Opinion
Crosada e Jihad
Los salafistas actuals (designacion mai precisa que non pas islamistas) fan pas que repetir, ailàs, los metòdes d’espant e de denóncia que los inquisitors catolics utilizèron, primièr en país occitan, per dominar e sometre una populacion. A partir d’una religion pensada coma un absolut sol universalizable. L’unicitat de Dieu, aquí lo dògme.
Tornem enrè, al sègle XII. Doas personalitats, l’una catolica, Bernard de Clairvaux e l’autra musulmana, Ibn Tumart, van ensajar d’absorbir tota la societat d’aquel temps. Bernard que la Glèisa sanctificarà, fonda en 1115 un novèl monastèri, tot a presicar l’Unitat de Dieu e la Coësion perfiècha. Al delai de la mar, dins lo sud marrocan, Ibn Tumart fonda cinc ans après, en 1120, una doctrina religiosa en favor de l’Unicitat de Dieu que serà aquela dels Unitaris almodís.
Cadun ten una energia excepcionala e una granda intelligéncia tactica. Son de monges militars. En 1130, Bernard escriu lo laus de la novèla milícia dels Templièrs, e d’ara elà, serà permés de tuar al nom de Crist. Aqueles dos rigoristas que sonariám uèi integristas o fondamentalistas van menar, en tota logica, a de confrontacions sanguinosas: d’un costat la Crosada al nom de Dieu Tot-poderós, de l’autre lo Jihad, al nom de Allah Akbar, çò qu’es parièr. E coma pòdon pas existir dos absoluts universals sus tèrra, la guèrra s’avèra immancabla.
Las guèrras se menaràn sus dos terrens, primièr al dedins contra los erètges, puèi al defòra contra los infisèls e los mescresents. Dal ciostat catolic, Bernard menarà doncas al dedins la batalha contra ls benedictins (acusats de s’èstre fòraviats) e contra los catars (acusats d’eretgia): “Val mai, çò pensa el, los picar d’un còp de glasi que non pas de los daissar entraïnar dins l’error una tropelada d’anmas”. Meteissa teneça en çò d’Ibn Tumart qu’atacarà primièr sos predecessors acusats de s’èstre fòraviats e abandonats a las delícias andalosianas.
L’un e l’autre se creson investits d’una fonccion de polícia de mors. Quora passèt per Bogia al retorn d’Egipta, Ibn Tumart se manifestèt violentament contra una nòça: i brigalharà los instruments de musica, denonciarà las sandalas dauradas portadas per las femnas, o los turbans qu’afemilirián los òmes. Sofrís pas que las femnas siagan mescladas als òmes. Bernard, per çò d’el, denonciarà la figuracion escultada dins las clastras benedictinas tròpa infuençada per al-Andalus. S’enfuòca contra lo pòrt de jòias, las polidas raubas de las femnas, e tanben contra lo pel long qu’afemeliriá los òmes. Meteissa obsession malautissa de la virilitat (la paur de tot çò femenin) que trapam en çò de totes los dictators. A l’ora d’ara, Putin acusa l’Occident d’èstre devirilizat e doncas decadent. Meteissa obsession testeronada en çò dels menaires e mercenaris de Daesh.
Caçats per la populacion, Bernard a Verfuèlh (al ras de Tolosa) e Ibn Tumart a Bogia (Argeria), van cadun va madurar la venjança. Ne resultaràn doas Crosadas menadas per los meteisses cistercians, la primièra tre 1209 contra los infisèls del dedins e ne sabem tota la barbaria; la segonda, en continuitat, en 1212, contra los infisèls del defòra, los almodís. Costat musulman, las exaccions integristas menaràn a la pèrdia de l’èime e del territòri andalosians. Per melhor capir l’afar, cal tornar vèser lo film de l’egipcian Chahine “La destinada”, on son evocats los sistèmas inquisitorials de cada costat dels Pirenèus.
A la fin del sègle XIII pr’aquò, lo reiaume de França fracassarà dins sas ambicions de conquista. Las famosas Vèspras sicilianas de 1282 marcan l’emergéncia del reiaume d’Aragon/Catalonha ont s’èran refugiats un nombre important de faidits occitans. Lo reiaume de França estrechament ligat a la Glèisa de Roma lançarà encara doas Crosadas, la uechenca contra los infisèls del defòra, mas lo rei Loís IX i perdrà la vida a Tunís; e la segonda per venjar las Vèspras sicilianas, contra los infisèls del dedins, los catalans-aragoneses, e serà un novèl fracàs, lo novèl rei de França, filh de Loís IX, i traparà la mòrt en 1285.
La ròda vira…
Bibliografia: CROUZET, Denis e LE GALL, J.M. Au péril des guerres de religion. Per paréisser al mes de mai de 2015. Anonciat dins Le Monde del 28/03/15 dins l’article “Gagnez son salut en exterminant les hérétiques”.
Tornem enrè, al sègle XII. Doas personalitats, l’una catolica, Bernard de Clairvaux e l’autra musulmana, Ibn Tumart, van ensajar d’absorbir tota la societat d’aquel temps. Bernard que la Glèisa sanctificarà, fonda en 1115 un novèl monastèri, tot a presicar l’Unitat de Dieu e la Coësion perfiècha. Al delai de la mar, dins lo sud marrocan, Ibn Tumart fonda cinc ans après, en 1120, una doctrina religiosa en favor de l’Unicitat de Dieu que serà aquela dels Unitaris almodís.
Cadun ten una energia excepcionala e una granda intelligéncia tactica. Son de monges militars. En 1130, Bernard escriu lo laus de la novèla milícia dels Templièrs, e d’ara elà, serà permés de tuar al nom de Crist. Aqueles dos rigoristas que sonariám uèi integristas o fondamentalistas van menar, en tota logica, a de confrontacions sanguinosas: d’un costat la Crosada al nom de Dieu Tot-poderós, de l’autre lo Jihad, al nom de Allah Akbar, çò qu’es parièr. E coma pòdon pas existir dos absoluts universals sus tèrra, la guèrra s’avèra immancabla.
Las guèrras se menaràn sus dos terrens, primièr al dedins contra los erètges, puèi al defòra contra los infisèls e los mescresents. Dal ciostat catolic, Bernard menarà doncas al dedins la batalha contra ls benedictins (acusats de s’èstre fòraviats) e contra los catars (acusats d’eretgia): “Val mai, çò pensa el, los picar d’un còp de glasi que non pas de los daissar entraïnar dins l’error una tropelada d’anmas”. Meteissa teneça en çò d’Ibn Tumart qu’atacarà primièr sos predecessors acusats de s’èstre fòraviats e abandonats a las delícias andalosianas.
L’un e l’autre se creson investits d’una fonccion de polícia de mors. Quora passèt per Bogia al retorn d’Egipta, Ibn Tumart se manifestèt violentament contra una nòça: i brigalharà los instruments de musica, denonciarà las sandalas dauradas portadas per las femnas, o los turbans qu’afemilirián los òmes. Sofrís pas que las femnas siagan mescladas als òmes. Bernard, per çò d’el, denonciarà la figuracion escultada dins las clastras benedictinas tròpa infuençada per al-Andalus. S’enfuòca contra lo pòrt de jòias, las polidas raubas de las femnas, e tanben contra lo pel long qu’afemeliriá los òmes. Meteissa obsession malautissa de la virilitat (la paur de tot çò femenin) que trapam en çò de totes los dictators. A l’ora d’ara, Putin acusa l’Occident d’èstre devirilizat e doncas decadent. Meteissa obsession testeronada en çò dels menaires e mercenaris de Daesh.
Caçats per la populacion, Bernard a Verfuèlh (al ras de Tolosa) e Ibn Tumart a Bogia (Argeria), van cadun va madurar la venjança. Ne resultaràn doas Crosadas menadas per los meteisses cistercians, la primièra tre 1209 contra los infisèls del dedins e ne sabem tota la barbaria; la segonda, en continuitat, en 1212, contra los infisèls del defòra, los almodís. Costat musulman, las exaccions integristas menaràn a la pèrdia de l’èime e del territòri andalosians. Per melhor capir l’afar, cal tornar vèser lo film de l’egipcian Chahine “La destinada”, on son evocats los sistèmas inquisitorials de cada costat dels Pirenèus.
A la fin del sègle XIII pr’aquò, lo reiaume de França fracassarà dins sas ambicions de conquista. Las famosas Vèspras sicilianas de 1282 marcan l’emergéncia del reiaume d’Aragon/Catalonha ont s’èran refugiats un nombre important de faidits occitans. Lo reiaume de França estrechament ligat a la Glèisa de Roma lançarà encara doas Crosadas, la uechenca contra los infisèls del defòra, mas lo rei Loís IX i perdrà la vida a Tunís; e la segonda per venjar las Vèspras sicilianas, contra los infisèls del dedins, los catalans-aragoneses, e serà un novèl fracàs, lo novèl rei de França, filh de Loís IX, i traparà la mòrt en 1285.
La ròda vira…
Bibliografia: CROUZET, Denis e LE GALL, J.M. Au péril des guerres de religion. Per paréisser al mes de mai de 2015. Anonciat dins Le Monde del 28/03/15 dins l’article “Gagnez son salut en exterminant les hérétiques”.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Una mesa en perspectiva de las requistas ! Un article preciós, encara un.
#2 Bah i aguèc lo regim Comunista sovietic amb sas 60 milhons a 120 milhons d'assassinats dins lo Golac.... I a guèc los kmers roges, i a la coréa del nòrd e tantas autres.
Me regali a cada cop que legissi Alem Surre Garcia. Voliai participar a l'article sus la novia del moro mas mangèri lo temps.
Un mond melhor comença per la revoluciona de sa propria persona.
Pas evident !
#3 Chau pas creire que lo monde musulman siá melhor o pieg que los autres, maselèron los Arabo-musulmans fòrça monde al primièr milenari del temps de las conquèstas. La question de la primautat dels masèls o chaples de l'un o de l'autra de las religions es caduca, serv de ren per comprene çò que se passa uèi manca per s'insurtar sus qual es mai barbar, tots los umans son egals per çò qu'es de tuar que torturar e mai emb o sens lo pretèxte de la religion. Totas las cresenças, e las quitas sciénças o sabers socials tanben, son de sorças de fanatisme possiblas. L'occitanisme tanben es possiblament une sorça de fanatisme, quò es uman, quò es tot, l'i a mas visar en se-mesma per se n'avisar de la violéncia potenciala que pòrtan.
#1 Ah booon Sèrgi Viaule ?
E que dire dei fanatics bodists en Birmania qu'organisan regularament de chaples de vilatges musulmans ?
E l'assassin norvegian Anders Breivik qu'a tuat 77 personas au nom de l'Euròpa catolica, es pas un fanatic ?
Encara un còp, ton islamofobia primària te ren òrb.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari