Opinion
Literatura toristica: lo desert occitan
Prepausi aicí, coma exemple, l’analisi de la brocadura toristica editada en 2013 per l’agéncia departamentala de Gard: Envies de Gard, une invitation à la découverte. En fach un convit a la desmemòria: 52 paginas sens la mendra mencion occitana.
Un exemple complit d’una literatura sucursalista: lo departament i es presentat coma rebat de França, aquí los ingredients:
Se parla de “la diversité inouîe de paysages et d’émotions pures”: de qué s’enquestionar sus aquela puretat ligada en fach a la nocion d’autenticitat, autre poncís de la literatura toristica: un biais de definir lo biais d’èsser e de viure dels indigènas “sur ces terres irriguées par l’histoire (amb una h pichona) où vibre tout l’esprit du Sud”. Sem doncas al Sud, mas qual es son èime autentic? “Une incomparable douceur de vivre…un enchantement de tous les instants…la langueur du farniente à la mode méditerranéenne” Avem comprès, sem al paradís! Una inchalhença generala rompuida a cada feria per “la furieuse exubérance méridionale” o “l’esprit rebelle des Cévennes …l’esprit de liberté par delà les siècles”! Fin finala lo rebat de l’èime francò-francès…
Dempuèi d’annadas aqueles documents delargan una meteissa literatura que confòrta, al delai del mesprètz tant dels indigènas coma dels toristas, la deculturacion: dins la dralha del Tour de France par deux enfants de la fin del sègle XIX, monument de la propaganda nacionalista francesa.
En gomar totas las contradiccions, aquela literatura toristica participa de çò que la jove prensa alternativa grèca (Unfollow) sona: ”la dictatura mediatica”. Mas quines son los redactors d’una tala brocadura: òm los pòt pensar venguts d’una oficina parisenca.
Es ora de fargar un Observatòri dins l’encastre d’un Ofici interregional occitan per denónciar una tala disciminacion.
Vòli saludar aquí l’experiéncia menada per lo departament de Tarn en matèria de desvolopament toristic occitan.
La brocadura gardenca s’acaba atal: ”Venez vivre’ le Gard et vous n’aurez qu’une envie, revenir ou y rester” e contribuir atal a l’uniformizacion e l’apauriment general!
Un exemple complit d’una literatura sucursalista: lo departament i es presentat coma rebat de França, aquí los ingredients:
– un país que lèva l’enveja de totes
– una extraordinaroa varietat de paisatges
– un patrimònni istoric e cultural excepcional inscrich dins una istòria sens contradiccions, tota lisa.
La brocadura, s’entreva primièr de valorizar la varietat que se confond amb la diversitat, una nocion eretada de l’Empèri colonial qu’enaurava l’unitat dins la diversitat de sas colonias. Sem plan luènh de la pluralitat qu’implica una egalitat de tractament e çò d’aitant qu’aquela varietat-diversitat tan lausada tòca pas que l’aspècte natural (fauna, flòra, paisatges) o los produches tirats de la tèrra. Tota autra mena de diversitat istorica, culturalò-linguistica se vei ignorada. Ten pas cap de legitimitat.– una extraordinaroa varietat de paisatges
– un patrimònni istoric e cultural excepcional inscrich dins una istòria sens contradiccions, tota lisa.
Se parla de “la diversité inouîe de paysages et d’émotions pures”: de qué s’enquestionar sus aquela puretat ligada en fach a la nocion d’autenticitat, autre poncís de la literatura toristica: un biais de definir lo biais d’èsser e de viure dels indigènas “sur ces terres irriguées par l’histoire (amb una h pichona) où vibre tout l’esprit du Sud”. Sem doncas al Sud, mas qual es son èime autentic? “Une incomparable douceur de vivre…un enchantement de tous les instants…la langueur du farniente à la mode méditerranéenne” Avem comprès, sem al paradís! Una inchalhença generala rompuida a cada feria per “la furieuse exubérance méridionale” o “l’esprit rebelle des Cévennes …l’esprit de liberté par delà les siècles”! Fin finala lo rebat de l’èime francò-francès…
Dempuèi d’annadas aqueles documents delargan una meteissa literatura que confòrta, al delai del mesprètz tant dels indigènas coma dels toristas, la deculturacion: dins la dralha del Tour de France par deux enfants de la fin del sègle XIX, monument de la propaganda nacionalista francesa.
Denegacion istorica: pas res sus la civilizacion dels Trobadors, pas res sus la dinastia tolosenca dels Sant-Gèli, pas res sus la Crosada que permetriá de capir la fondacion d’Aigas-Mòrtas…
Denegacion linguistica: pas la mendra explicacion occitana dels toponims o del vocabulari especific. Tot es francès dempuèi lo neolitic!
Denegacion culturala: per l’eternitat, Usès sembla ligada a Racine, Someire a Durrell , coma Cevena a Stevenson. Pas res suls Trobadors, nimai sul ròtle dels josius sefarades de Posquièras/Vauvert, pas res suls autors occitans romantics o contemporans. Pas res sus l’universitat occitana d’estiu…
Denegacion linguistica: pas la mendra explicacion occitana dels toponims o del vocabulari especific. Tot es francès dempuèi lo neolitic!
Denegacion culturala: per l’eternitat, Usès sembla ligada a Racine, Someire a Durrell , coma Cevena a Stevenson. Pas res suls Trobadors, nimai sul ròtle dels josius sefarades de Posquièras/Vauvert, pas res suls autors occitans romantics o contemporans. Pas res sus l’universitat occitana d’estiu…
En gomar totas las contradiccions, aquela literatura toristica participa de çò que la jove prensa alternativa grèca (Unfollow) sona: ”la dictatura mediatica”. Mas quines son los redactors d’una tala brocadura: òm los pòt pensar venguts d’una oficina parisenca.
Es ora de fargar un Observatòri dins l’encastre d’un Ofici interregional occitan per denónciar una tala disciminacion.
Vòli saludar aquí l’experiéncia menada per lo departament de Tarn en matèria de desvolopament toristic occitan.
La brocadura gardenca s’acaba atal: ”Venez vivre’ le Gard et vous n’aurez qu’une envie, revenir ou y rester” e contribuir atal a l’uniformizacion e l’apauriment general!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#9 Siáu desolada d'aver mes un vòte còntra de vos, es una engana. Desolada.
Siáu en plen d'acòrd ambé çò que nos presentatz de vòstre passatge au país nòstre...
La republica fuguèt un Attila lingistic e per trobar la lenga occitana, fau la cercar, demandar exprès, aver una ret de conoissenças associativas... Se tornatz, esitatz pas de demandar per rescontrar de monde ai cèrcles occitans locaus per exemple
Aquest estiu he tornat a la Porvença (Niza, Cannes, Aix, Marssella, Alps Marítims), la presència de l'occità es tant testimonial, nomès a les plaques dels carres, talment desaparescuda de la gent en la seva vida quotidina, m'ha fet molta pena veure escultures d'en Mistral, que en pensaria ell!.
Als francesos nomès els hi agraden les diferències per donar un toc folclòric i rés més, pq si està viu està molt i molt amagat.
Bonjorn Alan,
Excellent article que malaürosament se pòt aplicar largament mai qu'a Gard... Lei frasas atrapamoscas a toristas, totalament vuejas que sortidas de la clòsca de cabinets de comunicants, lei labèls ronflants "Sud engagé" (la darriera asenada 2013 en region Lengadòc.... engatjat dins qué ?), "Pays cathare" apegat a qué que siá mai sens l'istòria, amb l'eleccion d'una "Miss Cathare" que fa escàndol dins la premsa d'Aude que tot lo monde occitan escriguèt per dire son indignacion (mai grand contentament satisfach de l'organizator dei Miss que dona coma pròba de sa pertinéncia que lo "label pays cathare est une marque déposée du CG Aude choisie par des centaines de producteurs". Se va prene sei referéncias culturalas encò deis elegits, dona lo nivèu !). Efectivament, revisionisme d'en pertot, non per reescritura de l'istòria mai per silenci, oblit, incultura vertiginosa e pasmens satisfacha de l'èstre.
Lo Pòrt Vièlh a Marselha "vient d'être rendu aux Marseillais par Norman Foster" ?? Renovat segur mai "Rendu" ? L'estatua de Victor Gelu a desaparegut, pas un banc per se pausar, quatre gròssei bèstias de plastic ultra colorat (un elefant, una girafa, etc., enebits de tocar en tant "qu'òbra d'art fragila" ), quatre estatuas gigantas de... Salvador Dali... E una paura paura figuiera isolada, soleta traça de vegetau sus tot lo torn dau pòrt, plantada de galís en plen mitan dau cai... Benlèu que la posicion "galís" es clafida d'un sens que m'a escapat (un comunicant nos lo donariá segurament). E quasi pas traça de cultura e lenga nòstras dins leis eveniments "Marselha capitala de la cultura 2013"....
Un projècte qu'ai dins lo cap quand aurai mai léser es de fargar una associacion de viatgaires occitans que la tòca seria de prepausar de descobertas en Occitània Italia o Catalonha tot en òc.Vegent de mond arribar e demandaires de lenga d'òc a-n- aqueste moment los oficis de torisme d'òc auraun benlèu consciencia de la manca grèva sus lo sicut de la cultura regionala.
#5 Òc, se porriá far un blòg "test" per aquò. Fau veire çò qu'es de notable e d'interés per lo monde que fa de torrisme dins tal e tau luec, que sièchon d'Occitània, d'Euròpa e d'autra part.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari