En mens de 72 oras avèm agut tres bonas nòvas de tria: a) en Soïssa vòlon tornar limitar l’intrada d’europèus mentre los partits d’ultradreta europèus aplaudisson los resultats del referendum, b) en Espanha lo PP non vòl retirar la proposicion de lei de l’avortament qu’a presentat lo ministre Gallardón, mas c) per contra a plan volgut retirar lo famós principi de “justícia universala” de la legislacion espanhòla.
 
Non me semblan de nòvas desligadas las unas de las autras. Al contrari. Es evident qu’en Euròpa sèm a recular en dreits e libertats. Totun, çò que me sembla mai escandalós es la contradiccion ideologica d’aqueles que son a menar aquesta reculada. Lo cas espanhòl, per exemple, me sembla qu’es paradigmatic. Es a dire: aqueles que dison en Catalonha que l’independéncia es una idèa medievala –coma s’aquò volguèsse dire quicòm de forçadament marrit...– e que çò que cal al sègle XXI es d’avançar cap a un Mond globalizat e sens frontièras, son los meteisses qu’al sègle XXI enebisson l’avortament e limitan la justícia universala. Òsca! Enebir l’avortament non es una idèa medievala? Bon, non ne soi segur, mas en tot cas de çò que ne soi segur es que los amics de l’inquisicion i serián plan d’acòrd. E la melhor manièra d’avançar cap un Mond global e globalizat es de limitar la justícia universala, que pròva que las frontièras encara existisson plan quand cal?
 
Poiriam parlar tanben d’aquesta obsession de considerar l’edat mejana l’arquetip d’una societat grisa, fosca, vièlha, injusta, caotica, feudalista, conservatora, etc. Es una tissa partejada pels nacionalistas espanhòls e franceses. La miá impression es qu’aqueste discors antimedieval conten quicòm de volgudament pervèrs e pervertit. Los qu’avèm un pauc de coneissença de l’epòca medievala sabèm plan que per Catalonha e per Occitània aquela epòca non foguèt ni grisa, ni fosca, ni vièlha ni especialament injusta. Foguèt, de fait, un dels moments mai glorioses de la nòstra civilizacion. Un moment de modernitat, de sciéncia, de recèrca, d’art, de poesia, etc. L’objectiu d’eles, donc, es de nos far creire çò contrari: de nos far creire qu’aquela epòca foguèt un desastre –e, donc, implicitament que la nòstra civilizacion foguèt un desastre– e qu’urosament qu’après arribèt l’epòca modèrna, lo barròc, lo classicisme e lo sègle de las lums, solide, perque es quand eles an lo moment mai gloriós.
 
Alavetz, arribats aquí, benlèu que la primièra de las causas que caldriá far es de revendicar sens cap de tabó l’epòca medievala cada còp que siá utilizada contra nosautres. “Òc, volèm l’independéncia. Volèm la lenga a l’escòla. Volèm lo nòstre dreit civil. Volèm gerir lo nòstre territòri. E benlèu que tot aquò es un bocin medieval. E alara, quin es lo problèma? Tant melhor!”