Eth jornalisme politic ei coma logar un coche familhar entà trauessar eth desèrt. L’esvrentes en un parelh de dies, hènt tot çò que volgues –estrossejar es arròdes, veires, motor, eca.– e, sense cap tipe de pena, dempús le dèishes ena pòrta deth garatge, damb ua sensacion, coma èster jaçat dessús d’ua broma, de satisfaccion infinita corrent pera sang.
 
Ei de coneishut qu’es mejans d’informacion amaguen, uns mielhors que d’auti, ua ideologia politica ath darrèr des paraules. Aqueth non ei pas eth problèma… ben en ua societat com cau òc, mès ena nòsta ei de besonh calar eth nas ei enes arguments que defenen uns e d’auti. Ei a díder, s’ath long deth viatge peth sable damb monovolume es arròdes peten per ua petita pèira o per ua patacada damb un sanglièr de pòur…
 
Enes darrèri dies era vida politica dera Val d’Aran a estat un coche de loguèr. A apareishut enes mejans d’informacion a arraïtz des declaracions deth conselhèr Homs dera Generalitat: “S’Aran demane exercir eth sòn deth a escuélher, a de poder hèc enes tèrmes que demanam entath conjunt de Catalonha, sonque mancarie”. Dempús d’aguesta afirmacion, era maishina mediatica comencèc a virar e entrèc en desèrt (Europa Press,Ara, La Vanguardia, E-Notícies, La Razón, Intereconomía, eca.). 
 
Un becari [borsièr] qu’en un moment de panic diguec çò de prumèr que li venguec ath cap o un jornalista dera vielha escòla vengut de Madrid que cercaue ua auta reaccion… qui sap? S’eth periodista qu’hèc era pregunta non arribe a formular-la, seguraments era vida politica d’Aran seguirie, coma tostemp invisibla, non ena societat aranesa, enes mejans.
Era maishina mediatica siguec en tot foncionar, mès calie eth punt de vista dera Val: revirar er objècte en actor dera noticia. Bèri mejans reprodusiren es paraules deth Sindic Barrera en RAC1 en tot cercar un titolar fòrt, facil de rebrembar qu’era gent pogue comentar laguens d’uns mesi en bèth dinar entre amics: “Sabetz qu’es aranesi vòlen èster ua comunitat autonòma laguens de Catalonha”. Enquia aciu arribe aguest capítol… eth coche ja a estat cremat ara leugèra e abandonat deuant dera agéncia de loguèr.
 
A on son es reportatges, documentaus, estadistiques…¿? tot aquerò que definie era profession. Non i a lòc entà articles de prigondor en jornalisme politic. Aumens sus ahèrs relacionadi damb era montanha, er entorn rurau o tot aquerò qu’escape dera politica de gigants. Aqueri qu’alimenten as mejans mès potents. Ua vision generalizada ei qu’aguest tipe d’informacions sonque interèssen a politics e as jornalistes que les seguissen. Ua cobertura massa ampla entad aguesta relacion d’amor-òdi.
 
Coma era profession mès vielha, existís jornalisme qu’a perdut eth nòrd hè ans per granes enterpreses, grops politics, hilats sociaus, eca. S’a passat ath mon der espectacle e deth titolar facil. Mediatic pòt èster era paraula mès avienta. Un miralh dera societat en qué viuem. Per aquerò, era Val d’Aran demorarà a uelhs barradi entàs mejans enquia que bèth aute actor de prumèra linha mediatica li shaute logar un coche.