L’article de Terric Lausa dau 31 de mai menet los comentaires a parlar de la mondializacion e de la plaça d’Occitània dedins. Parlam aicí de segur de çò que l’economista american Theodore Levitt definiguet coma “la convergéncia daus merchats que s’opera dins lo monde entier”: la mondializacion o globalizacion economica.
 
Avem tres atituds politics possibles fàcia a la mondializacion. La primièra es d’acceptar queu foncionament mondiau e d’essaiar de ne’n tirar profiech per son país, son territòri, sa nacion. Coma zo disiá un comentaire: “L’avenidor de la nacion occitana se jòga pas a París o dins l’encastre de l’Estat francés, nimai dins lo d’un Estat occitan, que seriá tant bufèc. Depend de la capacitat d’aqueste territòri de s’inserir dins la mondializacion”. E d’apondre: “Occitània se deu pensar dins la mondializacion coma una nacion emergenta, çò qu’implica de rasonar en tèrmis de produccion, d’escambis, de competitivitat”. Vesem ben aicí l’essenciau de la pensada liberala liada a la mondializacion: competitivitat daus territòris dins la competicion mondiala, en defòra de tota consideracion estatala o nacionala. De segur, los partits de mança mai dau centre botaràn en avant lo fach de premunir los territòris contra los excès de la mondializacion. Sens botar en question son foncionament.
 
Fàcia a quela competicion internacionala e mai entre territòris, la primièra reaccion es de se virar vers los Estats. Lo replech nacionau, mai o mens fòrt, mai o mens reaccionari, es la primièra idea per se defendre contra los excès de la mondializacion e quitament per l’empaichar tot simplament. Avem de segur l’extrema-drecha, emb son proteccionisme, son retorn de las frontieras, son racisme que se pausiciona aitau. Mas avem tanben daus partits mai moderats que prenen quela posicion, emb l’idea dau patriotisme economica per exemple. O los partits de mança que vòlen mai de leis, mai de procteccion dins las frontieras nacionalas, contra lo capitalisme.
 
Un autre atitud fàcia a la mondializacion es de pas acceptar son foncionament en tut compréner la necessitat dau depassament d’una vision estatala daus problemas. Qu’es l’atitud daus altermondialistas e mai que mai daus ecologistas. L’ecologia nos apren que l’Estat es pas l’otís lo melhor per respondre aus problemas environamentaus. Los problemas son globaus, e tòcan lo monde entier, o son locaus. Mas un locau que s’ocupa pas dau tot de las frontieras. Un exemple: l’orsa dins los Pirineus. Es una politica de sauvagarda de la biodiversitat locala. Mas tòca tres Estats europeus. E las luchas contra lo capitalisme se deuriá pensar d’un biais mondiau tanben. Emb d’otis internacionau. Qu’es ço que volguet far lo movement altermondialista emb lo forums sociaus mondiaus.
 
Malaürosament, la solucion de replec nacionau sembla mai privilegiada. Es una error. Bastirem pas una alternativa solida a la mondializacion en pensar dins las frontieras estatalas. Perque los problemas se plantan pas a quelas frontieras.