N’èri plan conscient quand escriguèri, doas setmanas a, ma cronica irresponsabla que i aviá benlèu de jutjaments qu’èran pas de portar dins aqueste periòde de cambiament de civilizacion en cò nòstre.
 
Ça que la, èran pas de jutjaments mas sonque remarcas que lo monde fan e… que m’arriba de far, a còps, tot en sabent que i escaparem pas e qu’es normal que la mitat —al mens— de l’umanitat aja tota sa plaça d’en pertot e siá pas acantonada a  de prètzfaches especifics e particulars.
 
Ailàs, fa pas bon s’alunhar de la pensada unica que fa flòri de mai en mai dins la doulce France, coma o cantava Ch. Trenet.
 
Avèm donc ara, segon la lei, dins los conselhs departamentals la mitat d’una e la mitat de l’autre! Los quites vicepresidents qu’an degut respectar la lei tanben: un caval, una lauseta… Alleluia!
 
I a pas que per lo cap del departament que las assembladas, dins lor granda saviesa, an pas decidit res.
 
Que sián deputats depitats o senators aconsomits, aqueles qu’an pr’aquò una imaginacion sens limits quand s’agís de sodomizar los diptèrs se son trobats secs a l’unanimitat.
 
Bon, o sabi que seriá pas estat responsable d’aver un binòmi… E puèi a n’aquel nivèl de responsabilitat, d’engatjament, de pensament, cal ben que “qualqu’un s’ocupe dels dròlles” coma o aviá dich Laurent Fabius a prepaus de Segolène Royal.
 
Parlem ne de nòstra ministra…  Ara que sos dròlles son sortits d’afar, a encara mai de temps per se consacrar a son prètzfach de ministra, prètzfach que complís d’una faiçon remirabla, s’enten. Diguèt l’autre ièr a Sud-Ouest:“Quitament se voliái me n’anar, me demandarián de demorar.”
 
Aquela femna es un òme politic (sic)  de primièra e a rason de dire que “quand [ditz] pas res, aquò fa de bruch!”  Foguèsse estat un òme, auriái dich qu’a quitament pas las cavilhas que conflan mas o dire d’una femna, e sustot una ministra seriá pas onèste!
 
Compreni ara perqué lo paire de sos dròlles i a soscat un brave brieu avant de prene sa decision e de la far ministra.
 
La concurréncia dels ego? Que non pas! mas l’ombra portada sus l’Elisèu de son ministèri de l’ecologia riscava de rendre lo president invisible. A pas besonh d’aquò, lo paure.
 
A propaus, avètz notat que sus la centena de departaments, i a dètz presidentas de conselh departamental.
 
Dura lex sed lex!