisha annada lo prèmi Henri Deutsch de la Meurthe balhat per l’Academia deus Espòrts.
Après aquesta carrièra plan plenhada mentre la quau lo Peiròt a muishat son nas ponchut, sons peus anerat e son arríder amistós un pauc de pertot sus la planèta ovau, n’a pas jamei exprimit un sol degrèu: lo de n’aver pas acceptat la perpausion hèita per un club de football american d’anar expausar la soas idèias.
Aquò qu’ei shens de dobte pecat tau football american …
_____
*: E, com un hantaume, lo Pèir Villepreux …
Vasut au vilatge de Pompador on anèva lo dimenge véser lo pair qui jogava endarrèr (dejà), sa carrièra de veishigaire que’u mièc naturaument au gualhard club de Briva on arribèc en 1963 e joguèc la finala perduda de 1965 contra Agen. Après duas sasons, que signèc lèu a l’Estadi Tolosenc on passèc la part màger de la soa vita de jogador entre 1965 e 1975. La seleccion en equipa nacionau ne triguèc pas tanpauc e, en 1967, que participèc au son purmèr Tornei de las Cinc Nacions. Que’s muishèc lèu estratègue eficaç e estoc eth qui engibanèc la practica de l’endarrèr ofensiu qui capvirèc la practica de l’epòca e semièc l’esvarge dens la linhas de dehensa advèrsas. Estoc un dia quan, intercalat, se mesclèc a l’ataca e aquò que lhevèc lo comentari fleumatic mès admiratiu d’un jornalista de la BBC: “And, like a ghost, Pierre Villepreux… *”
Purmèr, lo Peiròt cercava lo plasèr suu prat, e lo trobèc au pòste d’endarrèr “Lo sol piro shens de cap-e-cap suu terrenh, doncas dab ua libertat enòrma.” Mès l’estrategia n’estoc pas la soa sola arma. Dotat d’un còp de pè fenomenau, qu’estoc un marcaire preciós au perhons deu club tanvau deus Blaus. A Wellington en 1968, pendent ua virada autogerida shens d’apracticaire (68, 68 …) lo Peiròt que marquèc ua penalitat de darrèr de la linha deus 40 mètres estant, sia un còp de pè de 65 mètres qui passèc entre los paus devath l’aclamacion deus 50.000 espectators neozelandés. Aquestes tres punts estón los sols marcats aqueste jorn.
Pèir Villepreux estoc un deus elements de l’equipa de l’Estadi Tolosenc de las annadas 70 qui, au despieit deus sons sòcis prestigiós e d’un jòc esperlecaire, ne ganhèc pas jamei un pavés de Brennus (mès estoc finalista en 1969) dab ua galeria de mostres coma Roger Bourgarel, Jean-Louis Bérot, Jean-Claude Skrela, Jean-Pierre Rives …
Mès n’ei pas tot. Com los gats, aqueste beròi capdèth a mei d’ua vita. La dusau estoc la d’apracticaire. Desirós de contunhar de botar en practica las soas teorias, vaquí que s’envòla de cap a Tahiti entà eishartigar ua tèrra verge de veishiga ovau. Puish estoc aperat per la federacion italiana tà hèr progressar l’equipa deus Azzuri en creishença e per la federacion anglesa qui’u demandèc conselh pendent un estagi de preparacion au Portugal.
L’Estadi Tolosenc que l’aperèc au son torn e, dab lo Jean-Claude Skrela, que formèn un duo famós qui s’i escadoc d’emportar tres còps lo títou de campion (1985, 1986, 1989) e marquèn la decennia.
En 1990 que torna trobar Italia en tot se pausar a Treviso on apractica lo Benetton dab lo quau serà campion d’Italia. 1992: retorn a Briva tà ua sason dab lo CAB car au son còr, lo club de la debuta. 1993: Lemòtges l’arcuelha, mès en 1995, ei nomentat au cap deus Blaus per la FFR on retrobèc lo son amic Skrela. Lo palmarés ei meilèu positiu: dus Grans Chelèms en 1997 e 1998 e ua finala de la Copa deu Monde (perduda contra Australia).
Mès la veishiga suu terrenh n’èra pas lo sola activitat d’aqueste cervèth trebatent. Element atipic dens lo monde d’Ovalia, ei titulari deu Diplòma Superior de l’INSEP e professor agregat. Lo tipe qu’ei l’autor d’un memòri de tresau cicle entitolat: “Rugbi de movement e disponibilitat deu jogador”, 300 paginas pleadas s’estatisticas complicadas qui destecan las fasas de jòc, tanvau d’un detzenat de líbers suu subjècte. Obtengoc l’oscar Midi-Olympique en 1970 mès tanben la medisha annada lo prèmi Henri Deutsch de la Meurthe balhat per l’Academia deus Espòrts.
Après aquesta carrièra plan plenhada mentre la quau lo Peiròt a muishat son nas ponchut, sons peus anerat e son arríder amistós un pauc de pertot sus la planèta ovau, n’a pas jamei exprimit un sol degrèu: lo de n’aver pas acceptat la perpausion hèita per un club de football american d’anar expausar la soas idèias.
Aquò qu’ei shens de dobte pecat tau football american …
_____
*: E, com un hantaume, lo Pèir Villepreux …
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari