Sabi pas qui a dich qu’èran los mai bons que se n’anavan los primièrs. Es pas qu’un adagi benlèu mas, coma totas aquelas maximas que los vièlhs emplegan, deu pas èsser completament fals.
 
E pensi au Jan Moreu que lo Dàvid Grosclaude ven de nos anonciar sa mòrt dins un accident de montanha, çò ditz. Son de novèlas coma aquelas que te meton en colèra, al mens per un temps, que la vida contunha.
 
Lo Dàvid escriu sus son blòg qu’avián trabalhat ensems pendent mesadas sul cossí del perqué de l’Ofici de la lenga e que lo Jan li aviá portat sas coneissenças.
 
D’aprene la mòrt d’un militant vertadièr que cerquèt pas jamai lo lum e de legir las letras de las ministras per çò que concernís la validacion ministeriala de l’OPLO, òm se ditz que la victòria del Dàvid es una victòria amara.
 
E quand escrivi aquel mot: “victòria”, soi plan conscient que cal apondre que: “Lo Dàvid a ganhat una batèsta, son que!” Mon costat pessimista de veire totjorn lo veire a mitat vuèg e non pas a mitat plen!
 
Seriá pas lo primièr còp que los òmes politics, quitament se dins aquel cas son de femnas, renègan lor paraula. Pas dirèctament, de segur mas, quand o vòlon, sabon sollicitar l’ajuda de lors enemics objectius…
 
La granda premsa exagonala se faguèt en son temps – e aguèt rason – lo relais de la cauma de la fam del deputat Jean Lassalle qu’aviá trobat res mai per defendre l’emplec dins son canton.
 
Mas la premsa la joguèt suau suau aqueste còp. Los Occitans devon èsser una minoritat invisibla qaund agisson es qualitat… normal, non quand la Republica coneis pas que de ciutadans!
 
Pel moment, ni l’Acadèmia francesa, per la votz de sa segretària perpetuala, ni los libres pensaires an pas reagit a la declaracion del president a propaus de la Carta… Un jornalista de ràdio diguèt que, foguèsse signada, cambiariá pas res de tota faiçon… Lo falconista Valls dirà pas res benlèu mas coneissèm son amor pel francés e pel football…
 
E nòstra amic Méluche s’escanava d’indignacion en disent qu’èra una ataca de mai contra la Republica…
 
Se fau part de mon tristum pel Jan e de mon respècte per l’accion del Dàvid, l’actitud d’aqueles “mossurs” e “damas”, censats promòure la democracia, m’inspiran pas que lo mesprètz…