Aprenèm que lo tribunau administratiu de Lemòtges a anullat una subvencion essenciala per l’escòla occitana Calandreta d’aquesta vila. La subvencion suprimida ven dau conselh regionau de Lemosin. Lo tribunau a fach aquela anullacion a la demanda de l’associacion La Liura Pensada que practica lo supremacisme etnolingüistic francés (es una banda d’“analfabets de mança”, coma diriá Felip Martèl; en realitat, la Liura Pensada es manipulada per una sècta que se pretend trotzkista).
 
Quò es una ataca frontala contra la lenga occitana. Mas quò es pas la sola.
 
Una autra ataca contra l’occitan, dins la mesma vila, a Lemòtges, se repetís chasca annada dempuei 1984: es lo Festenau de las Francofonias en Lemosin (Festival des Francophonies en Limousin). Sa 31a edicion ven de s’achabar aqueste mes d’octòbre. Quò es moralament inadmissible que de l’argent public, venent daus impòsts daus occitans, ane a un sosten a la lenga francesa a Lemòtges, en Occitània, mentre que la lenga autoctòna dau país, l’occitan, es menaçada de mòrt a causa de l’avança dau francés.
 
Emb tot aquel argent degalhat dins la francofonia se poiriá finançar e dinamizar un fum de chausas per la lenga occitana en Lemosin. Se poiriá paiar puslèu los cors d’occitan dins las escòlas publicas e las escòlas associativas Calandretas. Aura per aura, en Lemosin comptam nonmàs un sol pòst de professor d’occitan dins l’ensenhament public segondari e nonmàs una sola Calandreta!
 
Emb l’argent public perdut dins la promocion dau francés, chaudriá ajudar puslèu los esfòrç de l’Institut d’Estudis Occitans de Lemosin que fai un crane trabalh de valorizacion de l’occitan parlat (per exemple emb daus vidèos preciós d’enregistrament de la paraula populara).
 
Emb l’argent degalhat dins la musica o la literatura en francés, chaudriá desvolopar puslèu los musicians occitanofòns de Lemosin que son plens de creativitat, o ben los escrivans d’expression occitana, o enquèra un editor occitanista coma Lo Chamin de Sant Jaume. La lista es non limitativa...
 
Enfin, una chausa pus essenciala per recuperar la lenga: emb l’argent public lemosin, chaudriá paiar un sosten materiau a las familhas ont parlan occitan aus enfants. E a l’entorn d’aquelas familhas, chaudriá sosténer financierament la creacion de vesinanças (o de nuclèus) d’occitanofòns complets. Quò lai o preconiza lo sociolingüistica Joshua Fishman dins son libre Reversing Language Shift.
 
En Lemosin trobam enquèra una proporcion importanta d’occitanofòns primaris que poirián transmetre una lenga solida e qualitosa a las generacions nuòvas. Aquela proporcion es pus elevada que dins la partida mediterranèa d’Occitània.
 
L’occitanisme, en Lemosin coma dins la rèsta d’Occitània, deu assumir una actitud ferma e combativa fàcia a totas las agressions contra la lenga. Lo discors lenificant sus lo “bilingüisme” armoniós entre occitan e francés es una quimèra irrealizabla que favoriza nonmàs lo francés e que marginaliza l’occitan. Quò es un saber aquist de la sociolingüistica qu’ai ja explicat dins Jornalet, lo 22.10.2012.
 
Donc, quitament se, per principi, chau sosténer la Calandreta de Lemòtges, rèsta escandalós que lo sit web d’aquela quita Calandreta siá redigit tot en francés e que faja l’apologia dau bilingüisme occitan-francés.
 
Òm parla, dins los comentaris dau Jornalet, de far una manifestacion a Lemòtges. Òc ben, serà un moment de vertat. Veirem se quauques occitanistas meridionaus reagiràn emb intelligéncia en cridant enfin “Tots a Lemòtges!”
 
Los sudistas immobils que mancan de clarvesença tornaràn dire au contrari que “Lemòtges es luenh”; aquela frasa deplorabla, la dison daus irresponsables que son incapables de sortir dau sud dau país e que se demandan pas jamai, ilhs, se Tolosa, Besièrs o Carcassona serián pas “luenh” dau ponch de visda de Lemòtges.
 
Dins l’occitanisme (lemosin e non lemosin), esperem que las atacas actualas ajudaràn a passar a de las posicions pus lucidas, en denonciant sens ambigüitat los nòstres enemics objectius: lo “bilingüisme” e la supremacia dau francés.