Opinion
Portrèit: Hervé Kempf
Serà lo purmèr còp que, dens aquesta rubrica, vau hèr lo portèit de quauqu’un. De costuma, sabètz que soi meslèu criticaire de cap au mèdias, mès vaquí que vau parlar de quauqu’un de valor qu’es justament gessit d’aqueste mitan. Benlèu que’m hèi vielh …
Hervé Kempf es nascut a Amiens en Picardia l’annada 1957. Dens la decennia 1980 que prengoc part a la benalèja de mès d’una ràdio liura, de las qualas podèm citar “Radio Alligator” a Montpelhièr.
Puèi vengoc lo moment de l’engatjament ecologista. En 1989 que fondèc lo magazine Reporterre (Que vasora un siti internèt), e que collaborèc dambe France 2, Courrier International, La Recherche e sustot LeMonde.
Plan lèu, sas presas de posicions sus l’ecologia pèganhèn logicament suus maines politic e sociau. En 2007 publiquèc lo libre “Com los rics destrusissen la planeta”. L’obratge estoc una escaduda mondiala e la seguida de 2009 s’apèra “Ende sauvar la planeta, sortissètz deu capitalisme”.
Que confirmèc sas pausicions dens lo libre sortit en 2011 “L’oligarquia, n’es pro, visca la democracia”.
En 2012, coma jornalista deu Monde, s’interessèc a l’ahar de la construccion de l’aeropòrt de Notre-Dame-des-Landes en Bretanha, projècte sostengut peu purmèr ministre socialista de l’epòca, Jean-Marc Ayrault. Que botèc au clar uns aspèctes pauc coneguts deu public:
Las chifras estón manipuladas dens l’enquista d’utilitat publica. Atau lo benefici anonciat de 607 milions d’euros deu projècte passaré a un deficit 91 milions d’euros se las “valors deu temps” èran calculadas segon las instruccions deu quite Ministèri deu Transpòrt, çò qu’estoc pas hèit!
Nicolas Notebaert, conselhèr tecnic au Ministèri deu Transport devath lo govèrn Jospin es estat nomentat au seguit president de Vinci Airports, filiala de la societat Vinci, qu’obtengoc lo contracte de construccion de l’aeropòrt.
Bernard Hagelsteen, lo prefècte que subervisèc lo projècte, es estat, eth, emplegat au seguit per Vinci Autoroutes.
Mès l’ahar se guastèc e, en seteme, las relacions dambe lo jornau son rompudas. Hervé Kempf deisha lo Monde en agost de 2013. Segon çò que declarèc, estoc pr’amor de l’impossibilitat de seguir las enquistas sus l’aeropòrt e deus empaches de la redaccion deu jornau.
Dempuèi se consacra au siti Reporterre que creèc, çò qu’evòca largament la carrièra d’Edwy Plenel, co-fondator de Mediapart e tanben ancian collaborator deu Monde.
Partit d’una soscadissa sus l’ecologia, lo discors d’Hervé Kempf s’es a cada còp un drin mès orientat de cap a una critica de l’estat de la societat en generau, mès luenh que non pas las consideracions suu sauv de la planeta, deu problèma de l’aiga, deu recauhament climatic qu’i son totun fòrtament ligats.
End’eth, la purmèra causa de hèr es de tornar a la democracia, pr’amor sèm entrats dens un periòde senhorejat per una oligarquia qu’a confiscat au pòble lo poder de decision. Citacions:
“Darrèr l’aspècte d’una democracia representativa, lo hat de la collectivitat es determinat per un pichon grop d’òmis e de hemnas, la classa oligarquica.”
“Una de las caracteristicas deu sistèma oligarquic es l’enterhicada estreta entre los aròus dirigents politics e economics, lavetz qu’un deus principis fondamentaus de la democracia es la desseparacion.”
“Lo devís tot de l’oligarquia consistís en preservar la ficcion de la democracia. Es vitau ende lo manteng d’un sistèma inegalitari que lo pòble contunha de créser qu’es en democracia, qu’es eth que decidís.”
“L’individualisme s’es exacerbat a un punt benlèu pas jamès vist. […] Ende passar aquò, nos cau afranquir d’un condicionament extrèmament fòrt deus mèdias e particularament de la television. S’es hèita tan quotidiana e banala que nos rendèm quitament pas compte a quin punt modèla e espandís la cultura collectiva.”
Lo jornalista pleiteja que, ende tornar a la democracia, cau aflaquir la poténcia financèra, perqué pas socializar una part deu sector bancari, e redusir drasticament las inegalitats, pr’amor que “Uei lo dia, daubuns son dens una tala pausicion de riquèr que podon influençar hèra largament la decision collectiva.”*
La vida e l’òbra d’Hervé Kempf pòt estar un exemple. Nos pròva que tot es pas perdut. Se pòt trobar encara monde que sortissen deu “serralh” daurat (e parisenc!) on gausissen d’una plaça cauda reservada ende prénguer los sendèrs tòrts de la susmauta intellectuala. Benlèu son los resistents de la purmèra ora? Es l’avénguer que ns’ac dirà.
_____
* (Totas aquestas citacions son tiradas de l’entrevista de bastamag.netrealizada per Linda Maziz.)
Hervé Kempf es nascut a Amiens en Picardia l’annada 1957. Dens la decennia 1980 que prengoc part a la benalèja de mès d’una ràdio liura, de las qualas podèm citar “Radio Alligator” a Montpelhièr.
Puèi vengoc lo moment de l’engatjament ecologista. En 1989 que fondèc lo magazine Reporterre (Que vasora un siti internèt), e que collaborèc dambe France 2, Courrier International, La Recherche e sustot LeMonde.
Plan lèu, sas presas de posicions sus l’ecologia pèganhèn logicament suus maines politic e sociau. En 2007 publiquèc lo libre “Com los rics destrusissen la planeta”. L’obratge estoc una escaduda mondiala e la seguida de 2009 s’apèra “Ende sauvar la planeta, sortissètz deu capitalisme”.
Que confirmèc sas pausicions dens lo libre sortit en 2011 “L’oligarquia, n’es pro, visca la democracia”.
En 2012, coma jornalista deu Monde, s’interessèc a l’ahar de la construccion de l’aeropòrt de Notre-Dame-des-Landes en Bretanha, projècte sostengut peu purmèr ministre socialista de l’epòca, Jean-Marc Ayrault. Que botèc au clar uns aspèctes pauc coneguts deu public:
Las chifras estón manipuladas dens l’enquista d’utilitat publica. Atau lo benefici anonciat de 607 milions d’euros deu projècte passaré a un deficit 91 milions d’euros se las “valors deu temps” èran calculadas segon las instruccions deu quite Ministèri deu Transpòrt, çò qu’estoc pas hèit!
Nicolas Notebaert, conselhèr tecnic au Ministèri deu Transport devath lo govèrn Jospin es estat nomentat au seguit president de Vinci Airports, filiala de la societat Vinci, qu’obtengoc lo contracte de construccion de l’aeropòrt.
Bernard Hagelsteen, lo prefècte que subervisèc lo projècte, es estat, eth, emplegat au seguit per Vinci Autoroutes.
Mès l’ahar se guastèc e, en seteme, las relacions dambe lo jornau son rompudas. Hervé Kempf deisha lo Monde en agost de 2013. Segon çò que declarèc, estoc pr’amor de l’impossibilitat de seguir las enquistas sus l’aeropòrt e deus empaches de la redaccion deu jornau.
Dempuèi se consacra au siti Reporterre que creèc, çò qu’evòca largament la carrièra d’Edwy Plenel, co-fondator de Mediapart e tanben ancian collaborator deu Monde.
Partit d’una soscadissa sus l’ecologia, lo discors d’Hervé Kempf s’es a cada còp un drin mès orientat de cap a una critica de l’estat de la societat en generau, mès luenh que non pas las consideracions suu sauv de la planeta, deu problèma de l’aiga, deu recauhament climatic qu’i son totun fòrtament ligats.
End’eth, la purmèra causa de hèr es de tornar a la democracia, pr’amor sèm entrats dens un periòde senhorejat per una oligarquia qu’a confiscat au pòble lo poder de decision. Citacions:
“Darrèr l’aspècte d’una democracia representativa, lo hat de la collectivitat es determinat per un pichon grop d’òmis e de hemnas, la classa oligarquica.”
“Una de las caracteristicas deu sistèma oligarquic es l’enterhicada estreta entre los aròus dirigents politics e economics, lavetz qu’un deus principis fondamentaus de la democracia es la desseparacion.”
“Lo devís tot de l’oligarquia consistís en preservar la ficcion de la democracia. Es vitau ende lo manteng d’un sistèma inegalitari que lo pòble contunha de créser qu’es en democracia, qu’es eth que decidís.”
“L’individualisme s’es exacerbat a un punt benlèu pas jamès vist. […] Ende passar aquò, nos cau afranquir d’un condicionament extrèmament fòrt deus mèdias e particularament de la television. S’es hèita tan quotidiana e banala que nos rendèm quitament pas compte a quin punt modèla e espandís la cultura collectiva.”
Lo jornalista pleiteja que, ende tornar a la democracia, cau aflaquir la poténcia financèra, perqué pas socializar una part deu sector bancari, e redusir drasticament las inegalitats, pr’amor que “Uei lo dia, daubuns son dens una tala pausicion de riquèr que podon influençar hèra largament la decision collectiva.”*
La vida e l’òbra d’Hervé Kempf pòt estar un exemple. Nos pròva que tot es pas perdut. Se pòt trobar encara monde que sortissen deu “serralh” daurat (e parisenc!) on gausissen d’una plaça cauda reservada ende prénguer los sendèrs tòrts de la susmauta intellectuala. Benlèu son los resistents de la purmèra ora? Es l’avénguer que ns’ac dirà.
_____
* (Totas aquestas citacions son tiradas de l’entrevista de bastamag.netrealizada per Linda Maziz.)
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Impressionant l'abséncia de mòts dins dels familiars de Jornalet, segurament sanglaçat per la tranquilla certitud de las oligarquias, de TOTAS las oligarquias.
Enfin, un article dels mai serioses, util per saupre e non se far valer.
Justament, i parlatz d'oligarquia, un poison que se vòl ficar dins TOTAS las estructuras.
Mercés per lutar contra el.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari