Pensi qu’èra Voltaire qu’escriguèt après una batalha de nòstre Napoleon tant aimat: “A la fin de la jornada, i aguèt vint a trenta mila soldats qu’avián pas pus mal a las dents”!
 
Après tot, èra una faiçon coma un autra de luchar contra la subrepopulacion…
 
A l’epòca ja coneissian l’art e la manièra de ne far morir mai d’un a l’encòp. Desempuèi, gràcias al progrès, en lo qual creson totes los elèits occidentals, podèm trapar de ressultats melhors.
 
E França, mas tanben Russia, los Estats Units, la Gran Bretanha, etc. jògan a far rampèl un a l’autre dins lo comèrci de las armas.
 
E l’industria terrorista, “fòla de Dieu” o pas, a besonh d’equipaments performants per emplir son prètzfach. Se passa un jorn sens que nos anóncien un chaple de mai.
 
Los mèdia occidentals, al mens, ne fan lo compte rendut entre las aventuras de Nabilla  perque ele? Es lo sol nom que conèissi! – e la disparicion de l’orsa blanca…
 
Tres jorns a, de soldats coratjoses ataquèron un licèu en Paquistan e maselèron un cent cinquantenat de collegians e de liceans… Servici rendut a un país qu’ a tròp de bocas a neurir!
 
Las armas modèrnas son mai qu’eficaças e servon totas las causas, politicas, economicas e religiosas. Aqueles taliban, coma endacòm mai los jihadistas, massacran quitament los dròlles al nom del Mai Grand. Siria, Libia, Afganistan, Iraq… e ne doblidi son los terrens d’entraïnament de totes los que fan la confusion entre amor e òdi, entre un Dieu de misecòrdia e un Dieu venjador e tot aquò al nom del messatge qu’a dictat a son profèta…
 
Ailàs! cresi que sos discípols an retengut sonque qu’un mescresent èra pas de  comptar e que se per cas morissián en martiri poirián profiechar de las setanta verges prometudas…
 
Que qué ne pensem, i a dins aquela religion del Libre una deriva afortida per los quites ministres qu’ensenhan que l’Islam es amor…