En julhet de 2013, un afaire mediatic sorgiguèt dins lo vilatge occitan de Celom, en Lemosin, quand lo govèrn francés sospechèt un parelh —Varg Vikernes e Maria Cachet— de preparar una activitat terrorista d’extrèma drecha (vejatz Jornalet, 17.7.2013 e 22.7.2013). L’afaire s’achabèt redge car la suposicion de terrorisme s’averèt imaginària. Las solas acusacions fondadas èran daus articles dau blòg de Varg Vikernes qu’incitavan a la violéncia racista e que foguèron esfaçats rapidament.
   
Dins l’afaire de Celom, l’òme dau parelh es un musician neofaissista norvegian conegut emb los pseudonims de Varg Vikernes, Burzum o Count Grischnack, mas son nom verai es Kristian Vikernes. Sa musica se classa mai o mens dins lo black metal, qu’es un sosgenre d’heavy metal. Totun bèucòp d’afeccionats de black metal condemnan las derivas neofaissistas de Vikernes. Maitot, Vikernes foguèt condemnat en Norvègia dins los ans 1990 per aver assassinat l’artista Euronymous en 1993 e per aver brutlat de las glèisas. Demorèt dins una preson norvegiana dusca en 2009, puei en 2010, s’installèt a Celom, en Occitània, emb son esposa Maria Cachet e lai vivon emb lors enfants.
 
Varg Vikernes es un òme creatiu qu’escriu daus libres e daus articles nombrós, sustot en anglés, daus uns còps en norvegian, emb de las traduccions dins divèrsas lengas d’Euròpa fornidas per lo malhum de sos seguidors —i trobaretz pas l’occitan—. Entreten los blògs Thulean Perspective (aquí) e Burzum (aquí). Tanben desvolopa lo jòc de ròtle MYFAROG ont arbora una imaginacion certana (aquí).
 
Son esposa, Maria Cachet, a una biografia desconeguda. Sabèm pas s’es occitana d’origina o d’adopcion. En tot cas es ciutadana de l’estat francés. Se fai conéisser per daus vidèos especulatius sus los òmes de Neandertal e per sa vocacion d’artista grafica.
 
Lo parelh Vikernes-Cachet pausa problèma non solament per lors idèas d’extrèma drecha plenas d’asirança, mas tanben per lo succès creissent que tròban e, maitot, per lors elucubracions sus l’enracinament culturau que tenon pas compte de la cultura occitana.
 
Avís: ieu sei content que Cachet e Vikernes s’interèssen pas a la matèria occitana. Vau mai evitar las recuperacions ultradrechistas de la question occitana chasque còp que podèm.
 
Ieu voudriá indicar l’incoeréncia de lors idèas.
 
Cachet e Vikernes pretendon que i auriá de las “raças” umanas fòrça distintas e creson que la “raça blancha” seriá superiora. Supòrtan pas lo mestissatge e an una paur paranoiaca daus josieus, que considèran coma daus agents de corrupcion de la raça blancha e de destruccion de la cultura europèa. Lor antisemitisme es tipic dau vielh faissisme rance; s’alimenta de fantasmas sus una pretenduda manipulacion “sionista” dins la quala incluson las principalas religions monoteïstas —cristianisme, judaïsme e islam— que, segon ilhs, servirián totas los interès daus josieus e menaçarián l’Euròpa blancha.
 
Donc Vikernes e Cachet militan per un retorn a las religions politeïstas de l’Euròpa anciana. Vikernes fai de las comparasons entre los dieus de las ancianas religions daus diferents pòbles indoeuropèus. Un procediment classic de l’extrèma drecha. Los istorians seriós Georges Dumézil e Bernard Sergent, especialistas daus indoeuropèus, an totjorn criticat aquela recuperacion lamentabla.
 
Lo deliri racista de Cachet e de Vikernes (e en aqueu cas, quò es sustot Cachet que mena) vai dusca a pretendre que la “raça blancha” vendriá essencialament daus òmes de Neandertal, emb pauc de contribucions d’autras populacions umanas. Quò es una elucubracion grossiera. En realitat se sap pro ben que quò es lo contrari que se passèt. De las recèrchas recentas de l’Institut Max Planck, en Alemanha, demòstran que los neandertalians an laissat una partida ben minoritària dins l’eiretatge genetic de las populacions actualas, europèus comprés.
 
En invocant las tradicions, Vikernes milita per un pseudopaganisme indoeuropèu, pretend valorizar tot çò que se creèt en Euròpa abans l’arribada dau monoteïsme “josieu” e defend una reparticion rigida daus ròtles entre los òmes e las femnas. La realitat istorica es ben diferenta: las religions e las culturas europèas anticas ja èran tot plen influenciadas per daus contactes emb las vielhas civilizacions africanas e asiaticas, çò que tots los istorians professionaus dison. E los movements d’emancipacion de las femnas si que son en granda partida enracinats en Euròpa. Vikernes, evidentament, parla pas jamai de las tradicions occitanas —lemosinas en particular— e sembla d’o ignorar tot de l’art daus trobadors —lemosins en particular—, ont las femnas tenián un ròtle actiu e quitament revolucionari.
 
L’aspècte pus precisament lingüistic dau problèma Vikernes-Cachet deriva de lors errors que vene d’expausar.
 
Vikernes s’es embarrat emb obsession dins una definicion racista de la cultura europèa. Segon eu, las lengas son daus fenomèns segondaris qu’influenciarián pas gaire la cultura. Los tèxts de Vikernes, a partir de l’anglés e dau norvegian, son traduchs sustot dins de las lengas indoeuropèas d’Euròpa (bulgar, chèc, espanhòu, francés, islandés, italian, polonés, romanés, rus e sèrbe). Tanben son revirats dins una lenga d’Euròpa qu’aperten pas a la familha indoeuropèa: l’ongrés. Per contra, las nombrosas lengas indoeuropèas d’Asia interèssan pas jamai Vikernes per far de las traduccions (per exemple lo persan, l’afgan, l’indi-ordo, etc.).
 
Aquela vision superficiala de las lengas mena Vikernes e Cachet a sosestimar lo fach que las lengas veïculan la cultura, e mai que las lengas definisson daus grops culturaus concrets. Quò lai o dison los especialistas seriós de las questions culturalas coma los etnològs, los etnografs, los lingüistas, los istorians e quitament los geografs. Dins la màger part daus cas, una nacion o una etnia se pensa a partir d’una comunautat parlant una mesma lenga tradicionala. Los istorians especialistas de la question indoeuropèa explican que las religions indoeuropèas se lian estrechament a la familha de las lengas indoeuropèas, presenta en Euròpa e en Asia (e que l’ongrés ne fai pas partida). Aquò contraditz Vikernes que s’interèssa a las religions indoeuropèas mas qu’es incapable de far lo liam evident emb las lengas indoeuropèas.
 
Dins aquesta faussa vision de la cultura, que ten pas compte de las lengas, evidentament la lenga occitana pòt pas trobar de plaça. E la cultura occitana, indissociabla de la lenga, pòt pas trobar de plaça tanpauc.
 
Vikernes e Cachet se son installats dins un vilatge de Lemosin que l’an chausit perque es luenh de las grandas vilas e luenh de las populacions immigrantas. Pretendon trobar a Celom una populacion europèa pro “pura” e “omogenèa”. S’interèssan jamai a la lenga occitana que, probable, pòdon auvir dins aquela campanha lemosina. Pòdon pas imaginar solament que la cultura occitana, que los entorneja, es plena de tradicions urbanas e ruralas e l’encòp.
 
Cachet e Vikernes semblan pas totalament incultes e donc, se son capables de parlar de neandertalians o d’indoeuropèus, ieu sei convencut qu’an auvit parlar de la lenga e de la cultura occitanas. Lor ocultacion de la dimension occitana e lemosina es una chausida deliberada, volontària.
 
Çò que me revòlta, quò es que tròban dau succès perque son inventius e creatius e perque respondon a un voide culturau per fòrça gents que pòdon pas accedir a la cultura occitana (o a d’autras culturas europèas autenticas).
 
Çò que me dona de l’espèr, quò es que l’occitanisme a un discors de dobertura culturala, en acòrdi emb las realitats istoricas, e quò quí benlèu rend l’occitanisme sens interès per daus neofaissistas aitan particulars coma Vikernes e Cachet.