Opinion
Valls, profèta de la religion republicana?
Manuel Valls, lo capministre de França, hascoc dimarç 13 de genièr un discors davant l’amassada nacionala en seguida deus atemptats terroristas (o meslèu deus crimis politics) de la setmana d’abans.
L’ausiscoi, per azard, e quitament tot. A durat gaireben quaranta-cinc minutas. Èra fòrça polit, bèras frasas plan hèitas, un exercici de literatura plan escadut davant un auditòri estrambordat e arroent qu’avèva dejà cantat La Marseillaise après la minuta de silenci en memòria a las victimas. Manuel Valls, el blanco endeus caricaturistas de la telaranha, devoc mès d’un còp estancar son devís ende deishar trucar de las mans la representacion nacionala apitada a l’evocacion de la polícia, deu ministre de l’Interior, de la republica e causas atau. Estoc saludat per un pericle d’aplaudiments que l’acompanhèc a sa plaça a la fin deu discors.
Podi pas me brembar de tot çò qu’a dit, que’n digoc de causas, mes vos podi díser quin èra mon sentit un còp acabat: lo que ren cambiarà pas, que los eveniments tragics an pas ajudat a una remesa en question (cau pas saunejar) o quitament una soscadissa sus çò que podon estar los rapòrts entre ciutadans o la quita educacion deus joens (a la non-violéncia o a la comunicacion).
Lo ministre l’a martelat tres còps en seguida end’estar plan solide que totis los deputats avèvan plan comprés e que los que dromissèvan èran deishudats a de bon: la laïcitat, la laïcitat, la laïcitat! Aquò que bremba la frasa deu generau de Gaulle: “Sufís pas de sautar sus sa cadièra coma un crabòt en cridar: Euròpa, Euròpa, Euròpa!...”
La republica francesa es segura de se medish, la republica francesa a pas nat dobte, la republica francesa a totjorn rason e podèm estar fièr de la republica e de sas valors.
Plan segur, las “valors de la republica” son bonas, s’agís de la libertat, de l’egalitat e de la fraternitat, parlèm pas de colonialisme, de neocolonialisme, de centralisme, d’inegalitats socialas, de masèl de culturas, de guèrras, etc …
Èi vertadèrament avut l’impression d’assistir au presic d’un curat pendent la missa, l’enonciacion d’un dògma inebranlable e indiscutible, e non pas una soscadissa filosofica sus çò que serà l’avénguer.
Se la laïcitat estoc levada e escandida a cada moment a la tribuna, passaram sus las contradiccions vesederas deu Manuel que’s ditz “ligat de per sa hemna d’un biaish eternau a la comunautat jusiva … enfin quand même, merde!”. Es mauaisit de díser s’aquò entra dens l’encastre o pas d’una estòrta a la laïcitat o deu maine privat, mes nos podèm per contra demandar çò que’s debanaré se divorciava.
Sustot qu’estoc dejà vist dens manifestacions propalestinianas dens sa bona vila d’Evry a hèr discorses ahuecats tanben ende “lo monde de la benda de Gaza que vivon un infèrn”. Mes aquò, èra abans, a l’epòca de sa purmèra hemna.
I a mès grèu qu’aquò. Se Valls bota en davant las valors de la republica, la purmèra es la libertat, e doncas sustot la libertat d’expression, màgerment la deus jornalistas, de la quala Charlie èra un simbèu. I a totun un bronc deus peluts. Es l’ahar Sérillon.
Lo 13 de seteme de 1999, lo capministre de l’epòca, Lionel Jospin, es intrevistat au jornau televizat de França 2 peu presentador, Claude Sérillon. Aqueth estauvia pas son convidat, hica en evidéncia sas contradiccions sus sa politica de cap au caumatge, sus las privatizacions, lo creish deus impòstes e l’obliga a prononciar aquesta frasa devastadora ende l’òmi politic: “Cau pas tot aténguer de l’Estat o deu govèrn.”
Frasa que, dambe son revirament dens l’ahar Vilvoorde, le costarà benlèu lo dusau torn de las eleccions presidencialas seguentas, qui ac sap?
La seguida, es Pierre-Henri Arnstam, director de l’informacion deu servici public de l’epòca que la conda: un còp de telefòne l’endeman de matin de la part de l’encargat de comunicacion deu capministre, un cèrt Manuel Valls, que ditz que çò que s’èra debanat èra escandalós, que lo jornalista pausava marridas questions.
Arnstam responoc qu’èra las responsas qu’èran marridas, mes aquò rai, aquesta telefonada estoc seguida de mantunas autas a cada nivèu de la television estatala (a Michèle Cotta, directritz generala de França 2, e a Marc Tessier, president de França Television), acompanhada d’una pression politica. Tant que Sérillon presentarà lo jornau deu ser, lo capministre n’i venguerà pas.
Arnstam e Sérillon estón congediats.
Es causa sabuda que la republica a remplaçat a la Revolucion los atributs de la religion per los deu culte de l’Estat francés. Calèva tapar lo trauc hèit per l’eliminacion deu clergat deus centres de decision. Per l’ora, lo papa actuau d’aquesta religion s’apèra François Hollande e son profèta mès prolific es shens de contèsta lo Manuel Valls.
L’ausiscoi, per azard, e quitament tot. A durat gaireben quaranta-cinc minutas. Èra fòrça polit, bèras frasas plan hèitas, un exercici de literatura plan escadut davant un auditòri estrambordat e arroent qu’avèva dejà cantat La Marseillaise après la minuta de silenci en memòria a las victimas. Manuel Valls, el blanco endeus caricaturistas de la telaranha, devoc mès d’un còp estancar son devís ende deishar trucar de las mans la representacion nacionala apitada a l’evocacion de la polícia, deu ministre de l’Interior, de la republica e causas atau. Estoc saludat per un pericle d’aplaudiments que l’acompanhèc a sa plaça a la fin deu discors.
Podi pas me brembar de tot çò qu’a dit, que’n digoc de causas, mes vos podi díser quin èra mon sentit un còp acabat: lo que ren cambiarà pas, que los eveniments tragics an pas ajudat a una remesa en question (cau pas saunejar) o quitament una soscadissa sus çò que podon estar los rapòrts entre ciutadans o la quita educacion deus joens (a la non-violéncia o a la comunicacion).
Lo ministre l’a martelat tres còps en seguida end’estar plan solide que totis los deputats avèvan plan comprés e que los que dromissèvan èran deishudats a de bon: la laïcitat, la laïcitat, la laïcitat! Aquò que bremba la frasa deu generau de Gaulle: “Sufís pas de sautar sus sa cadièra coma un crabòt en cridar: Euròpa, Euròpa, Euròpa!...”
La republica francesa es segura de se medish, la republica francesa a pas nat dobte, la republica francesa a totjorn rason e podèm estar fièr de la republica e de sas valors.
Plan segur, las “valors de la republica” son bonas, s’agís de la libertat, de l’egalitat e de la fraternitat, parlèm pas de colonialisme, de neocolonialisme, de centralisme, d’inegalitats socialas, de masèl de culturas, de guèrras, etc …
Èi vertadèrament avut l’impression d’assistir au presic d’un curat pendent la missa, l’enonciacion d’un dògma inebranlable e indiscutible, e non pas una soscadissa filosofica sus çò que serà l’avénguer.
Se la laïcitat estoc levada e escandida a cada moment a la tribuna, passaram sus las contradiccions vesederas deu Manuel que’s ditz “ligat de per sa hemna d’un biaish eternau a la comunautat jusiva … enfin quand même, merde!”. Es mauaisit de díser s’aquò entra dens l’encastre o pas d’una estòrta a la laïcitat o deu maine privat, mes nos podèm per contra demandar çò que’s debanaré se divorciava.
Sustot qu’estoc dejà vist dens manifestacions propalestinianas dens sa bona vila d’Evry a hèr discorses ahuecats tanben ende “lo monde de la benda de Gaza que vivon un infèrn”. Mes aquò, èra abans, a l’epòca de sa purmèra hemna.
I a mès grèu qu’aquò. Se Valls bota en davant las valors de la republica, la purmèra es la libertat, e doncas sustot la libertat d’expression, màgerment la deus jornalistas, de la quala Charlie èra un simbèu. I a totun un bronc deus peluts. Es l’ahar Sérillon.
Lo 13 de seteme de 1999, lo capministre de l’epòca, Lionel Jospin, es intrevistat au jornau televizat de França 2 peu presentador, Claude Sérillon. Aqueth estauvia pas son convidat, hica en evidéncia sas contradiccions sus sa politica de cap au caumatge, sus las privatizacions, lo creish deus impòstes e l’obliga a prononciar aquesta frasa devastadora ende l’òmi politic: “Cau pas tot aténguer de l’Estat o deu govèrn.”
Frasa que, dambe son revirament dens l’ahar Vilvoorde, le costarà benlèu lo dusau torn de las eleccions presidencialas seguentas, qui ac sap?
La seguida, es Pierre-Henri Arnstam, director de l’informacion deu servici public de l’epòca que la conda: un còp de telefòne l’endeman de matin de la part de l’encargat de comunicacion deu capministre, un cèrt Manuel Valls, que ditz que çò que s’èra debanat èra escandalós, que lo jornalista pausava marridas questions.
Arnstam responoc qu’èra las responsas qu’èran marridas, mes aquò rai, aquesta telefonada estoc seguida de mantunas autas a cada nivèu de la television estatala (a Michèle Cotta, directritz generala de França 2, e a Marc Tessier, president de França Television), acompanhada d’una pression politica. Tant que Sérillon presentarà lo jornau deu ser, lo capministre n’i venguerà pas.
Arnstam e Sérillon estón congediats.
Es causa sabuda que la republica a remplaçat a la Revolucion los atributs de la religion per los deu culte de l’Estat francés. Calèva tapar lo trauc hèit per l’eliminacion deu clergat deus centres de decision. Per l’ora, lo papa actuau d’aquesta religion s’apèra François Hollande e son profèta mès prolific es shens de contèsta lo Manuel Valls.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Mas, ente es passat lo people?
Perque a pus de votz? Perque chausir daus menaires de partis o de ministres que fan lo contrari de çò que pensi. Perque en sem aribats a una situacion que fai pensar a la velha de la revolucion de 1870?
L'òm arieba a pensar que l'individu belcòp mai diplomat, qu'a belcòp mai de sòus a pus la capacitat de pesar sur l'estat e sur tots los poders que marcan l'autoritat? Perque es obligeat d'esperat la democracia d'un estat e perque a pus la capacitat de la prener? Degun l'empescha de soscar e de se presentar a las eleccions. I a ben quauqu'a ren que vai pas mas e perque?
Auria benleu paur de perdre son renh, son confòrt...I a una paur de quitar un endrech ente l'òm es noris, lotgear e vestir, emben un mai coma lo spòrt, o ben los grands orchestras de chantadors. Benleu mielhs vau aver un colier e esser bian noris coma lo chen que pas de colier dau tot mas crebar de fam.
Benleu, mielhs vau reclamar daus dreits per se pus leu que reclamar lo dreit a la relacion: d'accord, i a me mas i a tan ben l'autre a costa. E, l'autre coma lo considerar ? un amic o ben un rival? (L'autre pòd esser tanben un animau, la terra o l'environament). Tener compte de l'autre poria benleu s'ajotar au dreit de chacun per se.
Spiritualament i a l'ombre e la lumiera que son separadas dins nòstre monde a tres dimensions per una frontiera e quò balha una guera. Anam vers la 4èma e 5ema dimension ente l'ombre e la lutz son pus separadas mas representan las doas faças d'una mesma realitat.
#4 Verai !
#3
Òc-ben, 'quò's segur. Mès dens 'queth cas, la religion n'en es la causa !
#2 Moèi, pas mestier de religion per que los umans se fajan la guerra, se tròben totjorn 'na rason quau que siá per se barralhar e se tuar. Lo fanatisme religiós fai mas emplir quela foncion dins queu periòde mas dins lo passat quò era qqr mai e dins l'avenir quò sirá quauquaren mai enguera. Ten, lo racionalisme, la laïcitat o lo republicanisme percebuts coma conceptes absoluts, rigides, exclusissents, son pas 'na meschanta rason tanpauc per la far. E ten, la Terror dau temps de la Revolucion era pas deguda a la religion.
Me'n vuelhatz pas, ai p'una confiança dins los èssers umans, lor fau confiança nonmàs per çò de pieg, coma l'invencions de totas sòrtas de torturas. La saviesa es 'n'excepcion dins queu monde, n'i a segur, mas es rala. Urosadament, de temps en temps, quauqu'un savi o sàvia permet de me reconciliar emb l'uman.
"Vanitat de las vanitats, tot es vanitat". Sabe, quò es tirat de la Bíblia, mas quò es tan verai ! "Van, tot es van ; orguelh, tot es orguelh", quò es mon interprestacion.
Atendi encara e totjorn qu'espelissi la religion de la non-violéncia, la sola benlèu que meriti d'èster seguida a l'avugle.
Les gents parlan de terror, de terrorisme, d'atentat politic... mès non ! Son de guèrras de religion !!! Shens religion, pas d'extremisme religios. Mès atencion ! sui pas contra la fe personala... mès dau moment qu'a pas d'influéncia sus les cresenças (..e sus la via !) d'autas personas.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari