capçalera campanha

Opinion

Guèrra deus mots: feminisme

Emma Watson
Emma Watson
Joan-Marc Leclercq

Joan-Marc Leclercq

Musician de profession, autor d’un líber de conversacion suu gascon, d'un roman istoric "Ucraïna", d'un diccionari de rimas e de duas pèças de teatre.

Mai d’informacions
Ac sabètz plan adara: lo que ganha la batèsta deus mòts a ganhat la guèrra.
 
Es fòrça simple: amassatz devath un mòt unic causas de totas, concèptes, idèias que vos cau combàter, botatz ad aqueste mòt una connotacion negativa gràcias a vòstes amics deus mèdias que se n’encargaran dambe plaser, e ètz segurs atau de n’estar desbarrassats a tot jamès.
 
La lista de las victimas b’es longassa, dambe “folcloric”, “regionalista” (per la literatura, per exemple), “extremista”, “locau”, “complotista”, “nacionalizar”, “populista”,  e tot un pialat de formulas en “-ista” aus contorns pas jamès plan definits mès que vos assegura lo desinterès de la populacion, la màger part deu temps per facilitat intellectuala o manca de temps d’analisi. Daubuns ac sabon de plan e utilizan lo levader shens de vergonha.
 
Lo mòt “feminista” èra una de las darrèras tòca d’aquesta globalizacion de la pensada. Segon una gojata de vint ans, pertocada peu combat de las hemnas a l’egalitat deus drets e dambe la quala parlèi i a pauc, lo mòt a patit recentament d’atacas en fòrça que s’i son escadudas de’n desviar una part grana de la joentut.
 
Quitament se l’epòca tenuda de las annadas setanta es plan luenh de nosautes, lo feminisme èra associat una pensada extrèma, violenta e desrasonabla. Lo biaish d’accion causit peu grop de Femen ajuda pas especialament au milhorament de son imatge, au punt on daubuns se demandan quina causa dehenen en hèit, la de las hemnas o la de decredibilizar lo feminisme aus uelhs de la majoritat silenciosa.
 
Personalament, soi pas convençut, a maugrat de ma cultura complotista (lòl), qu’aqueste grop sia una “falsa bandèra” a eth tot sol. Per contra, lo hèit segur es que representa pas lo feminisme mès sonque un ligòt de personas.
 
Era, decebuda, se sentissèva tostemps obligada de s’explicar sus çò de dehenèva e s’acarava a una resisténcia heròtja deus joenòts de son edat qu’èran convençuts “d’aimar pas los mòts en -ista” çò que, plan evidentament, significa pas gran causa mès pròva lor preparacion psicologica negativa de cap a un brave nombre d’idèias que deverén trobar dens la joentut un reclam naturau.
 
Se la formula magica arribava sovent, los explics demandats per mon interlocutora seguissèvan pas jamès, çò que’n muishava plan l’aspècte automatic de la soscadissa.
 
S’atz remercat, utilizi lo temps passat ende’n parlar. Pr’amor que, a còps, i a tostemps un esper possible e las situacions se pòdon capvirar shens que’s posca pervéser.
 
Lo “miracle” es arribat devath la cara meslèu escairida de l’actora Emma Watson, plan coneguda per son ròtle de Hermione dens la seria de filmes Harry Potter. En seteme d’ongan, estoc recebuda coma “ambassadora de bona volontat de l’ONU-hemnas” sus l’empont de l’institucion on, d’un biaish fòrça clar e fòrça convencent, saboc tornar botar las causas en òrdi. Son devís, que perdurèc pas mès de dètz minutas, expliquèc a los qu’ac avèvan oblidat (o qu’ac avèvan pas jamès aprés) tot simplament que lo feminisme èra pas sonque “la fe que l’òmi e la hemna deven aver los medishes drets e las medishas possibilitats”.
 
Puish contunhèc en tot díser “que lo mòt feminisme èra vasut uei lo dia impopular, hemnas causissen de díser pas qu’ac son.”
 
Emma Watson declarèc sustot qu’avèva hèit la causida d’estar feminista, “pr’amor que pensa qu’es just d’estar pagada coma sons collègas mascles, que’s just de poder hèr sas causidas pròpias ende çò qu’es de son còs, que’s just que las hemnas sian implicadas dens la politica, qu’es d’aver lo dret au medish respècte que non pas los òmis.”
 
En quauquas frasas, l’actora a sabut balhar una definicion clara de çò qu’es lo feminisme, luenh de las reborridas abitualas.
 
E lo miracle benlèu se produsiscoc. Emma Watson, eroïna d’una generacion sancèra a benlèu trobat com virar l’esperit d’una bona part de son joen public qu’a adara a l’entorn d’un vintenat d’annadas gràcias a son estatut de “miaire d’opinion”, per un còp qu’aquò estoc utilizat dens un bon sens.
 
Segon mon interlocutora, un brave nombre de sons amics declarèn aver cambiat d’idèia suu feminisme après aver ausit çò que’n disèva la broisha mès coneguda deu monde.
                                                               
Çò que mostra plan, a los que dobtan encara, que la magia existís vertadèrament. 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Bandièra05 1180x150: SIDILLÀ

Comentaris

Lutz
14.

#13 Un vièlh punk retirat ! :)
L'expression es pro parlanta ?

  • 0
  • 0
Maime Limòtges
13.

O ben ses pusleu un vielh libertari ... per pas dire anarchista !

  • 1
  • 0
Maime Limòtges
12.

#7 Adieu Joan-Marc ! Ai per te una question mai qu'indiscreta : adonc quala es ta familha politica ?
Perque a la lectura de tos articles te podem pas considerat coma centrista o de drecha, totparier. Serias-tu, mas benleu me trompe, de quela gaucha non-marxista ente crotzem ecolos, paisans, crestians e qu'a pas pus de representacion politica dempuei la disparicion dau PSU ?

Bon de segur, comprene bien qu'aias benleu pas envia de donar de responsa a ma question.

  • 1
  • 0
Autò-denonciacion
11.

#7 Soi sadomasoquista.

  • 0
  • 0
Pascau
10.

#3 A maugrat de ma cultura complotista, antisexista, antifascista, guitarista, linuxiana, anti-pub descreishentista, vegetariano-non-violento-peludista, burzumofila a tendéncia apolitica, poetica, agnostica, pòst-apocaliptica, que m'arriba de léger los comentaris abans los articles, e donc de cometar articles qui n'èi pas enquèra lejuts...

... E soi sol?

... Ei grèu?

  • 2
  • 0

Escriu un comentari sus aqueste article