Plan sovent se hèi lo ligam enter la sauvaguarda de la diversitat biologica, la biodiversitat e la sauvaguarda culturau, la de las culturas que se disen purmèiras.
 
L’idèia qu’es de sedusir, sustot per nosauts que defenem las civilisacions en dangèir: solide nos vorrim endralhar au darrèir daus defensors de la  diversitat biologica, tant mei que son numerós e hòrts…
 
Egau, vesi pas dens lo monde biologic e ecologic, lo que pren la defensa de la biodiversitat, tant d’estrambòrd de cap a las culturas en dangèir… E l’obertura daus partits ecologistas de cap a las lengas minorisadas en França pareish sovent mei oportunista que non pas convençuda.
 
Fin finau, se i a punts comuns enter las duas batestas, i a tanben una tropa de diferèncias…
 
Lo punt comun: la sauvaguarda per las generacions seguentas daus diferents modèus, los uns genetics e los auts etnologics. Una sauvaguarda necessària per se poder plegar aus cambiaments futurs dens lo monde de doman. Solide, digun s’anirà pas contra aquesta ideia, mes en tot deishar de tira plaça a una certa ierarquia.
 
Plan sovent dens l’amira ecologista, una societat umana tant vau com una auta. Solide, folkloricament es preferible que l’anglés sii pas la sola lenga d’existir, mes egau, la desaparicion de las autas lengas ne seré pas tant una catatròfa coma la de la riquessa biologica.
 
Ací arribam de tira a las diferéncias: a maugrat que los biologistas agin dempui bèra pausa reconeishuda que i a pas mei de natura non “entropicada”, l’ideia damòra qu’un cèrte amanatjament de l’encastre de la societat d’a l’ora d’ara,  es la via de seguir per milhor guardar la natura.
 
La dralha sociau qu’es la de l’occident,  es tostemps lo modèl de referència.
 
Domatge! Probable que l’estudi de las societats autas, las que “l’homo occidentalis”  a tant destruit dens lo passat, nos puiré amuishar una auta relacion dab la natura que non pas la nòsta, una auta vista de la plaça de l’uman dens lo Monde…
 
Que s’i puiré trobar coma ideia navèra? N’ic sèi pas, estant que digun, a ma coneishença, non trabalhèt pas aquí-dessús, au mens dinc a espandir las ideias dens lo maine public. Seré egau una recerca de las bèras,  praus ecologistes, mes que demandaré de se tirar dau “folklorisme culturau” chiconet partenalista.
 
Quid,  alavetz,  de la plaça de l’Occitan dens tot aquò?
 
Çò purmèir, se la cultura occitana es en dangèir, atau com las de las societats purmèiras, los punts comuns ací s’arrestan: la cultura occitana es plan una cultura d’Occident e ne pòrta pas un modèl sociau e naturau alternatiu. (çò que n’empacha pas lo Jornalet, e sovent es lo sol, de saludar los esfòrç daus indians de pertot).
 
Tot au contrari, e puiré estar un argument per sa defensa, la cultura d’Òc ten una plaça majora dens la pensada occidentala: imaginatz çò que seré vasut lo nòste monde shens lo concèpte de fin amor?
 
Devem pensar, en tot parlar dab los ecologistas, que la defensa de las lengas e de las culturas  es, per eths, una causa segondària, plan en devath de l’ecologisme (que tanben a còps, sembla un chic desbrombat).  Avem d’impausar las ideias nòstas, com dab las autas formacions politicas, en despièit d’una certa “complementaritat naturau”. Benlèu mei encara que dab los auts partits, nos trucam a aquesta “frairetat paternalista” que mena a deishar anar quauquas causòtas atau “d’apasimar lo dròlle”.  Jo n’èi pas jamei vist un partit ecologista bilingüe…