Opinion
Euròpa: panica a bòrd, l’esquèrra arriba!
Ende quauqu’un que s’interèssa aus mèdias, lo periòde que coneishèm es fòrça instructiu, lhevat que hè pas ren que confirmar çò que sabèm dejà.
En Grècia e dens l’estat espanhòu, sondatges muishan la possibilitat d’un cambiament politic a favor de partits d’esquèrra: Syriza e Podemos.
“D’esquèrra”, aquò vòu díser que perpausa una auta politica economica que non pas l’ultraliberalisme que senhoreja uei lo dia suu continent. Personalament, soi pas tan segur qu’aquò que lo partit Syriza, que’s creditat d’un drin mensh de trenta deu cent d’intencions de vòte, pòsca vertadèrament impausar sa politica. Vesi pas com poderén aténher una majoritat pro fòrta ende poder governar, mes l’interés mediatic es pas aquiu.
Demòra pas qu’un mes e cau saber que tot çò qu’Euròpa compta coma fòrças ultraliberalas (e doncas poderosas) son dejà au trabalh ende tuar dens l’ueu una eventuala volontat populara. Nòste amic Pierre Moscovici, comissari europenc e dejà hèit lo viatge de cap a Atenas end’explicar aus Grècs coma calèva votar.
Mes a la punta deu combat, solide, retrobam los famoses “cans de guarda”* deu sistèma e, en França, la nau-amirau, Le Monde, que, coma de costuma, n’es pas deus mès finòts ende manipular lo legedor dambe sos esclòps deus pesucs. Hascoc un article que pareishoc per Nadau devath un títou prometedor: “L’aviada de l’esquèrra radicala espaventa Euròpa.”
Podètz dejà remercar las duas subjectivitats dens una sola frasa: l’esquèrra es qualificada de “radicala” e lo hèit màger es la “paur” que cau aver en fàcia d’aqueste fenomèn. Pas besonh de comentar.
Puèi, lo vocabulari de la paur es utilizat granament: “espaventar, engüeish, chepicar, susors fredas, etc” ... ende muishar lo dangèr que poderé representar la mesa en plaça d’una politica sociala e antiliberala.
L’expression “esquèrra extrèma” mès tard es utilizada (6 còps) ende crear una oposicion dambe “l’esquèrra moderada” e una rapòrt lexicau sosentenut dambe “la dreta extrèma”. Tot aqueste polit monde es tractat de “populista” ende crear una confusion au demiei de l’oposicion a l’ultraliberalisme quina que sia. Lo som de la manipulacion es tocat dambe aquesta frasa: “Ende perdurar, daubuns imaginan que los partits de l’esquèrra radicala poderén, lèu o mès tard, estar temptats de s’amistosar dambe las idèas nacionalistas.”
Analisam aquò: 1/ “daubuns” qui es? Jornalistas deu Monde? Especialistas incontestables? Lo patron de l’estanquet deu canton? Aquò manca de seriosèr.
E podèm aperar aquò “jornalisme”?
Me demandi se los legedors deu Monde van pas acabar per comprénguer a quin punt lo jornau es pauc informatiu e fòrça demagogic.
L’ataca contunha dambe un gran tèma plan esculassat: los electors d’aquestes partits son perduts, comprengon pas ren a çò que’s debana uei lo dia, se restacan a valors deu passat. Lo mot mès utilizat es “estarits” (épuisés). Aquò vòu díser que son dens un estat tan flac qu’aquò tòca lor facultat de soscadissa. Solide, son pas tan aluzerpits que non pas la jornalista deu Monde, mes aquesta idèa de créser que lo monde que pensan pas coma vosautes an segurament una rason non sociala e non politica, benlèu una mena de malautia o una afeccion psicologica, deveré pas vénguer a l’esperit de democratas vertadèrs.
De mès, sosentenut es lo concèpt que las valors de justícia sociala e d’egalitat son complètament obsolètas e apartenguen a l’epòca revoluda d’avant la caduda deu mur de Berlin. Aquesta idèa es fòrça presenta dens l’article.
Vaquí doncas çò que’s pòt legir dens un jornau totun seriós (a çò que sembla) e respectat coma Lo Monde. Me demandi se caleré pas urgentament ensenhar dens las escòlas aus dròlles, avant las matematicas, d’analisar un tèxte d’un biaish racionau en tot desemboscar çò qu’es subjectiu e çò qu’es objectiu e atau desseparar l’informacion de la propaganda. Es lo dever d’una democracia de cap a sos ciutadans.
_____
*: expression de Serge Halimi.
En Grècia e dens l’estat espanhòu, sondatges muishan la possibilitat d’un cambiament politic a favor de partits d’esquèrra: Syriza e Podemos.
“D’esquèrra”, aquò vòu díser que perpausa una auta politica economica que non pas l’ultraliberalisme que senhoreja uei lo dia suu continent. Personalament, soi pas tan segur qu’aquò que lo partit Syriza, que’s creditat d’un drin mensh de trenta deu cent d’intencions de vòte, pòsca vertadèrament impausar sa politica. Vesi pas com poderén aténher una majoritat pro fòrta ende poder governar, mes l’interés mediatic es pas aquiu.
Demòra pas qu’un mes e cau saber que tot çò qu’Euròpa compta coma fòrças ultraliberalas (e doncas poderosas) son dejà au trabalh ende tuar dens l’ueu una eventuala volontat populara. Nòste amic Pierre Moscovici, comissari europenc e dejà hèit lo viatge de cap a Atenas end’explicar aus Grècs coma calèva votar.
Mes a la punta deu combat, solide, retrobam los famoses “cans de guarda”* deu sistèma e, en França, la nau-amirau, Le Monde, que, coma de costuma, n’es pas deus mès finòts ende manipular lo legedor dambe sos esclòps deus pesucs. Hascoc un article que pareishoc per Nadau devath un títou prometedor: “L’aviada de l’esquèrra radicala espaventa Euròpa.”
Podètz dejà remercar las duas subjectivitats dens una sola frasa: l’esquèrra es qualificada de “radicala” e lo hèit màger es la “paur” que cau aver en fàcia d’aqueste fenomèn. Pas besonh de comentar.
Puèi, lo vocabulari de la paur es utilizat granament: “espaventar, engüeish, chepicar, susors fredas, etc” ... ende muishar lo dangèr que poderé representar la mesa en plaça d’una politica sociala e antiliberala.
L’expression “esquèrra extrèma” mès tard es utilizada (6 còps) ende crear una oposicion dambe “l’esquèrra moderada” e una rapòrt lexicau sosentenut dambe “la dreta extrèma”. Tot aqueste polit monde es tractat de “populista” ende crear una confusion au demiei de l’oposicion a l’ultraliberalisme quina que sia. Lo som de la manipulacion es tocat dambe aquesta frasa: “Ende perdurar, daubuns imaginan que los partits de l’esquèrra radicala poderén, lèu o mès tard, estar temptats de s’amistosar dambe las idèas nacionalistas.”
Analisam aquò: 1/ “daubuns” qui es? Jornalistas deu Monde? Especialistas incontestables? Lo patron de l’estanquet deu canton? Aquò manca de seriosèr.
2/ “Imaginan” sabèm pas qui son aqueste monde, mes vesèm qu’imaginan, doncas ne son pas segurs de çò que seguís, s’agís de la suputacion de quauqu’un de pas brica definit.
3/ “Poderén” confirmacion de l’incertitud de la suputacion
4/ “Lèu o tard” s’aquò se debana pas atau, podètz estar segur que va arribar un jorn ... benlèu
5/ “Estar temptats de s’amistosar” aquò vòu pas díser que van aplicar aquestas idèas, mes que “seran temptats” de “s’amistosar”, aquò nos daisha un bon marge d’extrapolacion.
6/ “Nacionalistas” cau saber que, endeus idolatras de l’Union Europenca (vòli díser los que sustengon shens nada critica o questionament) que tot çò que va pas dens lo sens de la construccion de l’Union atau que’s concep uei lo dia es considerat coma “nacionalista”.
Çò que demòra au legedor d’aqueste jòia de demagogia es l’impression (o la certitud) que fin finala “esquèrra = nacionalisme”, vos daishi gostar de la formula.3/ “Poderén” confirmacion de l’incertitud de la suputacion
4/ “Lèu o tard” s’aquò se debana pas atau, podètz estar segur que va arribar un jorn ... benlèu
5/ “Estar temptats de s’amistosar” aquò vòu pas díser que van aplicar aquestas idèas, mes que “seran temptats” de “s’amistosar”, aquò nos daisha un bon marge d’extrapolacion.
6/ “Nacionalistas” cau saber que, endeus idolatras de l’Union Europenca (vòli díser los que sustengon shens nada critica o questionament) que tot çò que va pas dens lo sens de la construccion de l’Union atau que’s concep uei lo dia es considerat coma “nacionalista”.
E podèm aperar aquò “jornalisme”?
Me demandi se los legedors deu Monde van pas acabar per comprénguer a quin punt lo jornau es pauc informatiu e fòrça demagogic.
L’ataca contunha dambe un gran tèma plan esculassat: los electors d’aquestes partits son perduts, comprengon pas ren a çò que’s debana uei lo dia, se restacan a valors deu passat. Lo mot mès utilizat es “estarits” (épuisés). Aquò vòu díser que son dens un estat tan flac qu’aquò tòca lor facultat de soscadissa. Solide, son pas tan aluzerpits que non pas la jornalista deu Monde, mes aquesta idèa de créser que lo monde que pensan pas coma vosautes an segurament una rason non sociala e non politica, benlèu una mena de malautia o una afeccion psicologica, deveré pas vénguer a l’esperit de democratas vertadèrs.
De mès, sosentenut es lo concèpt que las valors de justícia sociala e d’egalitat son complètament obsolètas e apartenguen a l’epòca revoluda d’avant la caduda deu mur de Berlin. Aquesta idèa es fòrça presenta dens l’article.
Vaquí doncas çò que’s pòt legir dens un jornau totun seriós (a çò que sembla) e respectat coma Lo Monde. Me demandi se caleré pas urgentament ensenhar dens las escòlas aus dròlles, avant las matematicas, d’analisar un tèxte d’un biaish racionau en tot desemboscar çò qu’es subjectiu e çò qu’es objectiu e atau desseparar l’informacion de la propaganda. Es lo dever d’una democracia de cap a sos ciutadans.
_____
*: expression de Serge Halimi.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
M'espeti de ríser un còp mai.... LO monde seríos ??? E ben es un jornal subvencionat per l'estat coma los autres...
Joan Marc, indicatz : "Vaquí doncas çò que’s pòt legir dens un jornau totun seriós (a çò que sembla) e respectat coma Lo Monde. Me demandi se caleré pas urgentament ensenhar dens las escòlas aus dròlles, avant las matematicas, d’analisar un tèxte d’un biaish racionau en tot desemboscar çò qu’es subjectiu e çò qu’es objectiu e atau desseparar l’informacion de la propaganda. Es lo dever d’una democracia de cap a sos ciutadans." Soi radicalament d'acòrdi amb vos. Totes los professors de letras, d'istòria, de geografia, de lenga, d'economia e, mai que mai, de filosofia son d'acòrdi amb vos. Mas ailàs, Le Monde es dirigit per una mena de mgents que jutjan de la pertinéncia d'un ensenhament a sa capacitat de formar la joventut a la vida professionala, dins lo sens d'una rentabilitat maximala. E es pas plan complicat de compréner que tot çò tecnic es plan mai rentable que de fargar una pensada critica e avisada… Las umanitats, e amb elas, las formacions que li son ligadas, son litreralament sinistradas per aquesta orientacion liberala, pragmatista, financiarista, e per o dire tot : capitalista. E Le Monde non es un jornal seriós. Es tot simplament un jornal "capitalista". Volètz legir un Jornal seriós ? Legissètz Le Monde Diplomatique (editat tanben en catalan)… o legissètz Lo Jornalet !!!
#2
Èi pas l'impression de "saber pas me situar politicament, ideologicament", pensi que caleré díser mílhor que vosautes me sabètz pas situar pr'amor que seguissi pas las linhas costumèras que coneishètz (ensagi de comprénguer vòsta pausicion).
Après, cau legir aquesta cronica coma un espiar suus mèdias e non pas una analiza de la situacion politica o economica (lhevat una frasa a la debuta on dobti de l'escaduda de Syriza). Com reagir pas davant un article atau dens lo Monde ?
Se que non, mercés peus conselhs !
Remercii lo Joan-Marc de nos far tocar del det lo cambiament que s'operèt din la societat francesa dempuèi las annadas nonanta es a dire la sieuna "drechisacion".
La presentacion de Syrisa facha pel la part granda dels medias nos despenh aquel mond coma d'incompetents assedats de sang capitalista.
Alara que de bon saupre los governs grecs qu'an fach rengueta dempuèi la dintrada dins Euròpa , son conescuts per la qualitat de lor bilances de comptabilitat publica, lor integritat e onestetat aital coma lor rigor.
Non soi pas un grand economista ni saberut, màs i a una causa que sabi es que quand me dison al fenestron que cal cambiar aquò ,cal reformar aiçò cal estre mai competitiu; ieu en tant que salariat mejan me pausi de longa la question :
Qual ne profitarà ? Qual veirà sa situacion se melhorar?Qual serà mai respectat dins son trabalh?
E la responsa que me ven cada còp es que coneissi pas digús dins mon Lengadòc bais que se trapa melhor al trabalh qu'abans .
Alara encara mercé al Jornalet de nos asimar un pauc la comprenèla per dire de nos quitar las uèlhièiras de BFM e companhia.
Per l'ora i a cap de panica dins Euròpa. Merkel la capolièra granda se torna pas la sang. Se Grècia respecta pas sos engatjaments eissirà de l'Euo. Doblidem pas tanpaux que Grècia a traficat sos comptes mentre detz ans tot lo mond se'n dobtavi degus se n'es esmogut d'aqui que sabian totis a Bruxelles qu'un jorn se poria pas far d'un autre biais que de pagar l'adicion....
Mas çò qu'es remirable dins tot aquò es lo fach que Bruxelles posquesse díser al grecs çò que cal votar !
Es a díser una Euròpa que se trufa de la democracia e dels pòbles. O avem vis amb lo tractat de Libona arrefusat pels frances, puèi tres linhas de cambiadas e ardit tira t'en lai es votat pel parlament... una polida leiçon de democracia e del respect dels pòbles.... Dans la semal que pudís i banhèron totis las doas mans tant la dreita que l'esquerra....
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari