Qu’a durat tota la setmana….
 
Quan avoren pro de parlar de las escotas telefonicas, se hiquèren a charrar atau de saber se la Dauna Ministra qu’ic sabèva o pas….
 
Quan avoren pron de parlar de tot aquò, tornèren díser un còp de mei que los carnets de l’èx-president èran (o pas) privats e que faré (o pas) li tornar atau que siin pas mei espleitats per l’escandal que ven ….
 
Los mèdias,  tot dia, se hèsen gai de comentar e tornar comentar las darrèiras istòrias de cort de recreacion de l’escòla politica parisenca. Los ressons de la ”nomenclatura” que se pensa lo melic dau monde…
 
Jo, qu’èi sonqu’una question: i crésen?
 
Pensan seriosament que lo monde son interessats per la vita estequida dau mitan politicomediatic de la capitala?
 
Jo, d’istòrias, ne’n vesi cada jorn dab mos escolans: la sola diferéncia, es que mos escolans, eths, n’an pas nat poder mediatic e tot aquò damòra enter nosauts.
 
Egau, los que tenen lo poder son pas mainatges: pòden préner  conselh d’una  tropa de sociològs, psicològs sociaus e autes especialistes de comunicacion.
 
Alavetz perqué? Com pòden ne pas saber que totas aqueras farlabicas, embelidas per las mediàs de mòda ne hèsen pas sonque ajustar un chic mei de ridicule au ridicul?
 
Com pòden ignorar que l’imatge ja escornida dau monde politic ne’n sòrt encara sordèira?
 
Passat lo vam de curiositat, damòra de tot aquò una mauhisança, a véser un  desgost per l’us que hèsen dau poder que (a çò que pareish) los i avem balhat.
 
Com es possible que vesin  pas que cada istorieta nhaca un chic mei lora credibilitat e la de tot lo monde politic.
 
I a pas que duas possibilitats: o son talament dens lo mesprètz de la populacion que pensan que cadun es apassionat de lora petita persona e daus trabucs que s’i pòt gahar, o saben la batalha perduda e…. Basta!
 
Mès nosauts tanben qu’ic sabem: l’ahar es pas perduda per tots,  e a mesura que lo monde politic s’en·honsa dens lo ridicul, los extremistes de tota mena son a s’engreishar…
 
A dus cent ans d’alà, una petita còla atau gavidava lo país, e las camaligas  de faudas, de lheit o de sòus daus uns e daus auts,  li semblava d’estar lo cap dau monde.
 
Dens lo son palais de Versalhas, lo rei, tot environat daus cortesans s’èra completament trencat de la realitat. Quan vinguren los dau pòble per li demandar de partejar lo còc, lo praube Rei s’enganèt:
 
“Es una revòlta?
- Non Siri, una revolucion”  auré responut lo son Ministre….
 
Atau se passèt.
 
Atau se passarà?