Opinion
Lo cinèma american, lo pièger deu monde?
Lo hestenau de Canas es tornat. Es lo parat de hèr benlèu un petit bilanç de çò que’s debana dens lo monde au nivèu de l’industria cinematografica.
Un brac sejorn a Berlin m’a brembat sobtament la realitat, que’s pas brica regaudissenta: una sala de cinèma deu centrede la vila, un multiplèx se ditz, aficava dètz films: de dètz, dètz èran americans, e un sol portava un títou alemand, los nau autes èran pas quitament estat revirats, on benlèu, com se hè pr’ací, revirat d’anglés vertadèr a anglés internacionau d’aeropòrt, per exemple Be Happy, de bon comprénguer, que s’aperava en vertat Merry go Lucky, çò qu’un “anglofòn” francés basic pòt pas inventar.
La consultacion deu programa d’una auta sala d’una petita vila de Polonha m’avèva dejà balhat lo medish sentit, lo que, dens la part màger de la planeta, “cinèma american” es un pleonasme, mens d’un film de cent perpausats escapant a la règla. Aquò vòu díser que milions, sense de dobte miliards de personas de peu monde coneishen pas auta causa que lo cinèma fabricat aus USA.
Au-delà de la pauretat culturala qu’aquò representa, s’estuja tanben un dangèr de constatar que la majoritat deus umans son assabentats deu biais de víver d’aqueste país, coma sol exemple en dehòra de l’anar de la societat de lor país pròpi. S’expòrta atau un biais de véser, una filosofia capvath las comedias e los thrillers de Hollywood que nega los continents.
A la fin de la dusau guèrra mondiala, en escambi de son ajuda a França, los Estats-Units avèvan pas demandat auta causa que l’accès liure au mercat cinematografic. Lo Leon Blum, qu’avèva signat los acòrds per França a l’epòca, èra eth medish estonat de las paucas reivindicacions en escambi deus dinèrs. N’avèva pas comprés l’importància au contrari de l’accès liure aus cervèths europencs per çò que podèm aperar l’exportacion d’un biais de pensar.
Totun, estranhament, l’estat francés es benlèu lo sol país deu monde (podèm pensar tanben a Índia) on l’industria deu cinèma existís encara, dambe uns 44% de frequentacion de las salas escuras end’una òbra exagonala.
Lo dusau problèma que vesi ad aquesta unicitat es que, segon jo, lo cinèma nòrdamerican es vertadèrament d’una qualitat de las praubas. Sabi qu’aquò es un jutjament personau e qu’atz dejà pensat a films americans que vos an fòrça agradat e que s’ameritan pas una senténcia tan cruda. Solide qu’aquò existís, jo medish podi trobar uns exemples contraris, mes cau avoar que los defauts son nombroses e recurents. Parli ací de las gròssas andadas, es a díser las pesugas produccions que caden suu cap de la joentut mondiala, e non pas de bons films nòrdamericans “d’autor”, que son fin finala tan numeroses que los que’s poden trobar dens autes paises.
Purmèr, los Estats-Units son, a ma coneishença, lo sol país deu monde que possedís escòlas de scenaristas. Es acerà una profession vertadèra e reconeguda, am dejà vist i a unas annadas una cauma deus scenaristas de Hollywood pr’amor de cuentas de drets d’autor.
E qui ditz escòla de scenaristas, ditz tanben professors de scenaris qu’ensenhan la medisha causa e totis los aprenents. La resulta es de trobar dens cada film un tròç, una idèia, un personatge, un fragment, una situacion, qu’atz dejà vists endacòm mès, sovent mès d’un còp. Las medishas règlas balhant los medishes efèits, se una veitura se ronça sus un dròlle a hum de calhaus, podètz estar segurs que l’eròi le va sauvar au darrèr moment. Los exemples son fòrça numeroses.
Dusau, los actors jògan tròp. Ad aquò èi pas d’explic tot prèst, es una constatacion. I a vertadèrament un jòc “a l’americana” que tròba son somiu dens las serias televisualas ende los adolescents. Un jorn qu’èi vist un episòdi de Glee, èi pas podut dinc a la fin pr’amor de las caras e de las grimaças que hèn los actors ende nos muishar que son naturaus. Ensajatz (sense de la votz, es encara mílhor) e me diseratz …
Lo cinèma american es a l’imatge de la gastronomia deu país, es a díser tot es enòrme. Un marrit, per consequéncia, se reconeish tre la purmèra seconda suu telon e collecciona los defauts coma un retirat pòt colleccionar los sagèths. Cau que balhe tre la purmèra minuta a l’espectator lo hasti e l’enveja deu desquilhar lèu, çò que l’eròi harà, mes a la fin deu film, dens la darrèra “grana scèna” de luta (on, a un moment, auratz l’impression que’s lo marrit que va ganhar) e abans l’epilògue, que s’acaba tostemps sus una nòta d’esperit plasent.
Tresau, lo cinèma american es suberviolent. Sufís pas que d’espiar la benda-anóncia de Fast and Furious 7 ende véser un seguissi en paucas secondas de mès de scènas brutalassas e sanhosas que non pas totas las qu’avèvatz vistas a l’encòp dens vòste joentut e vòste mainadèr. L’influéncia d’aquesta violéncia suus dròlles es pas, cresi, estat pagerat pro seriosament. La societat nòrdamericana, fòrça pruda, empara mès sos dròlles de las scènas de sèxe que non pas deus crimis e torturas divèrsas, vesederas sens cap de problèmas peus mès joens.
De tot biais, la filosofia destillada per aqueste cinèma es la de la manca de solidaritat. Ensenha lo cadun-per-se e perpausa l’imatge d’una societat sovent desolenta e cinica.
Coma es pas possible de véser totis los films que sortissen, me soi hèit la règla de pas anar véser en sala ni los fils estatsunidencs, ni los films franceses. Me diratz qu’atau soi segur de mancar quicòm de plan, mes jo ne soi pas tan convençut, e lo temps estauviat (tanvau la moneda), l’utilizi a anar véser films d’autes paises, que ne demòran 195 segon l’ONU.
Vos pòdi díser que soi pas sovent decebut e que descobri causas estonantas e raras.
Un brac sejorn a Berlin m’a brembat sobtament la realitat, que’s pas brica regaudissenta: una sala de cinèma deu centrede la vila, un multiplèx se ditz, aficava dètz films: de dètz, dètz èran americans, e un sol portava un títou alemand, los nau autes èran pas quitament estat revirats, on benlèu, com se hè pr’ací, revirat d’anglés vertadèr a anglés internacionau d’aeropòrt, per exemple Be Happy, de bon comprénguer, que s’aperava en vertat Merry go Lucky, çò qu’un “anglofòn” francés basic pòt pas inventar.
La consultacion deu programa d’una auta sala d’una petita vila de Polonha m’avèva dejà balhat lo medish sentit, lo que, dens la part màger de la planeta, “cinèma american” es un pleonasme, mens d’un film de cent perpausats escapant a la règla. Aquò vòu díser que milions, sense de dobte miliards de personas de peu monde coneishen pas auta causa que lo cinèma fabricat aus USA.
Au-delà de la pauretat culturala qu’aquò representa, s’estuja tanben un dangèr de constatar que la majoritat deus umans son assabentats deu biais de víver d’aqueste país, coma sol exemple en dehòra de l’anar de la societat de lor país pròpi. S’expòrta atau un biais de véser, una filosofia capvath las comedias e los thrillers de Hollywood que nega los continents.
A la fin de la dusau guèrra mondiala, en escambi de son ajuda a França, los Estats-Units avèvan pas demandat auta causa que l’accès liure au mercat cinematografic. Lo Leon Blum, qu’avèva signat los acòrds per França a l’epòca, èra eth medish estonat de las paucas reivindicacions en escambi deus dinèrs. N’avèva pas comprés l’importància au contrari de l’accès liure aus cervèths europencs per çò que podèm aperar l’exportacion d’un biais de pensar.
Totun, estranhament, l’estat francés es benlèu lo sol país deu monde (podèm pensar tanben a Índia) on l’industria deu cinèma existís encara, dambe uns 44% de frequentacion de las salas escuras end’una òbra exagonala.
Lo dusau problèma que vesi ad aquesta unicitat es que, segon jo, lo cinèma nòrdamerican es vertadèrament d’una qualitat de las praubas. Sabi qu’aquò es un jutjament personau e qu’atz dejà pensat a films americans que vos an fòrça agradat e que s’ameritan pas una senténcia tan cruda. Solide qu’aquò existís, jo medish podi trobar uns exemples contraris, mes cau avoar que los defauts son nombroses e recurents. Parli ací de las gròssas andadas, es a díser las pesugas produccions que caden suu cap de la joentut mondiala, e non pas de bons films nòrdamericans “d’autor”, que son fin finala tan numeroses que los que’s poden trobar dens autes paises.
Purmèr, los Estats-Units son, a ma coneishença, lo sol país deu monde que possedís escòlas de scenaristas. Es acerà una profession vertadèra e reconeguda, am dejà vist i a unas annadas una cauma deus scenaristas de Hollywood pr’amor de cuentas de drets d’autor.
E qui ditz escòla de scenaristas, ditz tanben professors de scenaris qu’ensenhan la medisha causa e totis los aprenents. La resulta es de trobar dens cada film un tròç, una idèia, un personatge, un fragment, una situacion, qu’atz dejà vists endacòm mès, sovent mès d’un còp. Las medishas règlas balhant los medishes efèits, se una veitura se ronça sus un dròlle a hum de calhaus, podètz estar segurs que l’eròi le va sauvar au darrèr moment. Los exemples son fòrça numeroses.
Dusau, los actors jògan tròp. Ad aquò èi pas d’explic tot prèst, es una constatacion. I a vertadèrament un jòc “a l’americana” que tròba son somiu dens las serias televisualas ende los adolescents. Un jorn qu’èi vist un episòdi de Glee, èi pas podut dinc a la fin pr’amor de las caras e de las grimaças que hèn los actors ende nos muishar que son naturaus. Ensajatz (sense de la votz, es encara mílhor) e me diseratz …
Lo cinèma american es a l’imatge de la gastronomia deu país, es a díser tot es enòrme. Un marrit, per consequéncia, se reconeish tre la purmèra seconda suu telon e collecciona los defauts coma un retirat pòt colleccionar los sagèths. Cau que balhe tre la purmèra minuta a l’espectator lo hasti e l’enveja deu desquilhar lèu, çò que l’eròi harà, mes a la fin deu film, dens la darrèra “grana scèna” de luta (on, a un moment, auratz l’impression que’s lo marrit que va ganhar) e abans l’epilògue, que s’acaba tostemps sus una nòta d’esperit plasent.
Tresau, lo cinèma american es suberviolent. Sufís pas que d’espiar la benda-anóncia de Fast and Furious 7 ende véser un seguissi en paucas secondas de mès de scènas brutalassas e sanhosas que non pas totas las qu’avèvatz vistas a l’encòp dens vòste joentut e vòste mainadèr. L’influéncia d’aquesta violéncia suus dròlles es pas, cresi, estat pagerat pro seriosament. La societat nòrdamericana, fòrça pruda, empara mès sos dròlles de las scènas de sèxe que non pas deus crimis e torturas divèrsas, vesederas sens cap de problèmas peus mès joens.
De tot biais, la filosofia destillada per aqueste cinèma es la de la manca de solidaritat. Ensenha lo cadun-per-se e perpausa l’imatge d’una societat sovent desolenta e cinica.
Coma es pas possible de véser totis los films que sortissen, me soi hèit la règla de pas anar véser en sala ni los fils estatsunidencs, ni los films franceses. Me diratz qu’atau soi segur de mancar quicòm de plan, mes jo ne soi pas tan convençut, e lo temps estauviat (tanvau la moneda), l’utilizi a anar véser films d’autes paises, que ne demòran 195 segon l’ONU.
Vos pòdi díser que soi pas sovent decebut e que descobri causas estonantas e raras.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Quin comentari !
Vos mercegi per la riquessa de la reaccion, sonque sabi per qué començar. Té, per la fin :
NB2 : solide que cau tampar las escòlas de musica !
NB1 : èi par cercat de salas de cinèma alternatiu a Berlin, la sala qu'èi vista m'a tornat brembar la situacion actuala e generala, punt d'aviada de la soscadissa, es pas la medisha causa. Èi pas cercat tampauc de sala de concèrtes alternativa, e totun n'èi trobada una.
Soi d'acòrdi dambe lo hèit que lo cinèma "Mainstream" s'es destacat de l'aute. Çaquelà, los defauts deu cinèma pesuc se destintan suu cinéma d'autor tanben. Totis mos amics me disèvan causas de las bonas deu filme de C.Eastwood "Gran Torino", qu'èi personaument trobat claufit de lòcs comuns e sens interés.
Dens "Glee" e "Fast and Furious" quan parli de filosofia, benlèu lo mot a mès d'una significacion, mes cada òbra pòrta una filosofia, dens la definicion de "vejaire suu monde". Filosofia se pòt comprénguer comma "soscadissa de qualitat suu monde", mes tanben, coma ací "resultat d'una soscadissa suu monde". F&F pòrta la filosofia de la lei deu mès fòrt que seré mès importanta que non pas la solidaritat. Es un exemple.
L'article es benlèu tròp brac (pòdi pas prénguer duas paginas) end'explicar çò que pensi deu cinèma, e doncas vesi plan qu'es ambigü.
Per exemple, los defauts deus quaus parli, los supòrti per contra dens los filmes justament "pegassòts", los films deus quaus la sola tòca es de hèr ríser. En un mòt, prefèri un "Gendarme de Saint-Tropez" plan colhon que non pas un "Gran Torino" ambiciós e evident. Soi pas dens lo prètzhèit intellectuau que's trufa deu gran public. Pas brica.
Es per aquò qu'ataqui pas lo cinèma que seré "comerciau" ende dehéner lo que seré "d'autor" especialament.
Qu'un scenari sia "pesuc" depen pas de se lo film "hè soscar" o pas. Vos conselhi de véser lo film "Rubber" qu'es american, lo contra-exemple !) e que's trufa justament d'un biais suberrealista deus "clichés" deu cinèma qu'existissen dempuèi los westerns de papà.
Prefèri un film on lo Marrit seré pas tan marrit e lo Bon pas tan bon qu'aquò. Deu existir. Quitament filmes on i a pas nat Bon e pas nat Marrit.
Bonjorn,
L'avètz dit quitament, pòdi pas èsser d'acòrdi amb lo vòstre comentari, perque, e vos en dobtatz, tombatz un pauc dins lo prètzfach ric en poncius, un pauc, fin finala, coma lo cinemà de "l'entertainment". Desencusatz-me, mas me metètz dins l'obligacion de far l'avocat del diable (e es totjorn ont òm arriba amb los poncius...). Mèrda !
Cal dire que uèi lo cinemà "mainstream" (o de "l'entertainment") e lo cinemà mai "independent" (o amb una pretencion mai clarament "artistica") se destacan de mai en mai, e subretot de lor quite establiments de difusion. Concrètament vòl dire qu'abans, dins una granda sala de cinemà coma un multiplex podián se costejar de filmes de tota mèna. D'establiments "Gaumont" o "UGC" podián difusir de filmes un pauc per totes (la familha, las dròllas (lo "chick flick"), dessenhs animats pels mainatges, de comedias per se destibar, o de filmes d'espavents per potonejar son/sa companh(a) adolescent(a) - en fach per totas las categorias socialas establidas e gaitadas pel marketing), e de filmes un pauc diferent que serián benlèu mai dins l'experimentacion o "diferents"...
Ara las causas son plan mai diferentas, las salas UGC - Gaumont s'asseguran sonque de la difusion de las òbras "mainstream" e las que son aprovadas per l'establishment francés. Se volètz véser de filmes "diferents", vos cal anar dins de salas "diferentas", vos cal quitar los multiplexes per dintrar dins de cadenas de salas mai indenpendentas que elas s'asseguraràn sonque de difondre aqueles filmes. Se disi aquò es perque me sembla qu'ara las causas son plan DESTACADAS, e qu'ara mai d'abans podèm dire que i a doas mènas de cinemà que seguisson de camins plan diferents. En fach i a pas qu'un prèmi que pòt balhar un filme "diferent" una difusion dins un cinemà "UGC - Gaumont". Pensi qu'es per aquò que la question que se pausa a nòstra edat a la jurada del festenal de Canas es de decidir quin filme un pauc diferent balhar una plaça dins un cinemà "mainstream"...
Doncas, mon paure amic, se trobatz pas de filmes que vos agradan, benlèu que cercatz pas al bon endrèch. Se Gaumont - UGC se son fachas lo relai directe d'Hollywood, existisson d'autras salas (espèri ça que là que demoratz dins una vila bèla) per difondre d'autras òbras que, e n'en soi segur, vos agrandaràn. E sabètz qué ? Descobrirètz que i a de filmes francés (e òc !) de bona qualitat que sortisson (mas benlèu n'en auriatz pas jamai entendut parlar) !. E mai d'aquò de filmes AMERICANS ! Òc-ben ! De bona qualitat. Intelligents. Plans bastits. Sens poncius. Que nos fan soscar e tot !
Conclusion.
Glee... Fast and Furious 7... Dises qu'as trobat un mica de filosofia dins qu'aquelas produccions ? O fant de lop !
Ieu te ba disi, l'amic, as pres las pièger produccions d'hollywood. E tot l'internet crida e plòura d'aquelas produccions. Mas son de filmes pels dròlles. Cal de tot per far un monde. Las gents an lo drech d'agachar e de s'agradar de filmes bèstias. Perqué seriá obligatòria per un filme de nos far soscar ? Perqué un filme deuriá aver obligatòriament un messatge ? Avèm pas drech a un plasér copabla ? Lo cinemà es subretot quicòm de popular. Los dròlles an lo drech d'agachar de filmes per trapar lo plasér de tremolar. Los filmes del còble Boggart/Baccal quitament servissián a aquò. Lo cinemà, dins un monde de mai en mai solaç, es encara un luòc e un moment que se parteja amb d'amics. Fast and Furious 7, es de violéncia sens o èsser. Es pas un filme important. Es qu'un retorn sus investiment. e veiràs, los dròlles e lo monde auràn leu fach de lo doblidar dins qualquas meses... coma mantun... perqu'es pas un filme fach per s'en remembrar.
Al contrari de las idèias totas fachas lo cinemà se pòrta plan, e ieu tròbi que los filmes, d'un biais general, son melhors qu'abans (e mai los filmes hollywoodians).
E de mon vejaire aquel destacament del cinemà en doas mènas diferentas es una bona causa. Assegura al cinemà indenpendent una mai granda plaça. Una plaça per un cinemà de l'azard, un pauc experimental, ont òm pòt se daissar portar per quicòm d'inesperat. E quora m'arriba d'anar a un Gaumont - UGC sabi a l'avança ço que vau véser e m'evita l'amarum.
L'enjòc principal es pas de dire "Hollywood es de la mèrda", perque fara lèu un centenat d'annada qu'aquel prètzfach existís. Quitament als Estats-units. E portèt pas de frucha. L'enjòc es de dire "dins tota aquela melassa de filmes, que compta vertadièrament ? Quals son los filmes importants ? E perqué ?". E aquò me sembla qu'es mai interessant.
NB: E pòdi pas nimai créser qu'avètz pas pogut trobar, dins una vila bèla coma Berlin ont la cultura alternativa vos tomba jol nas a cada canton de carrièra, una sala per difusir de filmes alemands ! De segur de poiretz pas en trobar se cercatz al multiplex !
NB2 : Se far mestièr d'èsser scenarista ! Qu'es aquel rasonament ?! Te disi ieu que cal tampar las escòlas de musica perque uniformizan las practicas musicalas dels dròlles ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari