capçalera campanha

Opinion

Las vocalas après l’accent tonic

L’occitan, coma la màger part de las autras lengas romanicas, pòt prononciar cinc vocalas diferentas dins la darrièra sillaba del mot, e après l’accent tonic (son las vocalas pòstonicas): ‑a, ‑e, ‑i, ‑o, ‑u.
 
Dins los exemples seguents, soslinhi la plaça de l’accent tonic.
 
Vocala pòstonica de l’occitanExemple en occitan
‑a prononciada [ɔ] (regionalament [a])corona
Cuba
Maria
una agenda
la mimòsa
‑e prononciada [e] (en auvernhat [ə])astre
kamikaze
karate
Xèrxes
‑i prononciada [i]analisi
dòsi
un epitafi
Juli
secretari
canari
Isis
Osiris
‑o prononciada [u] (dins qualques parlars [ɔ])casco
cigarro
fòto
còsmos
caos
‑u prononciada [y]tribu
sinus
Uranus
 
Lo francés, al contrari, possedís un accent tonic quasi inausible: es en via de desparicion. En mai d’aquò, lo francés pronóncia pas cap de vocala après l’accent tonic (de còps pòt prononciar eventualament lo son de la vocala [ə] après un accent tonic mas, en tot cas, pòt pas prononciar cap d’autra vocala). En consequéncia d’aquelas limitacions, lo francés tend a far doas transformacions foneticas:
 
1º O ben lo francés amudís la vocala qu’es après l’accent tonic (en occitan aquela vocala se pronóncia clarament e es plaçada après l’accent tonic).
 
2º O ben lo francés desplaça l’accent tonic vèrs la darrièra sillaba, e ansin la vocala de la darrièra sillaba pren l’accent tonic e se pòt prononciar (en occitan aquela vocala se pronóncia sens l’accent tonic).
 
Vocala pòstonica de l’occitanOccitanFrancés

amudiment de la ‑e pòstonica
Francés

desplaçament de
l’accent tonic
‑acoronacouronn(e)  
Cuba  Cuba
MariaMari(e) + Maria
una agenda  un agenda
la mimòsa  le mimosa
‑eastreastr(e)  
kamikazekamikaz(e)  
karate  karaté
Xèrxes  Xerxès
‑ianalisianalys(e)  
dòsidos(e)  
epitafiépitaph(e)  
JuliJul(es)  
secretarisecrétair(e)  
canari  canari
Isis  Isis
Osiris  Osiris
‑ocascocasq(ue)  
cigarrocigar(e)  
fòto  photo
còsmos  cosmos
caos  chaos
‑utribu  tribu
sinus  sinus
Uranus  Uranus
 
A causa de la dominacion de la lenga francesa, certans mots occitans tendon a se transformar en copiant las caracteristicas del francés.
 
1º O ben l’occitan francizat manten l’accent tonic originari, mas après l’accent tonic garda solament las vocalas ‑a, ‑e que son relativament pròchas de la ‑e muda del francés. E donc l’occitan francizat elimina ‑i, ‑o, ‑u après l’accent tonic.
 
2º O ben l’occitan francizat desplaça l’accent tonic vèrs la vocala de la darrièra sillaba, coma en francés.
 
Lo lingüista Arvèi Lieutard a alertat mai d’un còp sus aquel perilh car apaurís las riquesa fonetica de l’occitan. Un fum de vocalas que son possiblas après l’accent tonic tendon a devenir raras o impossiblas a causa de la francizacion. Es necessari de restaurar aquelas vocalas pòstonicas en occitan.
 
Vocala pòstonica de l’occitanFrancés
 
Occitan francizat
 
Occitan restaurat
 
Ortografia
 
Occitan restaurat
 
Pronóncia en estandard general (sens los detalhs regionals)
‑acouronn(e)  corona [kuˈrunɔ]
CubaCubà*Cuba [ˈkyβɔ]
Mari(e), MariaMarià*Maria [maˈriɔ]
un agendaun agendà*una agenda [aˈdʒendɔ]
le mimosalo mimosà*la mimòsa [miˈmɔzɔ]
‑eastr(e)  astre [ˈastre]
kamikaz(e)  kamikaze [kamiˈkaze]
karatékaraté*karate [kaˈrate]
XerxèsXerxès*Xèrxes [ˈksɛrkses, ˈtsɛrtses]
‑ianalys(e)analisa*analisi [anaˈlizi]
dos(e)dòsa*dòsi [ˈdɔzi]
épitaph(e)epitafe*, epitafa*un epitafi [epiˈtafi]
Jul(es)Jules*Juli [ˈdʒyli]
secrétair(e)secretare*, secretère*secretari [sekreˈtari]
canaricanarí*canari [kaˈnari]
IsisIsís*Isis [ˈizis]
OsirisOsirís*Osiris [uˈziris]
‑ocasq(ue)casque*casco [ˈkasku]
cigar(e)cigare*cigarro [siˈɣarru]
photofòtò*, fotò*fòto [ˈfɔtu]
cosmoscòsmòs*, cosmòs*còsmos [ˈkɔsmus]
chaoscaòs*caos [ˈkaus]
‑utributribú*tribu [ˈtriβy]
sinussinús*sinus [ˈsinys]
UranusUranús*Uranus [yˈranys]
 
Per rassegurar los legeires que serián pas convencuts, se cal ben avisar que las formas restauradas son pas artificialas. Son sovent en usatge normal dins los parlars occitans qu’an pauc o pas sofèrt de la francizacion:
 
— En occitan aranés (dins la Val d’Aran de l’estat espanhòl).
 
— En occitan niçard (lo Comtat de Niça subissiá pauc l’influéncia francesa abans 1860).
 
— En occitan cisalpenc (dins las Valadas de l’estat italian).
 
Qualques formas restauradas son quitament atestadas dins certans parlars occitans dels territòris jos influéncia francesa, coma cigarro, Cuba, canari.
 
Lo Conselh de la Lenga Occitana (CLO) preconiza oficialament aquestas restauracions.
 
La màger part de las lengas romanicas qu’an una granda difusion —coma lo portugués, l’espanhòl, lo catalan, l’italian e lo romanés— plaçan l’accent tonic coma en occitan restaurat.

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Bandièra05 1180x150: PUBLICITAT

Comentaris

Lo Drac
16.

Me demandi ont es passat lo comentari meu, foguèt manjat ?

  • 0
  • 1
Guilhèm Thomàs Tolosa
15.

#11 En legissent Vernet ai trobat "Maffia".

Granmercé per aquesta demonstracion. Me servís e m'en servirarai. Aquò's segur.

  • 2
  • 0
Albèrti
14.

Naseja dins aqueles comentaris, entre autras causas, la question de la prononciacion dels patronimes estrangièrs. La maire de l'escrivan del sègle XVI Miquèl de Montanha èra d'origina espanhòla. L'apèlan Anthoinette de Louppes. Jos una ortografia complicada (e probablament cambiadissa) d'ancian regime devinam, çòmpar, la prononciacion a l'occitana del nom espanhòl o portugués López / Lopes en "lo pes" [ e tonic]. Qué fasèm ambe Martínez, Fernandes ? que revèrtan tant Pagés o Jaurés o Rodés.... Alara : López, Lopez, Lòpez ? Dins mon dialecte /es/ atòn final es la marca d'un plural unicament....encara que i a "lo diables" !
Se poiriá parlar tanben de totes los patronimes italians acabats en /i/ que ne francizam tot còp la prononciacion en prononciant Platini coma s'èra escrich "platinin", alara que son nombroses los mots occitans amb una /i/ atòna coma "veterinari".
Que fasèm amb Poniatowski, Chomsky, Józef Wojtyła [ Bostila ? ].... Ambrosy es polonés, Ambròsi es occitan.
Mai que probable que dins totes aqueles cases l'adopcion de la prononciacion a la francesa s'es pas una solucion de facilitat serà un efècte de la vergonha de la lenga ; un mal que deu pas concernir de tot biais los occitanistas.... Sonca que cal pas tanpauc prene lo contrapè amb de prononciacions exoticas.


  • 6
  • 0
Rafèu
13.

#11 òc-plan!

  • 3
  • 0

Escriu un comentari sus aqueste article