“Bona annada, bona santat!”
 
“Bona annada, plan granada e acompanhada!”
 


Veni de far una descobèrta màger…
 
M’èri pas metut dabans l’ordenador per vos parlar d’aquò e, coma sètz d’aluserpits, l’aviatz degut remarcar e, adonc en consequéncia consequentament, seriá pas la pena que vos o diguèssi…
 
Ça que la, quitament s’es pas finòt, vos o vau dire si que non me demorariá sus l’estomac.
 
Ai totjorn seguit los conselhs de la paura maire que me disiá qu’aquò ajudava pas la digestion sustot quand èra als talons o que tocava l’esquina.
 
Ont n’èri?
 
A, òc… O avètz notat donc? Pels autres o vau dire: Dins aquelas frasòtas prononciadas mantun còp dins los primièrs jorns de l’an novèl, i a un fum de “a” amb sonque una “o” per venir gastar l’afar.
 
De qué ditz un nenet quand comença a far sos bresilhadisses? Fa de las “a” de longa abans d’aver un vocabulari mai requist que li permet de dire “aarra aarra” prononciat mai o mens a la lanusqueta.
 
E nosautres, de qué fasèm? O vos balhi en un mot coma en mila! – cent fariá un pauc estequit! Fasèm coma los nenets… Donc, aquela annada que comença es un despart novèl e amb aqueles mots nos tornèm apoderar la vida, lo mond, çò que volètz!
 
Quand pensi que Freud i aviá quitament pas pensat…
 
Es pas la pena de me voler imitar que, de tota faiçon, ai despausada aquela descobèrta capitala avant d’escriure aquelas regas…
 
E es pas la pena de romegar, que soi ieu lo repotegaire!
 
Vos desiri ça que la a totas e a totes una annada mens maissanta que çò que poiriá èsser e la realizacion de çò que vos es lo mai car sens aver a esperar las nuèits d’agost quand passan las estelas tombantas…