Ende jo, l’ahar èra totun clar.
 
S’espiam la diferéncia entre lo discors de François Hollande deu 22 de genièr de 2012 au Bourget e la politica que miè un còp elegit, me sembla evident que lo candidat socialista a tengut un devís ende convéncer la part mès esquerrista de l’electorat shens d’aver la mendre intencion de realizar çò que disèva. Se hèm una analiza freda, nos trobam davant l’engana ailàs fòrça costumèra d’un politician que’s vòu hèr elegir e que’s deu desprovedir de tot escrupule.
 
Avèvi jo l’impression qu’avèvam passat un lindau, lo de la credibilitat deus Socialistas e que la realitat sautava aus uelhs de cadun. E ben, sembla pas.
 
E totun, lo partit socialista a muishat dens l’istòria mès d’un còp que sabèva ténguer un doble devís, lo de las eleccions e lo deu govèrn.
 
Lo Front Popular a balhat aus trabalhadors franceses la setmana de las quaranta oras e los congets pagats. Tiò, mès benlèu pas shens de las granas caumas qu’an tornat brembar au Léon Blum sas promessas qu’èra a doblidar en tot ensajar de rassegurar los mitans financièrs.
 
Ende quauqu’un que’s bremba de la hèsta deu 10 de mai de 1981 au ser e de la docha freda de 1983 (aperada “Virada de la rigor”), la question se podèva dejà pausar sus un François Mitterrand vengut de la dreta e practicant una politica de dreta.
 
Solide, n’èra pas possible de saber a l’epòca que, dens l’ombra, aqueste aujami finançava la dreta extrèma ende, mira oficiala un còp la causa sabuda, “hèr empach” a la dreta.
 
Puèi vengón lo temps deu Jospin, dambe sa corderada de privatizacions (France Télécom, Gan, Thompson Multimédia, CIC, Crédit Lyonnais, Air France, Eramet, Aérospatiale, ASF) çò que hè d’eth lo campion totas categorias davant los purmèrs ministres “de dreta” coma Alain Juppé o Edouard Balladur.
 
Un còp lo Jospin eliminat per un escòre sharre a las eleccions presidencialas de 2002, arriba lo periòde Hollande. Son purmèr espleit estó d’ensajar de hèr votar en 2005 lo “tractat establissent una constitucion per Euròpa”. La celèbra fòto que’u muishè braç e braç en companhia de Nicolas Sarkozy portè fòrça prejudicis au “òc”, mès lo pòble a la facultat de desbrembar lèu.
 
Vos hèi aquí un resumit, solide.
 
Doncas vaquí un candidat socialista que declara que “son adversari, es la finança”, puèi que causís coma secretari generau adjunt de l’Elisèu (sia numèro 3 de la presidéncia, ren qu’aquò) lo Stéphane Macron de la banca Rothschild. Mès tard, nomarà coma conselhèra economica la Laurence Boone, capdau deu departament Euròpa de Bank of America – Merrill Lynch. Aquera darrèra (Merrill Lynch) es una banca “en punta en capitalizacions borsièras, important productor de subprimes, especialista en manlhèu toxics e doncas a l’origina de la crisi de 2009.”
 
François Hollande a un biaish estranh de lutar contra sons adversaris, benlèu es tròp fòrt ende que comprenguóssem.
 
Sa politica es la seguida de la de son predecessor, es a díser la destruccion deu servici public, la nacionalizacion de las còstas e la privatizacion deus ganhs.
 
Doncas jo, un drin simplet benlèu, cresèvi sincèrament qu’aquò se vesèva. E ben aquesta setmana me soi rendut compte que non pas. Èi parlat dambe duas personas (En dehòra de ma mair) que m’an dit que “Hollande es benlèu eficaç mès sap pas comunicar”. Un aute ça declarè que, de tot biaish, “a una largança tròp estreta ende poder hèr quauquarren”.
 
Es vertat que damb la presidéncia, lo govèrn, l’amassada nacionala, lo senat, l’armada, la polícia, l’Educacion Nacionala, las regions e los departaments, son marge de manòbra es particularament prima.
 
Me cau doncas virar de cap a la psicologia end’ensajar de comprénguer. Pensi que lo monde qu’an votat “Flanby” a las eleccions presidencialas refusan de véser (o an paur d’avoar) una error qu’aurèn hèit. Pr’amor?
 
Son pas obligatòriament fautius, es possible de díser que las hèitas deus presidents correspónen pas a çò qu’avèva promés lo candidat, e doncas qu’aquò èra pas una error.
 
Tot depen d’on botam la barra deu “a un moment dona, cau estancar las conerias”, coma me disèva mon pair quan èri dròlle. (Perdonatz la leugèra trivialitat)