Bon trabalh de recèrca. Sètz anats luènh e las vòstras chifras son interessantas. E per aquò, plan mercés.

Ca que la, un còp de mai, me vau fa l'avocat del diable. Perque i a quicòm d'un pauc simplòta dins la vòstra demonstracion, quicòm d'aisit.

Vòstre rasonament repausa sus una idèia recebuda qu'un autor de best-seller es un autor que marca sa literatura. Que la literatura, fin finala, se bastís a còp de gròssas vendas. E supausi que sètz quitament pas d'acòrdi amb aquela afirmacion.

Levy, Musso e Pancol son pas reconeguts per la fòrça de sos òbras. E fin finala, se legís un roman de Pancol coma s'agacha una etapa del torn de França. Se legís un libre de Levy coma s'agacha un telefilme sus la seisèna cadena de la television una vesprada de califra. E ai pas besonh de dire que Stefani Meyer es plan fòrça criticada al nivèl planetari per son escritura e sos personatges. Ma cofadoira legís totes los libres de Levy a cada còp que sortissen, mas reconeis quitament qu'es pas una afogada de literatura. Aqueles autors escrivan de libres per la "lectura-plasér", per "l'entertainment", e se pòt dire que s'es aqueles autors tòcan la moneda (lors libres se crompan generalament al supermercat, pas dins una librariá) lors òbras demoraràn pas.

Aprèp, Nòva-yòrk o Los Angeles representan tanben de metropòlas, la vila-monde, l'imatge perfièch de la vila anonima, ont tot es possible. Sembla aisit de causir nòva-yòrk dins un roman quand s'arriba pas a localizar un luòc per l'istòria, quand i a besonh d'una scèna anonima, qu'en mai d'aquò fa trevar.

Donc pensi pas que, fin finala, l'omnipreséncia de Nòva-Yòrk dins aqueles best-seller franceses de magra qualitat siá tant grèu.

Aprèp, i a d'autors franceses plan reconeguts que fan passar lor istòria en defòra de Nòva-Yòrk, o quitament en defòra de París. Pas un dels libres de Virginia Despentes se passa a París (Lion, Nancy, Barcelona...).

Ca que la, soi d'acòrdi amb vos, i a pas tant d'escrivans que participan, dins lors romans, a l'apropriacion de lor territòri. Primaël Montgauzí aviá mai o mens precisat la quita causa dins una de sas cronicas. La literatura viu un pauc dins la negacion del fach que benlèu, lo territòri, a quicòm a dire, o pòrta benlèu, coma los èssers, una color, un sentit.

Brava analisi

E òc, tot es bon per far d'argent.
Un escrivan , un cantaire , un grop , una còla de fotbòl, una veitura, un òme politic, una marca de iogorts, un filme....
De molons d'argent son investits sus un «produch». Tan pièg pels «novèls? » «vertadièrs ?» «gènis» . L'estrategia comerciala a previst a l'encòp, que cal escanar, dins l'uòu tot produch concurrent , que poiriá far baissar lo retorn sus investiment . Es per aquò que los grands editors franceses ( Gallimard, e autres ....) se desapartisson lo Goncourt o lo Femina a torn de ròtle , pareis que lor permet d' amortir los fraisses gigants de l'edicion parisenca, per far conéisser los novèls !!!! .
F Deleris ne parlèt dins un libre que prepausèt , un còp , a Actes Sud e que foguèt refusar d'aquel biais ," lo comitat editorial pensa pas investir mai pel moment , que ven de lançar dos joves escrivans e que còsta car".
Doncas pels «americans» plan coneguts es normal , solide es un investiment segur .
Pels escrivans occitans demòra possible, mas en francés e dempuèi Nòva Iòrc.
Per un Faulkner nascut d' Africa, dins sa lenga !!!!!! ???

Fòrça bona, l'analisi!

Los pòbles sens Estat, doncas, vivon dejós una dobla colonizacion - primièr ven l'Estat-nacion que l'assimila e aprèp la cultura "globalizada" anglosaxonizanta, que es a assimilar l'Estat-nacion pauc a cha pauc.

Los chauvinistas franceses veson lo primièr procèssus mas son pas capables de s'opausar al segond, pr'amor que ne son culpable, eles (o lor ideologia, pluslèu).

colonizacionS e alienacionS ( = consum = € e $ a apilar ) :
1èir barròt de l'escala : franchimandas
2nd barròt : estatsunidencas
o lo contrari ! rai ! es quitament parier !
De 50 ans ençà, que creishen ! creishen ! creishen ! e nos espotissen.
Mès vésetz, n'i a que son consents ! van préner lo baston per se hèser tustar !

Bona eideia, manca de far parrier per los escrivans e escrivanas d'Occitania sens obludar los e las que se pensan pas de l'occitanistan mas qu'escrivan quau que siàia dins la linga d'òc.