Opinion
L'umilitat e l'elegància de l'intelligéncia
Aquesta setmana avèm agut sul Jornalet dos articles plan interessants, malgrat que per de rasons absolutament opausadas.
Ièr, l'amic Eric Rolet disiá dins lo sieu article setmanal "Dempui qu’esturen nomenats quauques especialistas mei o mens cargats de la politica occitana, nosauts, los occitanistas, pensavam arribat lo temps dau repaus. Nos falut la cabussada de quate projèits per compréner la trapadèra: per apitar un institut culturau cargat d’estudis, una amassada academica o regionau, un hestenau d’ací e d’alà, digun es pas jamei contra e cadun s’endròm lo còr rassegurat". Non i podriái èsser mai d'acòrdi! Un país qu'es a morir e que consacra lo sieu temps e lo sieu argent –lo pauc argent qu'a– a la microtoponimia e a las fèstas estivalas. Conéisser lo nom d'aquela pichòta font que i a darrièr lo bosquet de non sabi quin trocet de parçan de l'autre costat de las montanhas es quicòm que pòt èsser interessant, gaireben indispensable per la vida de la lenga occitana e de l'umanitat en general. Coma tanben es quicòm que pòt èsser interessant, gaireben indispensable per la vida de la lenga occitana e de l'umanitat en general, de poder se bandar entre miegjornals bolegaires cada estiu per tot lo país, en tot pagant la cervesa al quilolitre. Fin finala aurà rason lo mieu amic que ditz qu'Occitània es un país que viu pendent l'estiu e dormís en ivèrn.
L'autre articlòt interessant foguèt lo del Domergue Sumien del diluns. A la començança pensèri qu'èra un article ironic. Un pauc mai enlà me demandèri se l'autor aviá volgut redigir un article autibiografic, especialament en legir de frasas coma aquesta: "Rescontram regularament de personas arrogantas e ignaras que son pas lingüistas mai que se creson capablas de ne saber mai que lei lingüistas". Mas, non, semblava que non, que ni distanciament ironic, ni autoretrait. N'i a que dison que l'ermeneutica es una art! A prepaus, comprenètz pas? Trobatz que parli chinés? Aquò indica que vos cal googlejar un pauc: escrivètz "hermenèutica" e trobaretz sulpic la definicion coma cal. Veiretz que non es pas de chinés, mas de grèc ancian.
Recordarai tostemps lo mèstre Joan Solà –foguèt un vertadièr privilègi e una onor t'aver pogut aver, Joan– cada còp que galejava a prepaus dels lingüistas pretensioses que se cresián los mai savis del mond, tant que volián decidir quals èran los bons e los marrits. Solà defendiá una idèa que me sembla evidenta, malgrat que non es clarament gaire practicada: l'umilitat scientifica. El, que durant la siá joventut foguèt un lingüista plan polemic que provoquèt de debats prigondament alucats amb de personatges coma Ruaix, non auriá jamai gausat d'escriure un article que pretenguèsse determinar los que devon èsser considerats de lingüistas e los que non. Per intelligéncia. E per elegància. O compren tot lo mond aquò, o qualqu'un tròba que parli chinés?
Ièr, l'amic Eric Rolet disiá dins lo sieu article setmanal "Dempui qu’esturen nomenats quauques especialistas mei o mens cargats de la politica occitana, nosauts, los occitanistas, pensavam arribat lo temps dau repaus. Nos falut la cabussada de quate projèits per compréner la trapadèra: per apitar un institut culturau cargat d’estudis, una amassada academica o regionau, un hestenau d’ací e d’alà, digun es pas jamei contra e cadun s’endròm lo còr rassegurat". Non i podriái èsser mai d'acòrdi! Un país qu'es a morir e que consacra lo sieu temps e lo sieu argent –lo pauc argent qu'a– a la microtoponimia e a las fèstas estivalas. Conéisser lo nom d'aquela pichòta font que i a darrièr lo bosquet de non sabi quin trocet de parçan de l'autre costat de las montanhas es quicòm que pòt èsser interessant, gaireben indispensable per la vida de la lenga occitana e de l'umanitat en general. Coma tanben es quicòm que pòt èsser interessant, gaireben indispensable per la vida de la lenga occitana e de l'umanitat en general, de poder se bandar entre miegjornals bolegaires cada estiu per tot lo país, en tot pagant la cervesa al quilolitre. Fin finala aurà rason lo mieu amic que ditz qu'Occitània es un país que viu pendent l'estiu e dormís en ivèrn.
L'autre articlòt interessant foguèt lo del Domergue Sumien del diluns. A la començança pensèri qu'èra un article ironic. Un pauc mai enlà me demandèri se l'autor aviá volgut redigir un article autibiografic, especialament en legir de frasas coma aquesta: "Rescontram regularament de personas arrogantas e ignaras que son pas lingüistas mai que se creson capablas de ne saber mai que lei lingüistas". Mas, non, semblava que non, que ni distanciament ironic, ni autoretrait. N'i a que dison que l'ermeneutica es una art! A prepaus, comprenètz pas? Trobatz que parli chinés? Aquò indica que vos cal googlejar un pauc: escrivètz "hermenèutica" e trobaretz sulpic la definicion coma cal. Veiretz que non es pas de chinés, mas de grèc ancian.
Recordarai tostemps lo mèstre Joan Solà –foguèt un vertadièr privilègi e una onor t'aver pogut aver, Joan– cada còp que galejava a prepaus dels lingüistas pretensioses que se cresián los mai savis del mond, tant que volián decidir quals èran los bons e los marrits. Solà defendiá una idèa que me sembla evidenta, malgrat que non es clarament gaire practicada: l'umilitat scientifica. El, que durant la siá joventut foguèt un lingüista plan polemic que provoquèt de debats prigondament alucats amb de personatges coma Ruaix, non auriá jamai gausat d'escriure un article que pretenguèsse determinar los que devon èsser considerats de lingüistas e los que non. Per intelligéncia. E per elegància. O compren tot lo mond aquò, o qualqu'un tròba que parli chinés?
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#10 Una trèva, Emmanuel, una trèva, plan segur. Encara que, un òme de palha, aquò branda fòrt plan, tre que l'ortodoxia te li vòl botar fòc !…
#8 Ai ausit parlat d'un "Guilhabèrt de Castre", mas me sembla que se moriguèt fa un brave moment. Amai ai pas trobar cap de "Guilhabèrt de Castre" sus la comuna de Montsegur. Sètz una treva o un ome de palha?
#8 Mon car Guilhabèrt, en linguistica o endacòm mai, se reconeis un arbre a sas fruitas, non ?
Doctor, en linguïstica o non, doctor es lo que l'Uni-Vers-itat, l'aparaire d'Institut de l'Unica Vertat (etimologicament) a designat subre critèris metodologics e teorics avalorats per ela per espandir pertot la dita unica vertat, tanben designada coma LA doctrina. Aquí doncas la foncion d'un DOCTOR, propagandista dela DOCTRINA catolica de l'UNIVERSITAT, per essséncia catolica a a sa fondacion inquisitoriala. tanplan, mon car sénher Girbau, vos cal pas estomacar de trobar qualques doctors ès linguistica mancar un bocin d'umilitat, de còp en còp.
La vertadièra question seriá de se demandar : "perqué un DOCTOR a volgut venir DOCTOR ?" Las responsas, de còp en còp, vos poirián estomacar bravament. L'umilitat e los escrupuls son la pòrta de cèl e de l'amor… en linguisitica o pas.
Res a apondre a ço qu'ai exprimit a la seguida de l'article d'En Sumien.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari