Lo 2014 es arribat. Es aquel curiós moment que las gents e las institucions, qualques jorns après s’aver desirat un bon Nadal e urosas fèstas, s’intercàmbian aquò talament original de “bona annada, plan granada e plan acompanhada!”. De cartas, de letras, de messatges, d’e-mails, de sonadas... Tanben avèm d’afichas gaireben identicas a las de l’an passat mas qu’ongan dison qu’avèm una television. Podètz trobar de postalas, de papièr o electronicas. E totes sèm, un pauc mai o un pauc mens, sèm e serem victimas de recebudas o d’enviadas d’aqueste material dessenhat pels grands psicològues socials: cal balhar de vam al pòble, per que siá mai productiu! E, se nos calguèsse jutjar per l’ambient general qu’acompanha aquestes escambis epistolars e telefonics, gausariam dire quitament que lo pas del 2013 al 2014 produsís a l’èsser uman e a l’univèrs en general una mena de carga automatica d’energia positiva. E, çò qu’es encara mai extraordinari: quicòm parièr a una purgacion de totes los pecats de l’annada precedenta, amb la condonacion balhada ipsofacto. Donc, al primièr de genièr, los delictes de ièr son escafats. Tot torna a zèro.
 
Es damnatge que los que nos consideram leugièrament empiristas relativistas de pensada liberala cambiam d’annada coma totes los autres umans mas, ça que la, çò que sospeitàvem l’an passat que se passariá l’an d’après, aquela ipotèsi qu’aviam fait fa qualques meses, uèi, malgrat totes los bons messatges e condonacions de pecats del passat que voldretz, la prediccion se fa evidenta: ongan celebrarem lo centenari de la mòrt de Frederic Mistral e cap d’institucion publica occitana o francesa commemorarà aqueste eveniment coma çò qu’es vertadièrament, una efemeride nacionala occitana.
 
E aquò vòl dire qu’anam encadenar doas vergonhas nacionalas en seguida: l’oblit institucional dels 800 ans de Murèth en 2013, e l’oblit institucional dels 100 de Mistral en 2014.
 
Polida e amnesica nacion. E, ça que la, la nòstra.