Opinion
Organisar la solidaritat occitanista
“Ganharem coma sem los mens fòrts.”
Marcèu Esquiu
Fin de l’annada escolara dens lo sud de Gironda. Lo projèit de classa bilingua es en dangèir: a maugrat que i age de cap a 20 familhas volontàrias, l’oposicion daus regents e lo flaquèir admnistratiu, s’an alaissat la comuna.
Que héser? Digun dens lo vilatge vòu pas portar la guerra pr’aquò, milhor de deishar…
Silenci occitaniste… Mes qui es au hiu de la causa?
Medisha annada e medish parçan: son amenaçats los cors d’occitan de tres collègis, per manca de professors competents (nos disen) e pr’amor dau flaquèir administratiu. Los mainatges s’alaissan: quan tot es hèit per que las causas cabussin, pòden pas mancar de cabussar.
Que héser? Son chic de pairs qu’ensajèren de pausar lo problema, mes la docilitat en tot purmèir. Digun vòu pas portar la guerra pr’aquò, milhor de deishar…
Silenci occitanista. Mes qui es au hiu de la causa?
Me senti un gost amar dens la boca: dempui tant de temps que miam batalha per que los dròlles puscin descubir la cultura nòsta.
Jo, pensi aus professors vielhs, que i a pausa, apitèren aqueths cors dab lo còr e l’estrambòrd. Quan deishèren, l’administacion avè creat los diplòmis, nomenat los professionaus, tot anava com fau… Alavetz, perqué donc pensar a seguir la mobilizacion? Èra vinut lo temps de la retirada.
Passèren las annadas, e tot contrapoder se desbrombèt. Quan tot s’angut a demesir, damorèt pas sonque lo silenci.
Solide sem pas los sols e los problemas de l’ensenhament son pas tanpauc los sols de se pausar. De pertot, las davançadas son mauaisidas, de pertot las conquistas passadas son en dangèir. De pertot los problemas damoran dens lo locau e digun ic sap.
Son pas sonque los occitanistas que puiran deféner la cultura nòsta, mes encara fau que passin las informacions e que se puscin organisar las reaccions.
Los que viven a l’endrèit on se pausan los problemas an tostemps hòrt de mau de miar batalha: lo dangèir es gran quan la vita-vitanta pòt estar tocada. Es sovent mei aisit de lunh enlà de portar la protèsta o au mens d’organizar la solidaritat.
Lo teishut associatiu passat a viscut. Tornaram pas apitar las estructuras de 20 ans enlà. Mes lo monde de uei, lo monde de la comunicacion e d’Internet indusit una logica navèra. L’informacion pòt passar en un clinhat d’un canton a l’aute d’Occitània: perqué pas apitar un hialat d’escambis on cadun puiré explicar los problemas e damandar ajuda?
Tres vias possiblas per ajudar:
Amassa puiram tot se disèva i a pausa: nos fau trobar un naveth biais d’estar amassa…
Marcèu Esquiu
Fin de l’annada escolara dens lo sud de Gironda. Lo projèit de classa bilingua es en dangèir: a maugrat que i age de cap a 20 familhas volontàrias, l’oposicion daus regents e lo flaquèir admnistratiu, s’an alaissat la comuna.
Que héser? Digun dens lo vilatge vòu pas portar la guerra pr’aquò, milhor de deishar…
Silenci occitaniste… Mes qui es au hiu de la causa?
Medisha annada e medish parçan: son amenaçats los cors d’occitan de tres collègis, per manca de professors competents (nos disen) e pr’amor dau flaquèir administratiu. Los mainatges s’alaissan: quan tot es hèit per que las causas cabussin, pòden pas mancar de cabussar.
Que héser? Son chic de pairs qu’ensajèren de pausar lo problema, mes la docilitat en tot purmèir. Digun vòu pas portar la guerra pr’aquò, milhor de deishar…
Silenci occitanista. Mes qui es au hiu de la causa?
Me senti un gost amar dens la boca: dempui tant de temps que miam batalha per que los dròlles puscin descubir la cultura nòsta.
Jo, pensi aus professors vielhs, que i a pausa, apitèren aqueths cors dab lo còr e l’estrambòrd. Quan deishèren, l’administacion avè creat los diplòmis, nomenat los professionaus, tot anava com fau… Alavetz, perqué donc pensar a seguir la mobilizacion? Èra vinut lo temps de la retirada.
Passèren las annadas, e tot contrapoder se desbrombèt. Quan tot s’angut a demesir, damorèt pas sonque lo silenci.
Solide sem pas los sols e los problemas de l’ensenhament son pas tanpauc los sols de se pausar. De pertot, las davançadas son mauaisidas, de pertot las conquistas passadas son en dangèir. De pertot los problemas damoran dens lo locau e digun ic sap.
Son pas sonque los occitanistas que puiran deféner la cultura nòsta, mes encara fau que passin las informacions e que se puscin organisar las reaccions.
Los que viven a l’endrèit on se pausan los problemas an tostemps hòrt de mau de miar batalha: lo dangèir es gran quan la vita-vitanta pòt estar tocada. Es sovent mei aisit de lunh enlà de portar la protèsta o au mens d’organizar la solidaritat.
Lo teishut associatiu passat a viscut. Tornaram pas apitar las estructuras de 20 ans enlà. Mes lo monde de uei, lo monde de la comunicacion e d’Internet indusit una logica navèra. L’informacion pòt passar en un clinhat d’un canton a l’aute d’Occitània: perqué pas apitar un hialat d’escambis on cadun puiré explicar los problemas e damandar ajuda?
Tres vias possiblas per ajudar:
– Héser passar l’informacion de cap aus responsables complicis: de las associacions a la premsa e aus politics complicis.
– Intervenir directament per corric: es chic de temps de passar e son centenats de questions pausadas qu’amuishan localament que lo problema es generau. I a sovent un esfèit de suspresa e de tot biais un sosten aus que son sau tarrenc.
– Assegurar los que son dens la batèsta de la solidaritat de tots.
– Intervenir directament per corric: es chic de temps de passar e son centenats de questions pausadas qu’amuishan localament que lo problema es generau. I a sovent un esfèit de suspresa e de tot biais un sosten aus que son sau tarrenc.
– Assegurar los que son dens la batèsta de la solidaritat de tots.
Amassa puiram tot se disèva i a pausa: nos fau trobar un naveth biais d’estar amassa…
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Tà çò qui ei d’interviéner per corric : òc-ben, mes que’ns caleré balisar drin la via, quan ne seré qu’en nos balhar l(as) adreça(s) que i cau escríver.
E ua letra-tipe, de copiar-pegar o de parafrasar, qu’evitaré que ns’esbarríssim dens las nostas formulacions (n'avem pas lhèu tots l’esperit de sintèsi).
#1 La peticion Avaaz tanben qu'ei ça'm par ua bona faiçon de mobilizar lèu-lèu e aisidament.
En passant, malaja, pesticidis shens dangèr tà las abelhas, be m'estoni se'n coneishem :) …
#6 Que demandatz l'ajuda d'"aqueths bearnés" ???
#6 D'acòrdi per ajudar lei collègas occitanistas de Sud Gironda. Ont se passèt exactament aquela ataca còntra la lenga? A quina data exacta o pendent quina annada escolara exacta? Es possible d'aver eventualament lo nom deis occitanistas o dei professors implicats?
Mossurs, en lòc de parlotejar de mots e d'autes, anem! bolegatz dròlles!! Ajudatz Gironda de vertat!!!!!
#4 Ce dit Mossur SociòLingüistica.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari