Mentre que la primièra aculhissiá lo papa a Estrasborg al nom de la Republica, la segonda escampava sa colèra e sa rancura dins los mèdia d’Albion la perfida e la tresena beviá lo tè en companhiá del mèstre del castèl.
 
Coma o sabi? E coma volètz que o sàpii, senon per la gràcia del fenestron que me pòrta las novèlas del defòra, pardí!
 
Lo monde de la campanha son assabentats sus tot, e quitament la metèo, pel fenestron. Dins un país coma lo nòstre, pastejat d’egalitat e de libertat – an dich que la fraternitat preniá son temps! –, seriá ben una vergonha de poder pas aver los plasers de la vila.
 
Una manifestacion? O vesèm tot dempuèi la sala de manjar, e es mens dangierós que, a còps, i a d’arlèris que t’escampan de granadas que te fan plorar e d’autres que te fotan lo fuòc…
 
Una exposicion de pintura? Es parièr; lo jornalista a facha la visita e la nos conta en doas minutas… o mens!
 
Parli pas de la pollucion que nos estofa o de las caumas a repeticion…
 
E quand soi a esperar en cò del mètge o del dentista, pòdi m’assabentar un pauc mai encara sus las malparadas o lo bonaür de las gents celèbras. Per eles, la viva vidanta es pas totjorn aisida: las malautiás que pòdon aver o la mòrt de lor canhòt…
 
A propaus de celebritats, la segonda que vos’n parlavi al començament es sul bon camin per ne devenir una.
 
Son istòria conten totes los ingredients: femna caçada de l’ostal per un val pauc en despièch de tot çò qu’aviá fach per el, a degut escriure un libre de memòria per se desbondar e, ara, fa una virada de promocion de son cap d’òbra per “se reconstruire”…
 
Ieu, ai ja legit d’istòrias aital en cò del medecin mas, dins aqueles jornals, òm sap jamai s’aquò es vrai mentre que, se l’an dich sul fenestron, ne pòdi èsser segur!