Opinion
L’occitanisme es mòrt? Visca Occitània!
Tardor occitanista
Sembla enfin de voler començar la tardor amb l’arribada del trist mes de novembre. Las nívols, la frescor e la nuèch mai rapida pòrtan amb eles la malenconiá, e me demandi se l’occitanisme es pas mòrt, o almens a l’agoniá.
Malgrat lo vam que nos auriá pogut bailar la plataforma electorala Bastir que faguèt pojar lo nombre d’elegits occitanistas dins los conselhs municipals, l’occitanisme politic me sembla, al moment que vos escrivi, d’aver cabussat dins l’inaccion. Ai pas remarcat gairas reaccions –o bensai aquestas son pauc vesedoiras– ni a l’autoritària reforma de las regions ni a las atacas contra doas Calandretas en Bearn e Lemosin ni a l’acte de desobesissença civila del militant de Libertat al tribunal de Pau ni a l’independéncia probabla de Catalonha ni a l’escandalosa mòrt del paure Romièg, o Remèsi, Fraisse. Lo poder pseudosocialista, a las mans d’un catalan vengut jacobin perque vòl èsser president de la Republica, menarà probable pas la ratificacion de la Carta Europèa de las Lengas Regionalas e Minoritàrias, totun promesa per François Hollande quand venguèt cap de l’estat francés.
Vesi pas tanpauc de volontat fòrta d’organizar de protèstas. A la manca de reaccion sembla de s’ajustar la manca d’accion, bensai lo resultat de divisions. Lo vam de las quatre manifestacions passadas a Carcassona, Besièrs e Tolosa per revendicar la plaça de l’occitan se serà avalit.
Del costat de la nòrma nos menaçan los degalhs de l’incoeréncia e del desòrdre. Las “acadèmias” se concurréncian e se contradison publicament. Lo CLO, que prepausèt, amb un trabalh tan rigorós coma consensual, de preconizacions que permeton de bastir una nòrma adaptada a una lenga de comunicacion modèrna, se serà enfonzat dins lo silenci qu’o aprofiècha un concèrt de voses discordantas. Aquestas dissonàncias ensordisson lo que simpletament cèrca d’aprene la lenga nòstra.
Una prima nòva?
Totun, coma o a observat un article de la FÈLCO, dins la vida vidanta de l’ensenhament existís de projèctes interessants. Totun, de militants e de familhas contunhan de luchar cada jorn per transmetre l’occitan e sa cultura. Totun, i a encara d’autors e de mai en mai de traductors occitans. Per exemple, me congosti de la traduccion occitana de Don Quichòt. Totun, nòstra civilizacion –serem estats una civilizacion abans d’èsser una nacion?– atrai encara. Totun, avèm un mèdia occitan coma Jornalet gràcias al qual podèm debatre cada còp qu’o volèm.
En mai d’aquò, la situacion geopolitica nos es favorabla. L’estat francés s’afeblís e l’amira que per fòrça compatriòtas nòstres l’espèr de cambiament se pòsca trapar dins un partit reaccionari e xenofòb demòstra la prigondor de la crisi de França. L’independéncia de Catalonha plaçarà tanben un territòri occitan –que se concep ansin de mai en mai dobèrtament– al centre de l’atencion, e ja duèrb d’esperanças nòvas per Occitània.
En aquestas circonstàncias, benlèu la tardor de l’occitanisme qu’ai remarcada al començament de l’article es una escasença istorica de non sonque reformar mas tanben de refondar lo movement occitan sus un projècte simple ont cabon tres mots que s’articulan de biais estrech al servici de la populacion occitana: lenga, cultura, país.
L’occitanisme es mòrt? Visca Occitània!
Sembla enfin de voler començar la tardor amb l’arribada del trist mes de novembre. Las nívols, la frescor e la nuèch mai rapida pòrtan amb eles la malenconiá, e me demandi se l’occitanisme es pas mòrt, o almens a l’agoniá.
Malgrat lo vam que nos auriá pogut bailar la plataforma electorala Bastir que faguèt pojar lo nombre d’elegits occitanistas dins los conselhs municipals, l’occitanisme politic me sembla, al moment que vos escrivi, d’aver cabussat dins l’inaccion. Ai pas remarcat gairas reaccions –o bensai aquestas son pauc vesedoiras– ni a l’autoritària reforma de las regions ni a las atacas contra doas Calandretas en Bearn e Lemosin ni a l’acte de desobesissença civila del militant de Libertat al tribunal de Pau ni a l’independéncia probabla de Catalonha ni a l’escandalosa mòrt del paure Romièg, o Remèsi, Fraisse. Lo poder pseudosocialista, a las mans d’un catalan vengut jacobin perque vòl èsser president de la Republica, menarà probable pas la ratificacion de la Carta Europèa de las Lengas Regionalas e Minoritàrias, totun promesa per François Hollande quand venguèt cap de l’estat francés.
Vesi pas tanpauc de volontat fòrta d’organizar de protèstas. A la manca de reaccion sembla de s’ajustar la manca d’accion, bensai lo resultat de divisions. Lo vam de las quatre manifestacions passadas a Carcassona, Besièrs e Tolosa per revendicar la plaça de l’occitan se serà avalit.
Del costat de la nòrma nos menaçan los degalhs de l’incoeréncia e del desòrdre. Las “acadèmias” se concurréncian e se contradison publicament. Lo CLO, que prepausèt, amb un trabalh tan rigorós coma consensual, de preconizacions que permeton de bastir una nòrma adaptada a una lenga de comunicacion modèrna, se serà enfonzat dins lo silenci qu’o aprofiècha un concèrt de voses discordantas. Aquestas dissonàncias ensordisson lo que simpletament cèrca d’aprene la lenga nòstra.
Una prima nòva?
Totun, coma o a observat un article de la FÈLCO, dins la vida vidanta de l’ensenhament existís de projèctes interessants. Totun, de militants e de familhas contunhan de luchar cada jorn per transmetre l’occitan e sa cultura. Totun, i a encara d’autors e de mai en mai de traductors occitans. Per exemple, me congosti de la traduccion occitana de Don Quichòt. Totun, nòstra civilizacion –serem estats una civilizacion abans d’èsser una nacion?– atrai encara. Totun, avèm un mèdia occitan coma Jornalet gràcias al qual podèm debatre cada còp qu’o volèm.
En mai d’aquò, la situacion geopolitica nos es favorabla. L’estat francés s’afeblís e l’amira que per fòrça compatriòtas nòstres l’espèr de cambiament se pòsca trapar dins un partit reaccionari e xenofòb demòstra la prigondor de la crisi de França. L’independéncia de Catalonha plaçarà tanben un territòri occitan –que se concep ansin de mai en mai dobèrtament– al centre de l’atencion, e ja duèrb d’esperanças nòvas per Occitània.
En aquestas circonstàncias, benlèu la tardor de l’occitanisme qu’ai remarcada al començament de l’article es una escasença istorica de non sonque reformar mas tanben de refondar lo movement occitan sus un projècte simple ont cabon tres mots que s’articulan de biais estrech al servici de la populacion occitana: lenga, cultura, país.
L’occitanisme es mòrt? Visca Occitània!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Es avengut las resultas : de l'organizacion, de las dralhas seguidas, del trabalh fach.Ni mai ni mens.
#2
L'ironia es la feblesa de la reactivitat de daubuns que semblan contents de la situacion actuala.
L'esperança es la fòrça de la reactivitat de daubuns que vòlon cambiar e càmbian la situacion actuala.
Tot es permés. Occitània es un combat e un combat que val la pena de menar. Combatius demorarem.
Es curiós mas, legissent aqueste article, ai l'impression qu'òm pòt dire que la situacion de l'occitanisme (al punt de vista ideologic e politic) es encara piètjer que la de la lenga occitana, suprema ironia!
Nívol n'ei pas feminin ?
"L’estat francés s’afeblís e l’amira que per fòrça compatriòtas nòstres l’espèr de cambiament se pòsca trapar dins un partit reaccionari e xenofòb demòstra la prigondor de la crisi de França." Segon jo, la reedicion deu manuau d'istòria de Lavisse que n'ei un simptòma clar. http://tinyurl.com/k353e67 Que m'estoni de ne pas aver lejut arren aquiu dessús. Òc, l'identitat francesa (non pas l'Estat, qui ei solide e's hè aubedir) qu'ei en crisi, lo succès deu FN que n'ei ua pròva (siam clars, qu'ei tanben auta causa), e precisament l'occitanisme que deveré pensar a la faiçon qui poderé auherir ua alternativa aus ciutadans esbarrits qui'u dan la votz. N'ei pas briga causa aisida en ua situacion on l'intolerància e la xenofobia e daunejan tots los comportaments.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari