En queste periòde de reflexion sus l’organizacion d’un territòri, me sembla interessant de se clinar sus una de las figuras magers de l’ecologia originària en Occitània: Jacques Ellul. Nascut en  1912 a Bordeu, es, coma son amic Bernard Charbonneau, un de los qu’an denonciat plan dabora lo gigantisme mai la despersonalizacion a l’òbra dins nòstra societat. An a pus pres vint ans quand se van aprochar dau personalisme. Ne seràn la tendéncia dicha “gascona” caracterizada per los temas precusors de l’ecologia. Balharàn de las conferéncias dins l’oest d’Occitània e organizaràn dau camp d’estudis dins los Pirineus. Per ilhs, sufís pas de partejar de las ideas, las fau botar en practica, las viure au quotidian e lo mai pròche de la natura possible.
 
A partir de las annadas trenta, afirman lo despoder de la politica fàcia a la supremacia tecniciana tant dins los regims capitalistas coma fascistas o comunistas. Denóncian çò que apelan lo “gigantisme” siá la concentracion dau capitau, de l’Estat mai de la populacion. Vòlen una revolucion de civilizacion que passariá per una societat personalista au quite interior de la societat globala. De las comunautats, daus petits grops volontaris, devriá remplaçar las grandas concentracions urbanas. L’individú s’i porriá sentir “esraijat” e una politica mai autentica, perque fondada sus una comunicacion directa entre governants e governats, seriá menada emb transparéncia. Una organizacion federala favozariá  una participacion mai importanta daus ciutadans dins de las regions sobeiranas ont l’Estat centrau seriá redusit a de las foncions d’arbitratge.
 
La tecnica seriá reorientada e mestrejada per permetre una reduccion dau temps de trabalh.
 
Qu’es la primiera proposicion d’una limitacion volontària de la creissença dins lo monde occidentau. Per Ellul, la tecnica, compresa coma la recercha dau mejan mai eficaç quau que siá es la clau de nòstra modernitat. Mas l’òme en tot voler domesticar la natura s’es creat un environament artificiau fòrça mai constrenhent. Crei que se sierv de la tecnica laidonc que la sierv: es vengut l’instrument de son instrument.
 
Tota quela reflexion teorica aurá sa concretizacion dins l’engatjament sus lo terrenh. Ellul junharà Charbonneau dins son combat contra la Mission Interministeriala d’Amenatjament de la Còsta Aquitana. Jugaràn un ròtle de contra-expertisa e s’opausaràn au torisme de massa e a la balnerizacion de la còsta. Quauquas batalhas fugueren ganhadas mas l’actualitat nos mòstra ben que lor combat contra l’alienacion de l’òme per la tecnica es totjorn de menar.