Opinion
Au nom de la Terra
Après Élisée Reclus, vos vau parlar d’un personatge plan important per l’ecologia que l’accion pren plaça mai que mai en Occitània. S’agís dau païsan, escrivan, agrobiologista cevenòu Pierre Rabhi. Cevenòu, l’es per l’asard de la vita que lo menet d’un oasi dau sud argerian d’acianta Lablachère (trobei pas lo nom occitan de quela comuna – benleu La Blachèra).
Vos deve confessar que coneissiá pas vertadierament l’òme davant de veire un filme sus sa vita. De segur, ne’n aviá fòrça auvit parlar notadament per çò de la campanha presidenciala francesa de 2002. Queu filme, “Pierre Rabhi, au nom de la Terre” l’an difusat dos còps a Limòtges. Chasca vetz, mai de 200 personas se son desplaçats per lo veire e participar au debat prepausat per las associacions (Amics de la Terra Lemosin e ATTAC 87). Me, lo viguei nonmàs la seconda vetz, perque la prumiera me regeteren: pas mai de plaça …
Pierre Rabhi fuguet un dau pionier de l’agricultura biologica, de l’agroecologia e un dau prumier a comprener l’importancia dau compostatge per melhorar los sòus. Qu’es per l’experimentacion que compreguet queu foncionament. Ne’n venguet un dau promotor. En França de segur mas tanben dins los país dau sud.
Lo filme nos presenta los differents projectes dins loquau s’es investit Rabhi per promòure queu tipe d’agricultura: son trabalh dempuei la debuta de las annadas quatre-vint en Africa mai son rescontre coma Thomas Sankara; lo projecte dau Mas de Beaulieu ente podem aprener a cultivar segon sos preceptes; lo desvelopament de l’agricultura ecologica dins los monasteris ortodòxes romanés a partir dau trabalh fach emb lo de Solan a la Bastida d’en Gras (país d’Usès).
De sa campanha a l’eleccion presidenciala de 2002 vai naisser lo movement daus colibrís. Un movement que se balha una tripla mission: inspirar, reliar, sostener. Inspirar per chamjar nòstra vesença dau monde. Reliar los actors d’un territòri, per agir ensems. Sostener per trobar las ressorsas utilas a las realizacions de projectes.
Lo movement ten son nom d’una legenda ameridiana. Un còp, i aguet un incendi daus beus dins los bòscs. Tots los animaus, terrifiats, visaven lo desastre. Nonmàs lo colibrí se remudava en tut cherchar quauquas gotas d’aiga dins son bec per las gitar sus lo fuòc. Lo tató li disset: “ Colibrí! Ses-tu fadard? Qu’es pas emb quauquas gotas que tuaràs lo fuòc!” E çò disset lo colibrí : “Zo sabe, mas fau ma part.”
L’accion de Pierre Rabhi es mai que mai orientada vers l’agricultura. E vers un biais particular de militar: lo movement ciutadan, lo fach de bolegar la societat de l’interior pusleu que per la presa de poder politic.
Vos deve confessar que coneissiá pas vertadierament l’òme davant de veire un filme sus sa vita. De segur, ne’n aviá fòrça auvit parlar notadament per çò de la campanha presidenciala francesa de 2002. Queu filme, “Pierre Rabhi, au nom de la Terre” l’an difusat dos còps a Limòtges. Chasca vetz, mai de 200 personas se son desplaçats per lo veire e participar au debat prepausat per las associacions (Amics de la Terra Lemosin e ATTAC 87). Me, lo viguei nonmàs la seconda vetz, perque la prumiera me regeteren: pas mai de plaça …
Pierre Rabhi fuguet un dau pionier de l’agricultura biologica, de l’agroecologia e un dau prumier a comprener l’importancia dau compostatge per melhorar los sòus. Qu’es per l’experimentacion que compreguet queu foncionament. Ne’n venguet un dau promotor. En França de segur mas tanben dins los país dau sud.
Lo filme nos presenta los differents projectes dins loquau s’es investit Rabhi per promòure queu tipe d’agricultura: son trabalh dempuei la debuta de las annadas quatre-vint en Africa mai son rescontre coma Thomas Sankara; lo projecte dau Mas de Beaulieu ente podem aprener a cultivar segon sos preceptes; lo desvelopament de l’agricultura ecologica dins los monasteris ortodòxes romanés a partir dau trabalh fach emb lo de Solan a la Bastida d’en Gras (país d’Usès).
De sa campanha a l’eleccion presidenciala de 2002 vai naisser lo movement daus colibrís. Un movement que se balha una tripla mission: inspirar, reliar, sostener. Inspirar per chamjar nòstra vesença dau monde. Reliar los actors d’un territòri, per agir ensems. Sostener per trobar las ressorsas utilas a las realizacions de projectes.
Lo movement ten son nom d’una legenda ameridiana. Un còp, i aguet un incendi daus beus dins los bòscs. Tots los animaus, terrifiats, visaven lo desastre. Nonmàs lo colibrí se remudava en tut cherchar quauquas gotas d’aiga dins son bec per las gitar sus lo fuòc. Lo tató li disset: “ Colibrí! Ses-tu fadard? Qu’es pas emb quauquas gotas que tuaràs lo fuòc!” E çò disset lo colibrí : “Zo sabe, mas fau ma part.”
L’accion de Pierre Rabhi es mai que mai orientada vers l’agricultura. E vers un biais particular de militar: lo movement ciutadan, lo fach de bolegar la societat de l’interior pusleu que per la presa de poder politic.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
L'article citat per #3 me sembla partir e patir d'un a priori pauc scientific, contràriament a çò anonciat "association française pour l'information scientifique", e 'chaba en tirant de las conclusions esculassadas :
"Parce que les paysans du Mali ou du Cameroun, eux, n'ont pas des donateurs croyants pour les soutenir financièrement ou pour leur fournir des centaines d'heures de travail gratuit, et ils ont plutôt besoin d'avoir accès à des intrants comme des pesticides ou des engrais chimiques, et surtout à un large développement de la mécanisation, afin de sortir du schéma de l'agriculture d'autosubsistance qui fait que la majorité des gens qui souffrent de faim sur cette planète sont paradoxalement des paysans, à qui le système économique refuse les moyens de sortir de la pauvreté."
Per ben dire, la mesma ricancoina productivista qu'un nos chanta dempuei de las annadas...
Aquò es pas un liam envèrs un filme mas envèrs lo còmpte-rendut d'una vesita, per nurrir la reflexion collectiva : http://afis-ardeche.blogspot.fr/2012/09/humanisme-notre-visite-chez-des.html
« De còps i a que’m sembla l’òmi qu’ei vienut on lo vòlen pas, on i a pas cap plaça entad eth ; pr'amor, autament, entà qué voleré tota la plaça ? »
Joseph Conrad, LORD JIM
Malaja, sauva tota l'admiracion qui'u pòrti, lo Pierre Rabhi qu'ei tanben persuadit que la suberpopulacion n'ei pas un chepic, e aciu ne'u poish pas seguir.
Estossin "savis" lo monde, lhèu que's poirén har UA plaça suu planèta qui ne sii pas TOTA la plaça. Mes ne son pas savis. Que son aganits, escàs e portats a seguir moscas bluas (com lo progrès tecnologic, las pretendudas leis de l'economia, la promessa d'ua vita etèrna, etc.)…
Pr'aquò ja crei que vienerà un temps quan l'umanitat s'avisarà que la creishença a tot hòrt ei un cuu de horn. Lo trabuc qu'ei : e serà pas tròp tard ? Quin domau shens tornar auram portat a l'ambient ?
Que m'i hèi a cambiar de gatons a la mia petita escalòta, tot parièr com m'i hèi a har víver la lenga nosta, pr'amor que soi convençut qu'òm se deu purmèr cambiar a si medish (”N'ès pas responsable sonque de tu medish, » - Coran 4.84)…
Mes francament, n'i crei pas guaire. Qu'èm mauaviats dab tròpa inercia.
Nos cal causir : descreissença o descadença fins a la mòrt. La causida es de las simplassas.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari