Opinion
Privilègis
Pas mei de professor de francés au licèu e los dròlles son a quauquas setmanas dau bachilerat.
Aperet au Rectorat de l’Acadèmia, lo gran temple dau poder escolar centralista per s’enténer díser, com sovent, qu’en “l’estat actuau de las recercas, se tròba pas mei nat volontari per assegurar quauque remplaçament que sii». Gents per ensenhar dens aqueras condicions de trabalh e de salari, i a pas guaire e de mens en mens.
Rai! Los dròlles auràn de se passar de professor e de fèit, i a maishantas lengas per pensar que los i va pas héser tròp de dòu.
Manca los que deven passar l’examen, aqueths qu’an hrèita d’un professor. E los dròlles de cercar, de passar anóncias, de demandar aus uns e aus auts! Un professor de francés, aquò se diu poder trobar… E una de las mainadas que pensèt au son professor dau collègi: un passionat (ic fau estar!) qu’aceptèt per ajudar los escolans, au mens lo temps de trobar quauqu’un. Solaçada, la mainada se’n torna au son licèu atau de presentar a la direccion la prepausicion… Me creiratz pas! L’administracion refusèt qu’aqueste professor ensenhi au collègi! De pas compréner: diu estar una question d’estatut, d’assegurança, de privilègi?
Los mainatges s’amassan a l’estanguet en fàcia dau Licèu, duas oras cada setmana lo professor los ajuda e l’examen es adara dens un mes. L’estanguet romega: i a pas pron de consomacions!
Dens lo quite collègi, un musicaire de haut nivèu, tanben ensenha las matematicas: la musica es pas pro per subervíver. De musicaire, aqueth professor descubrit chic a chic lo plaser de la practica musicau dab los mainatges e prepausèt d’apitar una orquestra. Una idèia de las bonas que non pas de combàter, dab l’aventura colectiva, lo desgost de mei en mei agut de l’escolaritat. Solide, serà pas per tots, mes se son pas sonque quauques dròlles d’i trobar plaser… A la debuta digun s’oposèt e digun ajudèt: un grop s’apitèt que de setmana en setmana vasut un orquestre vertadèir.
Es aquí que comencèt de desagradar: es pas lo ròtle d’un professor de matematicas d’ensenhar la musica! Son los professors de musica que mièren la batalha dinc a desgostar lo nòste cap d’orquestre. Tot s’acabèt e quan lo collègi cerquèt per quauquas oras d’ensenhament un professor de musica, lo falut héser venir de l’aut costat dau país.
Son dus exemples dens l’ensenhament, s’en puiré trobar de pertot e dens cada sector d’activitat. La malaudia dau diplòmi (de mei en mei estrèit), la defensa de l’estatut a tot hòrt e de faiçon generau lo corporatisme es vasut una malaudia colectiva que fin finau embarra çò purmèir los quites defenuts. Un prison de privilègis que te mia chic a chic a estofar tota volontat de descubrir lo Monde. Un camin de paur, de paur malaudiva de pérder. Una paur que ten lo “diplomat “e lo “nomenat “ aprigat de tota navetat dinc a la retirada. Mes on es passat lo ton besunh de víver?
Un coporatisme protegit per lo poder: una via de seleccion aisida e l’assegurança de que los privilegiats tuaràn d’eths-medish tota hami de revòlta…
Aperet au Rectorat de l’Acadèmia, lo gran temple dau poder escolar centralista per s’enténer díser, com sovent, qu’en “l’estat actuau de las recercas, se tròba pas mei nat volontari per assegurar quauque remplaçament que sii». Gents per ensenhar dens aqueras condicions de trabalh e de salari, i a pas guaire e de mens en mens.
Rai! Los dròlles auràn de se passar de professor e de fèit, i a maishantas lengas per pensar que los i va pas héser tròp de dòu.
Manca los que deven passar l’examen, aqueths qu’an hrèita d’un professor. E los dròlles de cercar, de passar anóncias, de demandar aus uns e aus auts! Un professor de francés, aquò se diu poder trobar… E una de las mainadas que pensèt au son professor dau collègi: un passionat (ic fau estar!) qu’aceptèt per ajudar los escolans, au mens lo temps de trobar quauqu’un. Solaçada, la mainada se’n torna au son licèu atau de presentar a la direccion la prepausicion… Me creiratz pas! L’administracion refusèt qu’aqueste professor ensenhi au collègi! De pas compréner: diu estar una question d’estatut, d’assegurança, de privilègi?
Los mainatges s’amassan a l’estanguet en fàcia dau Licèu, duas oras cada setmana lo professor los ajuda e l’examen es adara dens un mes. L’estanguet romega: i a pas pron de consomacions!
Dens lo quite collègi, un musicaire de haut nivèu, tanben ensenha las matematicas: la musica es pas pro per subervíver. De musicaire, aqueth professor descubrit chic a chic lo plaser de la practica musicau dab los mainatges e prepausèt d’apitar una orquestra. Una idèia de las bonas que non pas de combàter, dab l’aventura colectiva, lo desgost de mei en mei agut de l’escolaritat. Solide, serà pas per tots, mes se son pas sonque quauques dròlles d’i trobar plaser… A la debuta digun s’oposèt e digun ajudèt: un grop s’apitèt que de setmana en setmana vasut un orquestre vertadèir.
Es aquí que comencèt de desagradar: es pas lo ròtle d’un professor de matematicas d’ensenhar la musica! Son los professors de musica que mièren la batalha dinc a desgostar lo nòste cap d’orquestre. Tot s’acabèt e quan lo collègi cerquèt per quauquas oras d’ensenhament un professor de musica, lo falut héser venir de l’aut costat dau país.
Son dus exemples dens l’ensenhament, s’en puiré trobar de pertot e dens cada sector d’activitat. La malaudia dau diplòmi (de mei en mei estrèit), la defensa de l’estatut a tot hòrt e de faiçon generau lo corporatisme es vasut una malaudia colectiva que fin finau embarra çò purmèir los quites defenuts. Un prison de privilègis que te mia chic a chic a estofar tota volontat de descubrir lo Monde. Un camin de paur, de paur malaudiva de pérder. Una paur que ten lo “diplomat “e lo “nomenat “ aprigat de tota navetat dinc a la retirada. Mes on es passat lo ton besunh de víver?
Un coporatisme protegit per lo poder: una via de seleccion aisida e l’assegurança de que los privilegiats tuaràn d’eths-medish tota hami de revòlta…
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Quin voletz qu'un sistema hèit entà seleccionar qui serà capulat e qui serà proletari balhe enveja aus dròlles d'apréner qué que sia?
Quand arriba qu'ei un domatge colaterau!
Abolim lo bac, las nòtas e la concuréncia e ensenhem autament.
E ben me torni pas trobar ni dins l'acusion de corporatisme ni dins la paur del cambiament. Me definir coma "privilegiat"? pas mai. Rampèli que privilegiat vol dire "aver un avantatge particulièr que n'es privat qualqu'un mai". Quin es aqueste avantatge? Se n'i a tant qu'aquo de privilègis, perqué mancan de professors?
Soi pas tucle suls disfoncionaments dins l'Educacion Nacionala (per exemple emplegar 6 ans de seguida una persona en CDD, en temps complet, per fin finala la remandar e atal èsser pas forçada de la titularizar).
La "malautia del diploma"? E l'autor d'aqueste article seria tranquile qu'una persona ensenhe una matèria sens aver cap de referéncia dins lo domèni? Oc? Non? Serà rassegurat, aquo se fa (en contractual, segur, pas e "titulari privilegiat").
La toca es de criticar un sistèmi? Alavetz anatz-i tot doç amb los umans que son embarcats dins lo sistèmi e que trabalhan e que fan tot ço possible per aver una accion benefica. Mercés.
E coma ic escribèva Albert Peyroutet : "Lo hazard qu'ei tan gran !" (Que l'aperavan Colorado, 1989).
Tota alusion a hèits existents o qu'agin existits non seré pas qu'atzard.
De tota fèiçon, es pas lo problema, ni l'èime de l'article.
Las duas gojatas de 1ES ic confirman, un professor deu collègi on èran antan, las ajuda en balhar cors de sosten au "Couloumey", estanguet vesin deu licèu (pas en fàcia egau). Se tracta d'un gropòt de liceans, e aqueste professor ic hèi per simpatia, una orada setmanèra.
L'"administracion" mesa en causa dens l'article tròba que passa bèra mesura d'insinuar que s'opausa au succès deus candidats au bachi. Solucions son estadas trobadas dens lo quite licèu, dab professoras de francés passionadas eras tanben, collègas de la dauna en arrèst malaudia, e lo programa serà clavat.
L'ahar es estat exagerat d'un biais mensongèr per una federacion de parents irresponsabla : la FCPE e per una premsa locala curta d'objectivitat.
Qui vòu la pèth de la professora dolenta ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari