Opinion
Los pegasses (uroses) que son nascuts en quauque lòc
Aquò que devèva arribar. Ac podèvam pas evitar. E haut, au parat deu debat sus la refòrma territoriala, apareishó sus un hialat sociau una remarca drin trufaira: “Los que dehenen lor region me hèn pensar a la cançon de Georges Brassens: Les cons qui sont nés quelque part, aquò seguit peu ligam dambe la dita cançon en vidèo. En vertat, la cançon s’apèra “Cançon deu monde que son nascut en quauque lòc” e lo repic ditz “lo pegasses uroses que …” e critica los chovinistas.
Me cau con·hessar que l’autor d’aquera frasòta es un deus mens amics deu Líber de Caras, quauqu’un de fòrça interessant e simpatic çaquelà, dambe bonas idèas progressistas, mès que “bloqueja” sus aquesta question coma fòrça monde dens la patria deus Drets de l’Òmi que se son deishats convéncer que la Libertat apareishó a la susfàcia de la Tèrra en 1789.
Son un bon nombre de pensar que, a maugrat de lor daubertura d’esperit qu’es totun vertadèra, prononciar lo mot “occitan” hè de vosautes un quasi-sòci deu Ku Klux Klan o quicòm d’aparentat.
Ende muishar de plan la complexitat d’un tau biaish de pensar, es la medisha persona que, un jorn, me demandè la revirada d’un tèxte de Moussu T dambe la mira de la cantar. Tot es pas néguer, tot es pas blanc tanpauc.
Responèi doncas a mon amic que lo brave Georges èra tanben l’autor de la famosa “Suplica end´estar enterrat sus la platja de Sèta”, que pròva plan que cau pas tostemps seguir un mèste de pensar que pòt tamben aver sons floishèrs o sas reviradas, e que se “tot es dens tot, e tamben lo contari”.
Aquesta cançon que torna sovent coma argument. Coma se Brassens possediva la vertat e lo hèit de’u citar vos balhava rason un còp per totis.
En fàcia d’aqueste tèxte deu brave Georges, podèm perpausar lo suberbèth “País plat QU’ES LO MEN” deu pas mensh respectable Gran Jacme. Brel shens Belgica? De qué ne demoraré?
Que serén las òbras de grans compausitors shens lor país? Imaginatz cinc minutas au Gilles Vigneault shens deu son Quebec, l’Alan Stivell shens radics celtes, las òbras de Liszt shens Hongria, Enrico Macias pas patanegra, Marceu Amont pas biarnés, Claudi Nougaro shens Ô Toulouse, lo Charles Aznavour shens sa soca armeniana e las compausicions deu Francis Lemarque (nascut Nathan Korb) shens las influéncias de las melodias yiddish e russas qu’an breçat son enfança, Luis Mariano shens lo Bascoat, etc.... Totis colhons nascuts en quauque lòc?
E seré tamben interessant de demandar, se las cançons que pòrtan la mencion “París” son consideradas coma portairas d’una peguessa localista. Vai-te’n saber.
Es vertat que l’importància deus radics e de la cultura, aquò es de mau comprénguer ende monde que son nascut “enlòc” o dens l’espaci-temps d’una auta dimension.
Me cau con·hessar que l’autor d’aquera frasòta es un deus mens amics deu Líber de Caras, quauqu’un de fòrça interessant e simpatic çaquelà, dambe bonas idèas progressistas, mès que “bloqueja” sus aquesta question coma fòrça monde dens la patria deus Drets de l’Òmi que se son deishats convéncer que la Libertat apareishó a la susfàcia de la Tèrra en 1789.
Son un bon nombre de pensar que, a maugrat de lor daubertura d’esperit qu’es totun vertadèra, prononciar lo mot “occitan” hè de vosautes un quasi-sòci deu Ku Klux Klan o quicòm d’aparentat.
Ende muishar de plan la complexitat d’un tau biaish de pensar, es la medisha persona que, un jorn, me demandè la revirada d’un tèxte de Moussu T dambe la mira de la cantar. Tot es pas néguer, tot es pas blanc tanpauc.
Responèi doncas a mon amic que lo brave Georges èra tanben l’autor de la famosa “Suplica end´estar enterrat sus la platja de Sèta”, que pròva plan que cau pas tostemps seguir un mèste de pensar que pòt tamben aver sons floishèrs o sas reviradas, e que se “tot es dens tot, e tamben lo contari”.
Aquesta cançon que torna sovent coma argument. Coma se Brassens possediva la vertat e lo hèit de’u citar vos balhava rason un còp per totis.
En fàcia d’aqueste tèxte deu brave Georges, podèm perpausar lo suberbèth “País plat QU’ES LO MEN” deu pas mensh respectable Gran Jacme. Brel shens Belgica? De qué ne demoraré?
Que serén las òbras de grans compausitors shens lor país? Imaginatz cinc minutas au Gilles Vigneault shens deu son Quebec, l’Alan Stivell shens radics celtes, las òbras de Liszt shens Hongria, Enrico Macias pas patanegra, Marceu Amont pas biarnés, Claudi Nougaro shens Ô Toulouse, lo Charles Aznavour shens sa soca armeniana e las compausicions deu Francis Lemarque (nascut Nathan Korb) shens las influéncias de las melodias yiddish e russas qu’an breçat son enfança, Luis Mariano shens lo Bascoat, etc.... Totis colhons nascuts en quauque lòc?
E seré tamben interessant de demandar, se las cançons que pòrtan la mencion “París” son consideradas coma portairas d’una peguessa localista. Vai-te’n saber.
Es vertat que l’importància deus radics e de la cultura, aquò es de mau comprénguer ende monde que son nascut “enlòc” o dens l’espaci-temps d’una auta dimension.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
A vosautes tanben qu'i avó un con que vs'enviè a la gula "Les imbéciles heureux qui sont nés quelque part"? Que credèvi estar lo sol...
Qu'ei amusant totun de véder en çò de gens que's vòlen d'esperit libre ua referencia tan politicament corrècte com Brassens!
Mes atau qu'ei, qu'en i a que n'aiman pas sonque las culturas d'importacion. Los mens collègas "bobos" e universalistes que son ahuecats quan s'ageish de deféner (verbaument plan segur!) los tibetans, los curds, los cabiles e tots los autes pòbles de la terra, mes interessà's a la cultura noste e reivendicar los nostes drets lingüistics, aquò n'ei pas pro universalite e que s'assimila au fascisme.
E quan me vien l'idea de portar lo berret que senteishi dens lo lor espiar que lo vente de la bèstia immonde ei enqüèra fecond!
Qu'es plan portat ara non pas d'estar vadut en quauque lòc e de n'estar ufanós mès d'aver originas divèrsas (com un pair rus e ua mair brasilèra). Atau que pòden díser que ne son pas vaduts simplament com los autes : en quauque lòc !
A cadun las soas referéncias… Gensemin, lo poèta perruquièr d'Agen – que los sons amics venen de festejar lo sesquicentenari de la soa desaparicion – qu'escriu (e que l‘a contat plan sovent dens los sons recitals poetics) dens « Mos sovenirs » qu'es « nascut d'un pair boçut, d'una mair tòrta »
Ne soi pas jamèi estat un bon patriòta e que soi per anar deu locau a l'universau sens m'arrestar a la casa « França »
Ne cau pas tanpauc acusar l'amic Georges per aquera cançon que s'adrèça màgerment aus pesolhs revenguts e non pas au mond estacat au son lòc d'origina e dobèrts aus autes…
E òc, lo "patriotisme local" es totjorn mal percebut e sustot mal comprés, amai pels occitanistas; sovent pas plan assumit.
E ça que la, una granda part dels occitanistas o son devenguts per un estacament a de personas, sovent; mas tanben a un territòri, que nos fa literalament vibrar... Mas aquò, pauques o gausaràn dire, e preferiràn vendre l'occitan coma un mejan de melhor parlar espanhòl.
Las vertuts d'une identitat fòrta portada collectivament son pasmens plan nombrosas : dinamisme economic e cultural (ex : Barcelona o País de Gala. L'indústria catalana en catalan a Barcelona es espantanta), coesion sociala e barrièra als vòtes a l'extrèma-drecha. D'estudis de sociologia electorala o mòstran : aquí ont une identitat locala es relativament fòrta e portada collectivament (Bretanha, Corsèga o Bretanha, per ex.), es ailà ont lo vòte FN es mens important (e ont i a de vòtes regionalistes significatius que balhan d'alternativas).
Sèm totes estacats a un luòc, mas ara amb la mobilitat creissenta de la gent e tot çò que provòca, es plan mens evident.
Ara, portar naut e fòrt sa cultura es pas un replec sus se, es tot simplament un gèste de tendre la man, d'aver quicòm a ofrir. Quand la Val d'Aran enlòc de metre en avant son españolidad coma o fasiá abans, decidiguèt de valorizar son occitanitat, lo nombre de toristas augmentèt significativament. Ara o es identificada coma tal, "val occitana". Paura vila de Luishon, pas luènc, qu'a sos panèlses de dintrada en totas las lengas toristas europèas...levat en occitan.
Ca que la, cal pas tombar dins la trapèla de l'embarrament comunautari. Vos aconselhi bravament la lectura de "Les identités meurtrières" d'Amin Maalouf : une identitat es necessariàment multipla; e ni de daisser córrer una uniformizacion culturala mondiala, nimai lo replec sus sa tribú, es cap a un umanisme dobèrt que cal tendre. Me pensi que l'occitanisme n'es capable d'o propausar.
#2 E oc, lo personatge avia sas contradiccions, coma nautres totes. E la contradiccion, la trobam dins la quita chançon que parlam, d'abord que se vei que se se pot aplicar a tots los chauvinismes, incluis dins la categoria los de las "patrias" capablas de far la guèrra, ço qu'incluis pas vertadierament los Occitans. Es un detalh que los que nos mandan aquo au morre deurian benlèu meditar, lor ajuaria a compréner de causas. E de tot biais, volrio ben rescontrar un jorn quauqu'un que seria pas naissut "quelque part". Aqueu païs d'en-luec deu valer lo desplaçament, e au mens un l'i deu pas estre destorbat per los vesins.
La melhora conclusion es la plaja de Seta. Coma qué, deu mei sabem causas, deu mei sèm libres, de causir e de non pas subir !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari