Opinion
Causissi la patz
Al moment qu’escrivi aquestas linhas, pensi a mas originas argerianas: sens elas, me seriái tant interessat a çò de la dificultat de convivéncia dels pòbles e de las cresenças, en particular quand interferisson los desirs de dominacion?
Una causa es segura per ieu: non me pòdi taisar. Despuèi de setmanas que s’es agreujat lo conflicte israelopalestinian, assistissi a la pojada de l’asirança, non sonque dins los quites luòcs de la guèrra, çò qu’es de bon comprene, mas, probable pr’amor d’internet e dels malhums socials, de la multiplicacion dels imatges e de la globalizacion de l’informacion, pertot sul planeta, e doncas tanben en Occitània.
Pensi tanben a George Orwell e a Albert Camus que, d’esquèrra totes dos, se distancièron totun dels discorses estalinistas dominants en nom d’una reflexion prigonda sus la perversitat de l’opression, suls possibles manipòlis e mai dins la boca dels revolucionaris e, fin finala, sus la dignitat umana. Non oblidem jamai çò uman, que, per ieu, de fe crestiana evangelica, es tanben, en çò que ten de melhor, çò divin.
Soi tostemps estat favorable a l’independéncia de Palestina, per la meteissa rason qu’apuègi lo drech d’èsser liures dels occitans, dels catalans, dels còrses o de quin pòble que siá: la democracia. S’aquel pòble arabi se sent palestinian, non vòl integrar la comunitat aràbia israeliana, non vesi en nom de qué m’i opausariái – en cas que mon oposicion aguèsse qualque valor. Es tanben per ieu una evidéncia que los josieus, sovent secutats, son a l’encòp una religion e un pòble, amb totun de nuanças e una complexitat cambiadissa, segon l’istòria personala de cadun que pòt far variar los sentiments identitaris. Doncas, coma tot pòble, perqué non poiriá tanben aver son estat sus una tèrra que foguèt sieuna durant de sègles? “Una tèrra, doas legitimitats”, çò respondèt un jorn lo cantautor quebequés anglofòn Leonard Cohen, a l’encòp josieu cresent e monge bodista, dins una entrevista.
Quin espèr, enfin, quand, al mièg dels ans 1990, palestinians e israelians comencèron de se crear un avenidor de patz! Totòm semblava de pensar que los dos pòbles visquèran ensems, enfin! Per malastre, en 1995, la patz se tornèt alonhar amb l’assassinat del primièr ministre Yitzhaq Rabin per un fanatic israelian e l’eleccion del bellicista Benjamin Netanyahu. Gaireben 20 ans apuèi, cercam encara la patz, de biais gaireben desesperat.
Es la via de la patz que cal cercar, amb passion, amb testarditge. Non l’aconseguirem jamai se non vesèm la situacion coma es. Non compreni pas los qu’en nom de la condicion tragica dels palestinians dins la Lista de Gaza, en particular, oblidan las intencions de l’Hamas que cèrca de dominar lo pòble palestinian dins un estat islamic radical. De verai, es aquò, la lucha contra l’opression? Bailar lo poder a l’islamisme radical? De verai, caldriá, coma o desira l’Hamas e o vòlon tanben de militants que legissi tròp sovent, destruire l’estat d’Israèl? Condemnar a l’exili uèch milions de personas? Es aquò, una solucion umana?
Non podèm tanpauc presentar lo conflicte israelopalestinian de biais univòc coma una simpla guèrra de conquèsta. La reduccion del territòri qu’apelam uèi palestinian es tanben la consequéncia de las guèrras successivas, tre 1948, dels estats vesins arabis contra Israèl. Un cronicaire argerian crida per exemple, en se malfisar de l’instrumentalizacion islamista d’aquela guèrra, a la responsabilitat aràbia davant sas pròprias mancanças e a una solidaritat tan vertadièra coma critica non sonque amb Palestina mas amb la sofrença umana e l’oprimit, ont que siá.
Cèrtas, cossí non criticar l’apuèg bòrni de cèrtas autoritats josievas a la politica del govèrn d’Israèl, qué que faga? Mas podèm, totun, aprovar la pojada de l’asirança, non sonque contra lo govèrn israelian, contra la colonizacion illegala de Cisjordania o contra lo mesprètz de la dignitat del palestinian, mas tanben contra lo josieu? Volèm lo retorn de l’Euròpa mai sorna?
En mai d’aquò, nos cal de verai abandonar tot jutjament lucid davant los imatges que se propagan lèu-lèu dins nòstra civilizacion mediatica e que lor orror nos indigna? Sus Youtube avèm d’exemples de manipòlis de vidèos per d’islamistas e de jihadistas, çò que los israelians apèlan Pallywood. I a una guèrra dels imatges – quines que sián los camps que s’acaren – contra la quala una reflexion atentiva es necessària.
Coma òme mas tanben coma occitanista, non vòli pas un mond en guèrra amb de conflictes violents que menen a la pojada de totes los extremismes e, fin finala, a la pèrda de tota libertat. La pojada de l’islamisme radical, menaça liberticida, provòca mecanicament la pojada de l’islamofobia, instrumentalizada per l’extrèma drecha, menaça liberticida ela tanben. Bensai aquesta podriá ganhar sus totes los fronts, se puèjan a l’encòp antisemitisme e islamofobia.
Causissi doncas la patz, coma la causisson tanben de palestinians e d’israelians que refusan los extremismes bellicistas e cridan a la coexisténcia pacifica e justa de dos estats palestinian e israelian.
“Aüroses los qu’òbran per la patz: Dieu los apelarà sos filhs” (Matieu 5:9).
Una causa es segura per ieu: non me pòdi taisar. Despuèi de setmanas que s’es agreujat lo conflicte israelopalestinian, assistissi a la pojada de l’asirança, non sonque dins los quites luòcs de la guèrra, çò qu’es de bon comprene, mas, probable pr’amor d’internet e dels malhums socials, de la multiplicacion dels imatges e de la globalizacion de l’informacion, pertot sul planeta, e doncas tanben en Occitània.
Pensi tanben a George Orwell e a Albert Camus que, d’esquèrra totes dos, se distancièron totun dels discorses estalinistas dominants en nom d’una reflexion prigonda sus la perversitat de l’opression, suls possibles manipòlis e mai dins la boca dels revolucionaris e, fin finala, sus la dignitat umana. Non oblidem jamai çò uman, que, per ieu, de fe crestiana evangelica, es tanben, en çò que ten de melhor, çò divin.
Soi tostemps estat favorable a l’independéncia de Palestina, per la meteissa rason qu’apuègi lo drech d’èsser liures dels occitans, dels catalans, dels còrses o de quin pòble que siá: la democracia. S’aquel pòble arabi se sent palestinian, non vòl integrar la comunitat aràbia israeliana, non vesi en nom de qué m’i opausariái – en cas que mon oposicion aguèsse qualque valor. Es tanben per ieu una evidéncia que los josieus, sovent secutats, son a l’encòp una religion e un pòble, amb totun de nuanças e una complexitat cambiadissa, segon l’istòria personala de cadun que pòt far variar los sentiments identitaris. Doncas, coma tot pòble, perqué non poiriá tanben aver son estat sus una tèrra que foguèt sieuna durant de sègles? “Una tèrra, doas legitimitats”, çò respondèt un jorn lo cantautor quebequés anglofòn Leonard Cohen, a l’encòp josieu cresent e monge bodista, dins una entrevista.
Quin espèr, enfin, quand, al mièg dels ans 1990, palestinians e israelians comencèron de se crear un avenidor de patz! Totòm semblava de pensar que los dos pòbles visquèran ensems, enfin! Per malastre, en 1995, la patz se tornèt alonhar amb l’assassinat del primièr ministre Yitzhaq Rabin per un fanatic israelian e l’eleccion del bellicista Benjamin Netanyahu. Gaireben 20 ans apuèi, cercam encara la patz, de biais gaireben desesperat.
Es la via de la patz que cal cercar, amb passion, amb testarditge. Non l’aconseguirem jamai se non vesèm la situacion coma es. Non compreni pas los qu’en nom de la condicion tragica dels palestinians dins la Lista de Gaza, en particular, oblidan las intencions de l’Hamas que cèrca de dominar lo pòble palestinian dins un estat islamic radical. De verai, es aquò, la lucha contra l’opression? Bailar lo poder a l’islamisme radical? De verai, caldriá, coma o desira l’Hamas e o vòlon tanben de militants que legissi tròp sovent, destruire l’estat d’Israèl? Condemnar a l’exili uèch milions de personas? Es aquò, una solucion umana?
Non podèm tanpauc presentar lo conflicte israelopalestinian de biais univòc coma una simpla guèrra de conquèsta. La reduccion del territòri qu’apelam uèi palestinian es tanben la consequéncia de las guèrras successivas, tre 1948, dels estats vesins arabis contra Israèl. Un cronicaire argerian crida per exemple, en se malfisar de l’instrumentalizacion islamista d’aquela guèrra, a la responsabilitat aràbia davant sas pròprias mancanças e a una solidaritat tan vertadièra coma critica non sonque amb Palestina mas amb la sofrença umana e l’oprimit, ont que siá.
Cèrtas, cossí non criticar l’apuèg bòrni de cèrtas autoritats josievas a la politica del govèrn d’Israèl, qué que faga? Mas podèm, totun, aprovar la pojada de l’asirança, non sonque contra lo govèrn israelian, contra la colonizacion illegala de Cisjordania o contra lo mesprètz de la dignitat del palestinian, mas tanben contra lo josieu? Volèm lo retorn de l’Euròpa mai sorna?
En mai d’aquò, nos cal de verai abandonar tot jutjament lucid davant los imatges que se propagan lèu-lèu dins nòstra civilizacion mediatica e que lor orror nos indigna? Sus Youtube avèm d’exemples de manipòlis de vidèos per d’islamistas e de jihadistas, çò que los israelians apèlan Pallywood. I a una guèrra dels imatges – quines que sián los camps que s’acaren – contra la quala una reflexion atentiva es necessària.
Coma òme mas tanben coma occitanista, non vòli pas un mond en guèrra amb de conflictes violents que menen a la pojada de totes los extremismes e, fin finala, a la pèrda de tota libertat. La pojada de l’islamisme radical, menaça liberticida, provòca mecanicament la pojada de l’islamofobia, instrumentalizada per l’extrèma drecha, menaça liberticida ela tanben. Bensai aquesta podriá ganhar sus totes los fronts, se puèjan a l’encòp antisemitisme e islamofobia.
Causissi doncas la patz, coma la causisson tanben de palestinians e d’israelians que refusan los extremismes bellicistas e cridan a la coexisténcia pacifica e justa de dos estats palestinian e israelian.
“Aüroses los qu’òbran per la patz: Dieu los apelarà sos filhs” (Matieu 5:9).
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#2 Las tèsis de Shlomo Sand son interessantas mas controvertidas, que los estudis genetics semblan de mostrar que, en general, las populacions josievas, malgrat una diversitat normala deguda al passatge del temps e a l'esparpalhament geografic, son d'originas mejanorientalas e que tanben las populacions palestinianas e los josieus d'orient tenon un patrimòni genetic diferent. Aquò empacha pas que i aguèt de segur de conversions: la Bíblia ela meteissa ne parla, amb d'exemples coma Caleb, Naaman o dins lo relat mitic de Jonàs. Totun, coma o explica André Chouraki, per exemple, l'arribada de la religon crestiana, a l'origina sècta josieva e de natura expansionista e internacionalista, menèt la Sinagòga a se concentrar sus ela meteissa, per servar çò qu'es per ela la fe vertadièra, çò qu'impliquèt de conversions mai limitadas qu'a epòca ebrieva.
Segur que cal destriar entre religion e pòble, mas, coma o disi dins mon article, es pas simple de trobar de limits clars en aqueste cas. E mai se disèm que "lo pòble josieu" es una nocion puslèu recenta, cal tanben admetre que "lo pòble palestinian" o es encara mai, bòrd qu'aquela consciéncia nacionala es lo resultat de la creacion de l'estat d'Israèl.
Non, francament, cessem de voler opausar los pòbles los uns als autres, e trabalhem per la patz, valent a dire tanben per la justícia.
#4 L'esperit de patz es tanben l'esperit de justícia, Farri.
Creigui sincèrament qu'ei ora de quitar de parlar de patz, e parlar de justícia e de drèts civius.
G. J. Barceló qu'a rason, encarats qui èm a la longor d'aqueth conflicte, a l'estanc de tot procèssus negociador e a la cristallizacion de la violéncia e de l'òdi dens amdús camps, entà nosautes ne s('ageish pas mei (solament) d'afirmar la nosta solidaritat, lo noste sostien, aus oprimits, aus palestinians, mes de ns'engatjar dens lo sostien a la patz.
Mes quan legi açò: "S’aquel pòble arabi se sent palestinian, non vòl integrar la comunitat aràbia israeliana..." que voi precisar que vòu pas integrar aquera comunautat (qui's defeneish a mei anar mei com palestiniana era medisha), mes los israelians ne vòlen pas que l'intègre tanpòc. Per'mor d'aquò que s'i pòt parlar d'ua politica d'apartheid en Cisjordania (a Gaza qu'ei enqüèra auta causa), dab bantostans e tot. Totasvetz, tot dia la possibilitat de coexisténcia de dus Estats que s'i aluenha, la quita viabilitat d'un Estat palestinian qu'ei mesa en question per la colonizacion (en especiau a l'èst de Jerusalèm), e la probabilitat de que la solucion e sia un Estat binacionau que pren realitat.
e açò: "oblidan las intencions de l’Hamas que cèrca de dominar lo pòble palestinian dins un estat islamic radical." N'ei pas aquò l'islamisme radicau. Lo Hamas qu'ei islamic, punt. L'islamisme radicau qu'ei auta causa, qu'ei Al Qaeda e l'EIIL. E que s'i a dejà vist dens la Listra de Gaza afrontaments enter las fòrças deu Hamas e grops ligats a Al-Qaeda. Com me menshidi deus acús aisits e deus procès d'intencions, que voi precisar qu'en hant aquera distincion, ne voi pas en nada manièra justificar la politica interiora o exteriora deu Hamas.
" coma tot pòble, perqué non poiriá tanben aver son estat sus una tèrra que foguèt sieuna durant de sègles? "
Disiau dins mon article recent :
" La preséncia mesma de l’Estat d’Israèl en Palestina e sa volontat d’expansionisme son lei consequéncias d’un mite religiós que vòu far creire que lei josieus forman un pòble unic, qu’es l’eiretier dirècte dei poblants dau Reiaume de Dàvid que governèt Jerusalèm cent ans abans Jèsus.
Lei recents trabalhs de l’istorian israelian Shlomo Sand an mostrat que lei josieus jamai se son considerats coma un pòble abans lo començament dau sègle XX. De verai, lei josieus de la planeta son puslèu lo fruch dei nombrosei conversions religiosas que l’istòria coneguèt. Mai per de rasons politicas claras, lei manuaus d’escòla israelians, ajudats per de pseudorecèrcas scientificas, retenon coma istòria oficiala aquela d’un pòble etnicament unifòrme qu’es tornat a l’ostau après dos mila ans d’exili."
Mèfi a la manipulacion sionista de l'istòria !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari