Opinion
L’Amassada: Per de qué héser?
Òmi d’Oc! As drèit a la paraula!
Parla!
Quan lo Conselh Regionau d’Aquitània creèt l’Amassada[1], quauquas annadas alà, ja me deishèt pensatiu… De hèit, dempui la debuta, i avè destriga, enter los membres qu’avèvan lo drèit de participir a las comissions, e los autes …. Una seleccion que se volèva, solide, apitada dab critèris daus bons, mes guardats dens lo mistèri dau cabinet regionau… S’aurà falut bàter per i estar…
L’Amassada, se vòu un Conselh: un lòc per soscar la politica de miar de cap a la cultura occitana en Aquitània: un moment per se véser, per se parlar, per se compréner e davançar tots dau medish camin. A díser de vertat, n’a pas jamei estat atau, mes egau, i avè de faiçon regulara las amassadas de comission que permeteva d’escambiar…
Que hèi au mens dus ans, a nòsta coneishença, que non i a pas ajut mei nada comission… Serv pas d’arren d’amassar los que son sau tarrenc davant d’apitar una politica?
Egau estúrim, d’aqueste temps, convidats a las “Plénières” anualas. Aqueras rencontras, redusidas a una mija jornada sonque, vasèren lo moment causit per presentar la politica definida per lo nòste Conselh Régionau: lo temps de la bona paraula…
Lo moment causit estant en plena jornada e en plena setmana, solide que sonque los (si-disents) professionaus i podevan participir: los autes, praubòts, que s’an de ganhar la biaça! Siim seriós: la politica de la cultura d’Òc es un ahar tròp importanta per i mesclar los vejaires daus uns e daus autes!
Miam pas lo combat per la cultura occitana dempui mei de trenta ans per atau recuélher lo mesprés de la Mossurèra: balhar las ideias nòstas per l’avançada de la cultura occitana en Aquitània es un drèit! Lo poder regionau nos diu consultar e enténer. Nosauts los petits! Los que son ni elegits, ni professionaus o experts autò-proclamats. Aqueste drèit lo volurem tornar conquesir: hasurim de las prepausicions, demanderem de las rencontras per sonque gahar, un còp de mei… lo silenci.
Solide, lo “poder totpoderós” conta sus la laissèra e lo flaquèir…
Recebúrim aqueste matin la navèra convòca a la “Plénière 2013”: atau com las annadas passadas se va debanar en setmana e en jornada… I seràn anonçadas las navèras comissions e los navèths organismes creats, que pas jamei, solide, n’entenúrim a parlar, que pas jamei, solide, nos i demandèren de soscar!
Atau de nos rassegurar, se parla dens la convòca de “nous interroger collectivement sur les orientations que prendra la politique linguistique occitane pour les années à venir”.
De qui se trufa la Region Aquitània? Au cap de tres ans de silenci, shens nada consulta, tira dau capèth “una politica” tota aprestada, tota pensada e servida a l’aprovacion dau pòble reconeishent?
Èi tostemps ajut paur daus que vòlen lo bonur daus autes shens los i demandar lor avís! Que s’estuja darrèir?
Lo bon Diu occitanista es pas encara vasut: lo bonur nòste, l’apitaram nosauts…. Amassa!
Parla!
Quan lo Conselh Regionau d’Aquitània creèt l’Amassada[1], quauquas annadas alà, ja me deishèt pensatiu… De hèit, dempui la debuta, i avè destriga, enter los membres qu’avèvan lo drèit de participir a las comissions, e los autes …. Una seleccion que se volèva, solide, apitada dab critèris daus bons, mes guardats dens lo mistèri dau cabinet regionau… S’aurà falut bàter per i estar…
L’Amassada, se vòu un Conselh: un lòc per soscar la politica de miar de cap a la cultura occitana en Aquitània: un moment per se véser, per se parlar, per se compréner e davançar tots dau medish camin. A díser de vertat, n’a pas jamei estat atau, mes egau, i avè de faiçon regulara las amassadas de comission que permeteva d’escambiar…
Que hèi au mens dus ans, a nòsta coneishença, que non i a pas ajut mei nada comission… Serv pas d’arren d’amassar los que son sau tarrenc davant d’apitar una politica?
Egau estúrim, d’aqueste temps, convidats a las “Plénières” anualas. Aqueras rencontras, redusidas a una mija jornada sonque, vasèren lo moment causit per presentar la politica definida per lo nòste Conselh Régionau: lo temps de la bona paraula…
Lo moment causit estant en plena jornada e en plena setmana, solide que sonque los (si-disents) professionaus i podevan participir: los autes, praubòts, que s’an de ganhar la biaça! Siim seriós: la politica de la cultura d’Òc es un ahar tròp importanta per i mesclar los vejaires daus uns e daus autes!
Miam pas lo combat per la cultura occitana dempui mei de trenta ans per atau recuélher lo mesprés de la Mossurèra: balhar las ideias nòstas per l’avançada de la cultura occitana en Aquitània es un drèit! Lo poder regionau nos diu consultar e enténer. Nosauts los petits! Los que son ni elegits, ni professionaus o experts autò-proclamats. Aqueste drèit lo volurem tornar conquesir: hasurim de las prepausicions, demanderem de las rencontras per sonque gahar, un còp de mei… lo silenci.
Solide, lo “poder totpoderós” conta sus la laissèra e lo flaquèir…
Recebúrim aqueste matin la navèra convòca a la “Plénière 2013”: atau com las annadas passadas se va debanar en setmana e en jornada… I seràn anonçadas las navèras comissions e los navèths organismes creats, que pas jamei, solide, n’entenúrim a parlar, que pas jamei, solide, nos i demandèren de soscar!
Atau de nos rassegurar, se parla dens la convòca de “nous interroger collectivement sur les orientations que prendra la politique linguistique occitane pour les années à venir”.
De qui se trufa la Region Aquitània? Au cap de tres ans de silenci, shens nada consulta, tira dau capèth “una politica” tota aprestada, tota pensada e servida a l’aprovacion dau pòble reconeishent?
Èi tostemps ajut paur daus que vòlen lo bonur daus autes shens los i demandar lor avís! Que s’estuja darrèir?
Lo bon Diu occitanista es pas encara vasut: lo bonur nòste, l’apitaram nosauts…. Amassa!
[1] L’Amassada es lo “Conseil de développement pour la langue occitane en Aquitaine” que volèva amassar las ideias atau de definir una politica culturau occitana en Aquitània.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Per nosautes, estudiants nihilistas, l'Amassada èra sustot lo mejan de minjar un bon repaish pagat per la region e de demandar un chic mei de pan o una auta botelha de vin a Ricarèrra...
L'article comença ja per una fauta : a la debuta, tot lo monde podia participar a las comissions, e la termièra entre membre de l'Amassada e non-membre èra fosca. D'individuals èran presents a las comissions, vòli dire pas representents d'associacions o que que sia. De dire que calguèt gular per se far entendre a aquesta espòca es d'una marrida fe evidenta pel monde qu'i èran. Las causas cambièron un pauc après per contra.
Suspausi qu'es dich aqui sonque per afirmar que i foguèron pas jamai convidats Roulet e sa companhia (familiala). Çò que los empachava pas d'i èstre a cada còp.
Una question en passant : es qu'es possible pel sénher Roulet d'arrèstar de se botar en pausicion de martir fusilhat per la causa occitanista sus un territòri desfavorizat a aquel nivèl, ont, se seguissèm plan çò que dich, i a pas qu'el que fa las causas, e que las fa plan. Siam clars : es PAS un "petit". A totjorn agut l'aurelha a la Region, al despartament, dins la comunas. Gric de Prat foguèt subvencionat, coma d'autres. E i a plan mai d'autras personas e d'autras companhias, mai o mens pròchas de l'occitan, que jamai foguèron pas convidadas, e que degun d'aquesta esfèra l'i pensa jamai. Mai n'i a quitament en Gironda, e se Eric Roulet nos daissa furar en luòc de totjorn se tirar la cobèrta, aquò se trobarà.
Es pas bòn d'aver de memòria !
Fa de mal a las cervèlas de pensar que lo mond, nosautres, se fasèm rotlar dins la farina. Tant es melhor de surfar sus l'actualitat e creire a las promessas qu'aurem eissubliaas dins 3 ans !
Excellent article !
Es parier a un nivèu geografic mai pichin, a l'escala d'una ciutat coma Niça. Entorn de li annadas 1997, 1998 la comuna de Niça recampèt toi lu actors culturals de l'airau de Niça sota lo nom de "États généraux de l'identité niçoise". Una jornada, lo dissabta -emb un past a miègjorn regalat en toi au Castèu de Niça-, consagrada a la lenga occitana a Niça, amb una conferença, d'atalhiers-comissions tematics cargats de notar li doleanças e demandas dei diferents actors de la cultura regionala : ensenhament de segur, mèdias, cultura, economia...
Fuguèt estrambordant, i èra tot lo monde, occitanistas e autres, professionals, benevòles... La comuna donèt de medalhas ai fondators dau Sourgentin, la comuna faguèt avançar quauques projècts : caissèta vidèo per l'ensenhament dau niçard en escòla primària... E d'autres non : ràdio hertziana en niçard tot...
Après 1999, plus ren. La comuna recampèt plus jamai tot aquèu monde... Daumatge. Èra bensai solament una maniera de costosir lo mitan associatiu en vista dei eleccions ?
Es coma la "Convencion occitana" qu'acampèt a Besièrs de mond entorn de 2001, 2002... D'escambis, debats amb totes los partits occitanistas, militants, intellectuals de Lengadòc e quitament d'un pauc mai larg a l'entorn. Amb un apèl al sosten financièr...
Que se passèt pel cap de los que l'organizèron per plus donar de nòvas aital ?...
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari