Opinion
Arts desbrombadas o desconegudas I: Lo black metal occitan
Entà ac díser viste, lo black metal qu’ei un estile musicau qui apareishó au començar de las annadas 1990 e qui’s caracterisa per ua musica violenta mes majestuosa e tèxtes sia mistics o imaginaris sia violents tanben, qui rebaten de còps las credenças deus lors autors (satanisme, odinisme o autas religions neò-paganas, e neò-faishisme per ua minoritat de grops).
En Occitània com pertot, que i a bitara un heish de grops qui practican aqueste estile. Mes com tot çò qui’s hè en Occitània, que’s hè màgement en francés o en anglés. Aqueste article que vòu estar ua pichona enquista sus la minoritat de grops qui practican lo black metal en occitan.
Hantaoma
Quand parlam de black metal occitan, que pensam purmèr a Hantaoma, dab lo son excelent album Malombra, qui sortí en 2005 e qui n’estó pas seguit de gran causa: ni autes discs ni concèrts peu moment. Los gavidaires de Hantaoma que son tanben los de Stille Volk, lhèu e’us ei pro adara...
Lou Quinse
Los qui coneishen drin mei l’underground que pensaràn tanben a Lou Quinse, simpatic grop de las valadas. Dens lo son EP de 2008 que reprenè estandards de la musica trad occitana a la soa sauça mes ne s’esluenhava pas guaire deus sons modèles: Hantaoma, In Extremo e lo “pagan black metal” en generau... Lo son album Rondeau de la Forca, sortit en 2011, qu’ei hèra mei plan produsit, e tanben plan mei acabat artisticament: sus ua basa qui demora la cançon tradicionau que basteishen composicions loas, energicas, brutalas e melodicas a l’encòp , e mèma... amusantas, de còps!
Aorlhac (?)
E podem considerar Aorlhac com un grop de black metal OCCITAN? Deu logò au nom en passant peus tèmas de las paraulas, tot qu’ei occitan dens las produccions (subrebèras!) d’aqueth grop ... d’Orlhac. Tot, manca las paraulas: que franchimandejan. Digam qu’ei un grop “perioccitan”.
D’autes?
Que i a tròp de grops en Occitania qui practican aqueste estile entà poder coneishe’us tots, e donc saber los quaus utilisan l’occitan... Passem viste sus Luci Tristis () e Anal Decapitation qui utilisan l’occitan de faiçon marginala. Probablament e n’i a d’autes qui ne coneishi pas.
Black metal en òc despuish 1991!
Mes çò qui èi descobèrt i a pas hèra qu’ei que black metal occitan, que se’n hè despuish 1991, qu’ei a díser despuish lo bèth començament deu “segond” black metal (dab l’espelida de grops escandinaus com Mayhem, Burzm, Darkthrone, etc qui formalisèn lo genre).
Aquiu la raretat, l’antiquitat d’aqueste inventari: Dins Ech cèl de Astarte (sic1) peu grop Sus Scrofa. Enregistrat dab miejans rudimentaris – a ua epòca on tot lo monde n’avèn pas Cubasis o Garage Band a casa! -, que presenta ua musica bruta, casi brolhona mes hòrt sincèra. Lo guitarista e lo trucaire d’aqueth grop que fondaràn apuish Stille Volk e lo guitarista que serà, mei tard, dens Hantaoma. Un sol tròç d’aquesta casseta artisanala que sembla trobader sus internet.
Un moviment mondiau shens centre
Quand disem que lo black metal apareishó en Norvègia, n’ei pas faus: la màger part deus grops importants qu’i èran.
Mes qu’ei ua vision reductora: Nebiros en Colombia, Kawir en Grècia, Root, Master’s Hammer en Republica Tchèca, Horna en Finlàndia, Negură Bunget en Romania... Tots aqueths grops de las òras purmèras qu’an en comun de cridar e cantar au país dens la lenga deu país.
Los nostes Sus Scrofa, a l’epòca, que hasèn dejà partida d’un underground mondiau on las cassetas com la loa se venèn, s’escambiavan, on los fans e los grops comunicavan, s’enviavan las loas produccions per la pòsta abans de passar a l’internet.
Despuish lo començar, tanben, hèra grops de black que revendican un estacament aus arradics precrestians de la civilisacion europèa. E si parlam de mitologia escandinava, que’n vau miélher parlar en norvegian, si parlam de Hecates e Ianos, lo grec que s’impausa, etc. Que s’i parla alavetz de “pagan metal”.
Cantar dens la soa lenga qu’ei totafèit dens la logica d’aqueste estile mes hèra de grops satanistas tanben que causeishen autas lengas que l’anglés.
Au briu deus ans, lo pagan metal que’s destaquè deu black esteticament per l’utilisacion d’instruments tradicionaus e de sonoritats mei doças e ideologicament per l’aparicion de hèra de grops neofaishistas2.
Recentament, dens aquesta dralha (mes shens revendicacion politica), lo famós “one man band” Belenos que passè deu francés au breton.
En Occitània com pertot, que i a bitara un heish de grops qui practican aqueste estile. Mes com tot çò qui’s hè en Occitània, que’s hè màgement en francés o en anglés. Aqueste article que vòu estar ua pichona enquista sus la minoritat de grops qui practican lo black metal en occitan.
Hantaoma
Quand parlam de black metal occitan, que pensam purmèr a Hantaoma, dab lo son excelent album Malombra, qui sortí en 2005 e qui n’estó pas seguit de gran causa: ni autes discs ni concèrts peu moment. Los gavidaires de Hantaoma que son tanben los de Stille Volk, lhèu e’us ei pro adara...
Lou Quinse
Los qui coneishen drin mei l’underground que pensaràn tanben a Lou Quinse, simpatic grop de las valadas. Dens lo son EP de 2008 que reprenè estandards de la musica trad occitana a la soa sauça mes ne s’esluenhava pas guaire deus sons modèles: Hantaoma, In Extremo e lo “pagan black metal” en generau... Lo son album Rondeau de la Forca, sortit en 2011, qu’ei hèra mei plan produsit, e tanben plan mei acabat artisticament: sus ua basa qui demora la cançon tradicionau que basteishen composicions loas, energicas, brutalas e melodicas a l’encòp , e mèma... amusantas, de còps!
Aorlhac (?)
E podem considerar Aorlhac com un grop de black metal OCCITAN? Deu logò au nom en passant peus tèmas de las paraulas, tot qu’ei occitan dens las produccions (subrebèras!) d’aqueth grop ... d’Orlhac. Tot, manca las paraulas: que franchimandejan. Digam qu’ei un grop “perioccitan”.
D’autes?
Que i a tròp de grops en Occitania qui practican aqueste estile entà poder coneishe’us tots, e donc saber los quaus utilisan l’occitan... Passem viste sus Luci Tristis () e Anal Decapitation qui utilisan l’occitan de faiçon marginala. Probablament e n’i a d’autes qui ne coneishi pas.
Black metal en òc despuish 1991!
Mes çò qui èi descobèrt i a pas hèra qu’ei que black metal occitan, que se’n hè despuish 1991, qu’ei a díser despuish lo bèth començament deu “segond” black metal (dab l’espelida de grops escandinaus com Mayhem, Burzm, Darkthrone, etc qui formalisèn lo genre).
Aquiu la raretat, l’antiquitat d’aqueste inventari: Dins Ech cèl de Astarte (sic1) peu grop Sus Scrofa. Enregistrat dab miejans rudimentaris – a ua epòca on tot lo monde n’avèn pas Cubasis o Garage Band a casa! -, que presenta ua musica bruta, casi brolhona mes hòrt sincèra. Lo guitarista e lo trucaire d’aqueth grop que fondaràn apuish Stille Volk e lo guitarista que serà, mei tard, dens Hantaoma. Un sol tròç d’aquesta casseta artisanala que sembla trobader sus internet.
Un moviment mondiau shens centre
Quand disem que lo black metal apareishó en Norvègia, n’ei pas faus: la màger part deus grops importants qu’i èran.
Mes qu’ei ua vision reductora: Nebiros en Colombia, Kawir en Grècia, Root, Master’s Hammer en Republica Tchèca, Horna en Finlàndia, Negură Bunget en Romania... Tots aqueths grops de las òras purmèras qu’an en comun de cridar e cantar au país dens la lenga deu país.
Los nostes Sus Scrofa, a l’epòca, que hasèn dejà partida d’un underground mondiau on las cassetas com la loa se venèn, s’escambiavan, on los fans e los grops comunicavan, s’enviavan las loas produccions per la pòsta abans de passar a l’internet.
Despuish lo començar, tanben, hèra grops de black que revendican un estacament aus arradics precrestians de la civilisacion europèa. E si parlam de mitologia escandinava, que’n vau miélher parlar en norvegian, si parlam de Hecates e Ianos, lo grec que s’impausa, etc. Que s’i parla alavetz de “pagan metal”.
Cantar dens la soa lenga qu’ei totafèit dens la logica d’aqueste estile mes hèra de grops satanistas tanben que causeishen autas lengas que l’anglés.
Au briu deus ans, lo pagan metal que’s destaquè deu black esteticament per l’utilisacion d’instruments tradicionaus e de sonoritats mei doças e ideologicament per l’aparicion de hèra de grops neofaishistas2.
Recentament, dens aquesta dralha (mes shens revendicacion politica), lo famós “one man band” Belenos que passè deu francés au breton.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Ne chau pas oblidar "Beitio Bourrudo" (bestia borruda) qu'es un grop dau Lemosin.
Quo es dau "vertadier black" : n'i a pas d'instrument tradicionau é la musica sembla a 'quella de Mayhem o Darkthrone.
Per aquo chantan en occitan lemosin.
Ne chau pas oblidar "Beitio Bourrudo" (bestia borruda) qu'es un grop dau Lemosin.
Quo es dau "vertadier black" : n'i a pas d'instrument tradicionau é la musica sembla a 'quella de Mayhem o Darkthrone.
Per aquo chantan en occitan lemosin.
Qu'aconselharí mé que mé Liturgy o Wolves in the Throne Room com grops de uei. Percé qu'a hòrt avançat lo black metal despuish le començada dab los Mayhem, Emperor, Imortal, etc... Que tròbi, uei lo jorn, l'empont mé interessent qu'es en America.
Autament com musica estrema en le soa lenga, qu'avèm avut Ulver dab Nattens Madrigal.
#1 Hèra juste, Occitan Heavy ! Ne m'avè pas tustat. Auta informacion entà l'autor: "arradic" qu'ei feminin. Un tèxte impecable, he, autament, e subertot hèra interessant. Mercés a l'autor, e que continue atau !
Article interessant.
Per informacion: "l'art" (masculin al singular) ven "las arts" (femenin al plural).
Donc: "arts desbrombadas o desconegudas".
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari