capçalera campanha

Opinion

Educacion

Joan-Marc Leclercq

Joan-Marc Leclercq

Musician de profession, autor d’un líber de conversacion suu gascon, d'un roman istoric "Ucraïna", d'un diccionari de rimas e de duas pèças de teatre.

Mai d’informacions
Ne soi pas un especialista de l’educacion, mès totun me soi pelat coma vosautes onze annadas suus bancs de l’escòla, a las qualas cau ajustar unas mesadas haut o baish escadudas entre las parets de l’universitat.

E adara lo bilanç ende jo qu’es estranh: m’es fòrça mauaisit de desseparar çò qu’èi aprés a l’escòla de çò que la vida m’a aprés. Ensagi d’i véser mès clar:

— Matematicas. Solide èi tot aprés dens lo sistèma de l’educacion nacionala. Coma 99% deu monde me servís pas de ren, èra pas qu’un critèri de seleccion.

— Francés. Aquí tanben l’escòla m’a balhat les basas e benlèu lo gost de’n saber drin mès, de léger.

— Istòria. Lo subjècte que dòu. Diserí pas que m’an pas ensanhat sonque asenadas, mès lo bilanç es pesuc ende l’Educacion Nacionala. Istoriografia oficiala, legendas cocardèras, mès sustot nos an amagat l’istòria vertadèra que nos pertòca. L’escòla on èi aprés la hèita fòrça dispensabla deu vas de Soissons (una asenada de la quala sèm pas segurs que s’estosse debanada realament) se tròba a una jetada de calhau deu lòc on, en genièr 1189, lo comte de Tolosa, Ramon, balhè a la vila sas libertats. Sus aquò pas un mot. Tròp dangerós de hèr concurréncia a la senta Révolution Française qui auré inventat la Libertat.

— Geografia. Balharí a l’escòla un escòre de 50% comparat a çò que mons viatges m’ensenhèren mès tard.

— Lengas. Aquí dessús, podi díser qu’èi aprés las basas de l’anglés, de l’alemand e ... de l’occitan (opcion au licèu) qu’èi gaireben pas desbrembadas. Mès me caló estar a l’endehòra deu sistèma ende descobrir l’Esperanto, plan estujat peu programa de l’EN pendent las onze annadas passadas a l’escòla.

— Filosofia. Benlèu una bèra engana. Es vertat qu’ensenhar d’un biaish obligatòri la filosofia en classa de terminala provòca un sentit d’admiracion de la part deus estrangèrs que se n’assabentan. Per contra, se la tòca es logadissa, la resulta es flaca. Au lòc d’ensenhar un biaish de pensar alternatiu e d’aprénguer aus escolans de soscar per eths medish, mon programma de filosofia, pr’amor qu’èri en classa scientifica, s’acontentè de nos pausar de questions suu ròtle de la sciéncia dens la societat o causas atau. Sabi pas se, dens las filièras literàrias la causa es diferenta. De tot biaish la tòca de l’educacion es pas de formar contestataris, es evident.

Per acabar, pensi sincèrament que manca quicòm d’important dens los sistèmas de l’Educacion Nacionala. Au lòc de nos enguiserar de matematicas que servissen pas sonque a 1% (benlèu soi generós) d’entre nosautes, caleré ensenhar la cooperacion.

Trabalhar dambe los autes sus un projècte, saber exprimir sas idèias clarament e calmament, saber escotar çò que los autes vòlen e analizar, saber trobar una solucion eficaça e que contentarà a cadun.

Aquò nos cau hèr gaireben cada jorn, dens un mitan professionau, associatiu, culturau, entre amics, a casa e quitament dens un coble. E a l’escòla, t’aprenguen lo teorèma de Thalès. Qui se’n bremba?

Mès solide qu’imaginar aquò es una utopia. Coma se las classas dirigentas formarén las massas a l’enterajuda e a la soscadissa comuna. Anarem tot dret a la revolucion. Es pas la tòca de l’educacion (nacionala). 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Bandièra05 1180x150: SIDILLÀ

Comentaris

Maria Joana Verny Montpelhièr
8.

Plan d'accòrdi amb la conclusion de l'article. Segur qu'avèm besonh de pedagogia de projèctes, de cooperacion entre escolans al dintre de la classa e en defòra de la classa. O faguèt en son temps lo Celestin Freinet, que seguiguèron, après la guèrra, nòstres illustres ancessors pedagògs Jòrgi Gròs o Aimat Serres, de Nimes, Andrieu Lagarda, o Elèna Cabanes Gracia) que donèron a la pedagogia Freinet una coloracion occitanista, al dintre de l'escòla publica.

Avèm besonh tanben de trabalh interdisciplinari entre professors. E se'n monta de projèctes interdisciplinaris, al dintra de l'Educacion Nacionala, ont los collègas ensenhaires d'occitan son pas los darrièrs engatjats, e mai quand sas condicions de trabalh lor i facilitan pas las causas.

Se'n monta tanben, a l'entorn de l'occitan, de la part de collègas ensenhaires d'autras matèrias. Ten, agachatz aquela meravilha, lo projècte « Terre d’oc » montat per una collèga de letras d’un collègi d’un barri desfavorizat de Montpelhièr : http://terre-d-oc.webnode.fr/. La collèga es pas occitana, just a l’escota de la cultura d’aicí… I aguèt un article dins los Cahiers Max Rouquette per saludar aquel trabalh extraordinari : http://terre-d-oc.webnode.fr/news/debut-juin/.
Benlèu i aurà de reportatges dins la premsa occitana (Radio Lenga d’Oc, La Setmana, Lo Jornalet…) Benlèu, a despart que d’unes aimèsson pas las experiéncias positivas que los fan sortir de son amarum cultivat, sabètz, lo sindròma del Catar de longa cremat….

Nòti tanben, Joan Marc, que l’escòla t’a revelat l’occitan… E òc… Coma a mantun, coma a l’immensa majoritat dels escrivèires vius (ai facha una enquista e teni las donadas a disposicion) qu’e mai aguèsson entenduda la lenga de la boca dels locutors naturals, avián pas la consciéncia qu’èra una lenga…

Disi aquò per que lo radicalisme (destruction deu sistèma) me pareis benlèu revertar pas qu'una coneissença parciala de la realitat.

E me demandi, Galèc, se, vertadièrament, tu que siás una produccion del sistèma, siás vengut qualqu’un de tant òrre o de tan malurós…
Te pòdi dire, en tot cas, que la païsanòta del Cantal qu’èri e que soi encara prigondament, soi plan contenta de l’aver agut, lo sistèma, per me donar de causas que los mieus me podián pas donar. Plan contenta tanben que lo sistèma m’aja après, en classa de segonda, que lo « patois » dels mieus èra l’occitan.
Ai pas vergonha de dire qu’es « lo sistèma » que m’a facha occitanista.



  • 0
  • 0
Terric Lausa Quilhan
7.

#6

Òc. Es tristàs!

  • 2
  • 0
Cristian FORMENT AGEN
6.

#4- Ieu, çò que pòdi dire es que lo cantaire lo sap pas pus son país.

  • 5
  • 0
Gabrièu Balloux Bordèu
5.

Quò's bien vrai tot aquò, i a de causas fòrt illogicas dens l'Educacion nacionala, mès tanben dens l'ensenhament superior. En efèit, l'introduccion de la filosofia en terminala es una pegueria màger. Pòden briga avalar un programa enòrme end un an, e fau auger dau temps per digerar tot aquò , per refleishir dessus. A mon avis, seré bien mèi intelligent de començar la filò tot-tuishau au collègi, apui de progressar chic a chic.... mès segur, seré costos.
Tanben, dens l'ensenhament superior, tròbi que dens l'estat francés i a pauc de flexibilitat. Mons parçonèirs vinguts d'una licença de biologia e qu'an causit l'oceanografia, estudièren mèi la fisiologia (avèvam quasi de cors de medecina, en licença) que non pas la geologia, l'idrologia. Perqué ? Percé qu'a la fac, pòdes pas causir les UE que vòs. E aquò's benlèu un punt negatiu dau sistèma francés (e d'alhurs tanben, suspausi). E benlèu qu'aquò menha pas ad estar dubèrt d'esprit,.... enfin, en tot cas, n'i aduja gaire.

  • 1
  • 0
Terric Lausa Quilhan
4.

Perqué m'an pas dit a l'escòla lo nom de mon país?

https://www.youtube.com/watch?v=o_g6s0pH0Lo

  • 7
  • 2

Escriu un comentari sus aqueste article