Lo 30 de julhet passat, Ségolène Royal, la quatrena ministra de l’ecologia dau govern francés dempuei dos ans, presentet en conselh daus ministres son projecte de lei sus la transicion energetica. Quela tematica fasiá partida de la fuelha de rota que se balhet lo govern fin 2012. Qu’es un projecte que se vòu ambiciós perque nos vòu far chaminar “vers un noveu model de societat”. Pertant, nonmàs lo nom me pause problema: “la transicion energetica per la creissença verda”. Lo terme “creissenca” demòra liat a l’aumentacion dau PIB, qu’es pas l’indicator economic lo mai ecologic que siá, e tanben a l’idea faussa de la possibilitat de produsir de mai en mai de richessa sus una planeta pertant finida. Adonc, quau projecte de societat vòu Ségolène Royal? La debuta de sa communicacion au conselh daus ministres zo nos ditz:
  Avant de veire los objectius mai concrets, mai tecnics, me voliá’restar sus çò que nos disen quilhs objectius dau futur model de societat. Volem una autra societat mas sens ne’n chamjar. Volem una transicion energetica mas sens metre de caire lo productivisme, la societat de consomacion e dos de sos conceptes claus: la creissença e lo poder de’chaptar, qu’es a dire produsir de mai en mai per’mor que la gent’chapten de mai en mai. Çò qu’es d’en prumier fisicament impossible dins un monde finit e que necessitarà mai en mai d’energia. E mai si reussissem a produsir emb mens d’energia, coma produsirem mai, e de mai en mai, la quantitat d’energia necessària contunharà d’aumentar. Qu’es l’efiech “rebomb”.
 
Nos fau veire, totparier, çò que conten quela refòrma. Quitament si l’enjuec de civilizacion es pas comprengut, çò que m’estona pas, las mesuras pòden pausar de las basas per una societat de la sobrietat.