Opinion
Companhs! Escotatz!
Companhs! Escotatz!
Farèi un vers deconvinent
E i aura mai de foudaz que non i a de sen
E vers tots mesclats d’amor, de joia e de jovent
(Guilhem d’Aquitània)
Gèir s’acabava la virada d’estiu. Los hucs dau darrèir espectale s’atudèren en tot me deishar pensatiu.
Enguan son quaranta espectales dens los vilatges de Gironda (e d’Aquitània), a rencontar a cada còp lo monde de l’endrèit. Quasi digun sap çò qu’es l’occitan, a pena se a còps, quauquas personas te venen parlar un gascon francizat ...Èra talament fièra la dauna que me dishut dab conviccion: “Son gentils los copins!”.
I auré de que desesperar de l’estat de la lenga e de l’indentitat, se pas jamei n’avem sentit aqueth vam de complicitat.
Gironda es un país de l’istòria raubada on tant de gents encara cresen a la si-disenta “invasion inglesa”.
Gironda es un país de l’identitat escanada on l’avenidor sonque se pensa de cap a París.
Gironda es un país de la lenga casí mòrta e desbrombada.
Mes egau! Tot l’estiu avem sentit la complicitat dau public, coma se la cultura de l’identitat desvelhava un besunh, una manca mau indentificada, mau nomenada, mes presenta. Un public lo mei sovent susprés de véser se pausar paraulas sus un “quauquaren” que cadun sent dempui longa, shens que jamei se sii nomenat. Aqueth sentit, solide, se tròba a mila legas de la(s) tematica(s) occitanista(s): pas arren d’acabat, pas arren de formalizat e encara mens de teorizat…
Egau, damòra per nosauts la dralha que nos aubrís lo camin, que justifica tant de pena e de trabalh: una estela pausada dens lo negre com un calelh de lutz sauvadora. Un sentit que los occitanistas que sem, se diven d’escotar e de compréner, en delà de las idèias nòstas. Solide: çò purmèir, escotar!
Purmèira causa que nos pertoquèt: la pluralitat dau desvelh de l’identitat. Una tropa d’expressions diferentas d’un lòc a l’aut, d’un parçan a l’aut e sovent d’una persona a l’auta…
Atau dens lo país de Labrèda, petita ciutat tot prep de Bordèu, l’identitat s’es hargada dens la guarda de la natura (e de la vinha dau país). Una luta contra l’invasion daus lotiments e de la banlèga…
Dens lo Medòc l’identitat es medoquina: tot petit parçan, lo Medòc es una isla que s’i manca sonque un tròç de mar per la desseparar de Gironda.
Dens la ciutat medisha, auram de tornar bastir la dignitat que pòrta una istòria de longa: persuadir los bordalés que lo temps de la vergonha de lor ciutat es adara acabat.
E alavetz sonque, quan agim atau escotat las ideias daus uns e daus auts, puiram prepausar la cultura d’Òc, com un ligam de totas aqueras vias pluraus de sentir l’identitat.
Dens un país de l’istòria tant complicada com la nòsta, tant nhafrat dens son existència pròpria, la reconquista de l’identitat locau, fenomem istoric que se tròba de pertot, pòt préner camins desvirats… Mes fin finau, es, de segur, un imatge de la realitat de la civilisacion occitana, que de tostemps se cerquèt una unitat en delà de sas diferéncias.
Farèi un vers deconvinent
E i aura mai de foudaz que non i a de sen
E vers tots mesclats d’amor, de joia e de jovent
(Guilhem d’Aquitània)
Gèir s’acabava la virada d’estiu. Los hucs dau darrèir espectale s’atudèren en tot me deishar pensatiu.
Enguan son quaranta espectales dens los vilatges de Gironda (e d’Aquitània), a rencontar a cada còp lo monde de l’endrèit. Quasi digun sap çò qu’es l’occitan, a pena se a còps, quauquas personas te venen parlar un gascon francizat ...Èra talament fièra la dauna que me dishut dab conviccion: “Son gentils los copins!”.
I auré de que desesperar de l’estat de la lenga e de l’indentitat, se pas jamei n’avem sentit aqueth vam de complicitat.
Gironda es un país de l’istòria raubada on tant de gents encara cresen a la si-disenta “invasion inglesa”.
Gironda es un país de l’identitat escanada on l’avenidor sonque se pensa de cap a París.
Gironda es un país de la lenga casí mòrta e desbrombada.
Mes egau! Tot l’estiu avem sentit la complicitat dau public, coma se la cultura de l’identitat desvelhava un besunh, una manca mau indentificada, mau nomenada, mes presenta. Un public lo mei sovent susprés de véser se pausar paraulas sus un “quauquaren” que cadun sent dempui longa, shens que jamei se sii nomenat. Aqueth sentit, solide, se tròba a mila legas de la(s) tematica(s) occitanista(s): pas arren d’acabat, pas arren de formalizat e encara mens de teorizat…
Egau, damòra per nosauts la dralha que nos aubrís lo camin, que justifica tant de pena e de trabalh: una estela pausada dens lo negre com un calelh de lutz sauvadora. Un sentit que los occitanistas que sem, se diven d’escotar e de compréner, en delà de las idèias nòstas. Solide: çò purmèir, escotar!
Purmèira causa que nos pertoquèt: la pluralitat dau desvelh de l’identitat. Una tropa d’expressions diferentas d’un lòc a l’aut, d’un parçan a l’aut e sovent d’una persona a l’auta…
Atau dens lo país de Labrèda, petita ciutat tot prep de Bordèu, l’identitat s’es hargada dens la guarda de la natura (e de la vinha dau país). Una luta contra l’invasion daus lotiments e de la banlèga…
Dens lo Medòc l’identitat es medoquina: tot petit parçan, lo Medòc es una isla que s’i manca sonque un tròç de mar per la desseparar de Gironda.
Dens la ciutat medisha, auram de tornar bastir la dignitat que pòrta una istòria de longa: persuadir los bordalés que lo temps de la vergonha de lor ciutat es adara acabat.
E alavetz sonque, quan agim atau escotat las ideias daus uns e daus auts, puiram prepausar la cultura d’Òc, com un ligam de totas aqueras vias pluraus de sentir l’identitat.
Dens un país de l’istòria tant complicada com la nòsta, tant nhafrat dens son existència pròpria, la reconquista de l’identitat locau, fenomem istoric que se tròba de pertot, pòt préner camins desvirats… Mes fin finau, es, de segur, un imatge de la realitat de la civilisacion occitana, que de tostemps se cerquèt una unitat en delà de sas diferéncias.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#4 Adishatz Domergue, non soi pas per l'ogligacion, soi per la prepausicion sistematica. Un saunei de tot biais, que sèm plan luenh d'aver lo nombre sufisent d'ensenhaires peus prepausar a totas las classas d'Occitània. Aquò's una realitat que sabem tots. N'aimi pas tanpauc las categorizacions bipolàrias, estofan e dèishan chic de largança.
Tot tribalh se respècta. En mestior de lengas, i caben mei d'un biais de las hèser víver e de las transméter, mei d'un còp estó dit qu'Occitània n'a pas arren a véser dab lo Bascoat o Catalonha. Pensi qu'idealament atz rason, pas dens la vita vitanta. Bona fin de setmana.
#3 Eric, i a benlèu dos o tres detalhs que sabètz pas. Ieu tanben siáu un professionau de la transmission e ieu tanben agissi sus lo terren. Sus la realitat quotidiana de la lenga, ne sabi au minim tant coma vos. La diferéncia, benlèu, es entre: 1º lei professionaus que sabon ren en sociolingüistica e qu'an la vista corta e 2º lei professionaus que sabon quicòm de la sociolingüistica e que se fixan d'objectius ;)
#2 adiu Gèli d'Agen ! Piqui pas, prepausi un acompanhament, simplament. Quand legissi suggestions dins un mond ideal e que vivi la realitat coma professional d'una transmission que desapareis definitivament, dins l'indiferéncia generala, me demandi quals produits podriái préner per arribar a la meteissa vision de las causas.
#1
Car Eric d'Arbanats. Cal arrestar de picar sul Domergue Sumien. Domergue es un uman se pòt enganar. Es imperfièch coma o sèm totes. Ensaja sonque de veire clar dins de causas que son pas de las simplas. Cal pas creire qu'aja la sciencia infusa ni tanpauc infusada. Impausa pas cap de solucion. Exprimis de causas que fan pas tostemps plaser. Sèm en democracia ... escotèm nos ! E fagam de tal biais que de l'escambi nasque una avançada per tota la nòstra lenga e tota la nòstra cultura dins tota sa diversitat.
Fau prepausar a Domèrgue Sumien que vos acompanhe ;)
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari