Dissabte venent l’Ostal d’Occitània festejarà lo sieu seten anniversari. Set ans d’Ostal, set ans d’aqueste centre cultural occitanista emplaçat al bèl mièg de Tolosa, qu’a capitat de devenir lo punt neuralgic de la cultura occitana del País Tolosan e mai enlà: una vertadièra referéncia de gestion culturala e d’engatjament occitanista per Occitània tota. Soi convençut que totas las ciutats d’Occitània voldrián plan d’aver un lòc coma l’Ostal.
 
Per festejar aquestes set ans d’Ostal, se rendrà un polit omenatge a la cantaira ariegesa Rosina de Pèira. Aqueste omenatge vòl servir a l’encòp d’omenatge a totas las femnas occitanas, especialament aquelas qu’an la votz coma mestièr e qu’utilizan la lenga: las cantairas, las contairas, las poètas, las regentas, las professoras... e, perqué non, tanben las politicianas!
 
E aqueste article es per totas vosautras. Es per Rosina, l’espectaculara femna que nos canta en lenga nòstra dempuèi totjorn. Vos confessarai que quand la coneguèri demorèri qualques setmanas completament estabosit de constatar la fòrça, lo vam, la sensibilitat e l’elegància d’aquela femna. Solide qu’un fum de femnas voldrián arribar al sieu atge amb aquesta prigonda vitalitat. Qual non..?
 
Mas tanben per totas las autras. Per Francesa Daga, la mèstra de Rosina. Per Equidad Barres, per la perigòrda Monica Burg, per Martina, per la bearnesa Marilis, e per l’aranesa Alidé Sans. Totas seràn aquí dissabte per omenatjar la Rosina. E ieu vos prepausi de las omenatjar tanben a elas.
 
E tanben a tu, femna anonima. Òc, tu. Occitana, catalana, francesa, espanhòla, aragonesa o benlèu australiana. Tu, que nos legisses, ès l’espèr de la nòstra lenga. Car non coneissi cap de lenga que pòsca viure en tot èsser parlada sonque per l’un dels sèxes. Tu la fas vertadièrament viva. Uèi, donc, l’omenatge es per tu. A la tiá, femna!