Opinion
“Lo que cresiá al cèl, lo que i cresiá pas…”
“… Lo que cresiá al cèl, lo que i cresiá pas…” Los vèrses dels poètas se pòdon adaptar a un fum de situacions e Aragon, de segur èra luènh de las preocupacions de l’ora d’ara quand escriguèt lo poèma.
Ça que la, i a mots aital que podèm far nòstres e los farai mieus en aqueste periòde de Nadal quand —i torni— las gents se carcanhan al nom de la religion, al nom de la laïcitat a propaus d’una grépia e del simbòl que carreja amb ela.
Nòstres amics de la “libre-pensée” que se veson e se vivon —pas totes— coma los manteneires purs e durs d’una republica una, laïca e indivisibla an agut recors als tribunals e la responsa dels jutges n’es pas estada a l’auçada de lors esperanças.
N’es pas estat una reprobacion massissa de l’”invasion” de las grépias dins los immòbles publics.
Los jutges, se sap, son de monde venduts siá al grand capital siá als curats e al poder de la Glèisa; vòli dire de la glèisa catolica que, se sap tanben, las autras son pas de comptar, e, de tota faiçon, per aquelas que ne parli, i a d’autres arguments a emplegar per tornar metre a lor plaça lors representants e lors adèptes.
L’eradicacion de totes aqueles “empèris antidemocratics e calotins” es pas per deman e totes los obtusses de totes los païses se pòdon balhar la man.
En conclusion, empruntarai qualques mots al grand Jacques, sabètz lo del “plat pays”, que ditz, el lo mescresent, manjaire de sotanas a sas oras: “Dites, si c’était vrai”
Aquel pichon, quand viviá, èra per, çò que ditz anuèi, la transparéncia: “Mon reialme es pas d’aqueste monde”, l’onestetat: “Ges de mercadièrs dins lo temple de Dieu” e per l’amor entre los poblants de la tèrra.
I cresèm, i cresèm pas, nos empacha pas de far l’esfòrç de viure ensmeble sens escumenge que siá laïc o pas!
Ça que la, i a mots aital que podèm far nòstres e los farai mieus en aqueste periòde de Nadal quand —i torni— las gents se carcanhan al nom de la religion, al nom de la laïcitat a propaus d’una grépia e del simbòl que carreja amb ela.
Nòstres amics de la “libre-pensée” que se veson e se vivon —pas totes— coma los manteneires purs e durs d’una republica una, laïca e indivisibla an agut recors als tribunals e la responsa dels jutges n’es pas estada a l’auçada de lors esperanças.
N’es pas estat una reprobacion massissa de l’”invasion” de las grépias dins los immòbles publics.
Los jutges, se sap, son de monde venduts siá al grand capital siá als curats e al poder de la Glèisa; vòli dire de la glèisa catolica que, se sap tanben, las autras son pas de comptar, e, de tota faiçon, per aquelas que ne parli, i a d’autres arguments a emplegar per tornar metre a lor plaça lors representants e lors adèptes.
L’eradicacion de totes aqueles “empèris antidemocratics e calotins” es pas per deman e totes los obtusses de totes los païses se pòdon balhar la man.
En conclusion, empruntarai qualques mots al grand Jacques, sabètz lo del “plat pays”, que ditz, el lo mescresent, manjaire de sotanas a sas oras: “Dites, si c’était vrai”
Aquel pichon, quand viviá, èra per, çò que ditz anuèi, la transparéncia: “Mon reialme es pas d’aqueste monde”, l’onestetat: “Ges de mercadièrs dins lo temple de Dieu” e per l’amor entre los poblants de la tèrra.
I cresèm, i cresèm pas, nos empacha pas de far l’esfòrç de viure ensmeble sens escumenge que siá laïc o pas!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#26 mès enfin marcham suu cap ! d'un biaish privat, una grépia dens un establiment public ? d'un biaish privat, articles dens un jornau ? d'un biaish privat, comentaris dens un forum de discussion public ? deishi aquí la devisada, comenci de n'aver lo confle. quand a Gramsci jr... la soa modestia e lo son argumentari me fascinan !
Comparason es pas rason, mas tota aquela argumentacion me fa pensar al productor de l'emission " Marche ou rêve " - Claude Villers, cresi - qu'aviá fach una emission sus l'occitan e l'occitanisme. Aviá entrevistat los per e los contre.
Li èra estat reprochat d'aver balhat la paraula a "d'enemics" de la Causa ! per los amics de la Causa :
Sa responsa m'agradèt a l'epòca e m'agrada encara :
S'aviái fach una emeission suls cons, m'auriá calgut interrogar pas que los cons?
#25 Lo noste praube PJ Madiset qui legeish ua benediccion de GJ Barceló, que'm hè pensar un drin...
a un curat integrista qui ved ua Femen,
a un patron qui descobreish un tracte de la CGT dens la soa enterpresa,
a Melenchon qui ved bonets roges bretons,
a Stalin qui cranh Trotski,
a un soldat de l'EI qui hug las balas deus peshmèrgas,
a Céline Dion qui audeish Burzum,
a Burzum qui audeish Céline Dion,
a un vampir qui recep aigasenhada...
Praube Masdiset, quina tortura insuportabla per eth!
#25 En nom de qué una benediccion privada es una provocacion? Ai drech de pensar çò que vòli, de vos benesir, e mai de pregar per vos se cal, coma vos avètz drech de pensar çò que volètz. Pensi pas siatz laïc: sètz anticrestian, refusatz qu'un crestian se pòsca exprimir e mai de biais privat.
#24 pasmens, contunhatz dens la provocacion (diu vos benesisca, sr masdiset).
pasmens, lo repotegaire torna au subjècte quand lo purmèir article avè livat polemicas.
pasmens, la redaccion de Jornalet apuja la polemica en publicant un editoriau.
pasmens, los espacis publics, mairias e çò que voletz son pas espacis privats, e n'an pas d'impausar la soa consciéncia a'us qu'ic desiran pas.
se'n sortiram pas, d'aqueth debat, digun abandonarà pas son opinion. mès si Jornalet contunha d'ic menar, es una causida, supausi ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari