Opinion
Òrbs urbi et orbi…
Un drollet mòrt sus una plaja faguèt miranda qualques jorns a. Perqué? Aquí un dels mistèris que tòcan las opinions sus tot lo planeta sens que degun o posca explicar.
De segur es pas lo primièr drollet a trobar la mòrt sul camin de l’exili, qual que siá, economic o politic.
Mas l’abondància de las informacions sus las sofrenças de milierats de “migrants” e las responsas, a cada còp definitiva, dels Estats occidentals per reglar lo problèma fan que nos sèm abituats…
Aquò nos empacha pas pus de badinar entre la pera e lo fromatge en agachant las catastròfas sus nòstre ecran darrièr modèl de 40, 50 o quitament de 55 inches —e òc, la modernitat se mesura ara se deu mesurar a l’estatsunidenca e non pas en centimètres!— que nos balha d’imatges estonants de netetat, çò ditz la reclama.
La misèria, lo malastre, los assassinats, los avèm pas jamai vists d’una faiçon autan realista coma a l’ora d’ara. Los avèm integrats mas los imatges nos bastan.
Quina suspresa de veire que totes aquestes cortègis de refugiats, de paures bogres, son pas virtuals mas existisson per de bon.
Quina suspresa d’entendre que son pas totes mòrts sus una plaja, se son pas totes negats dins la Miegterranèa mas que son aqui a nòstra pòrta e demandan l’asili a de païses que se vantan d’aver, al cors de lor istòria, integrat aquel drech coma una causa normala.
Quina suspresa de constatar, de nòstre vilòta o nòstre vilatge, luènh de tot, luènh de la capitala e dels luòc del poder, que tot aquel monde, fach de carn e d’òsses coma nosautres, fan paur.
Es pas aisit d’èsser rasonable per çò que cadun a de bonas rasons de los voler pas: la crisi, lo caumatge, la lenga e quitament la religion o la manca de religion…
La suspresa sembla totala en cò de nòstre elèits qu’an totjorn una responsa a tot quand s’agís de far lo tòcamanetas per lor reeleccion.
Pendent annadas, avèm ignorats los eveniments a nòstra pòrta, qualques centenats de quilomètres sonque. Ara, aquestes nos petan a la cara e damorèm quecs!
Me fa pensar a la malaudiá. O sabètz que sètz malaut e que vos cal anar veire lo mètge mas, fins al darrièr moment, vomètz pas veire la realitat del mal… e la panica vos pren quand podètz pas mai recular.
Aital son los poders occidentals e la panica es pas jamai estada una bona conselhièra…
De segur es pas lo primièr drollet a trobar la mòrt sul camin de l’exili, qual que siá, economic o politic.
Mas l’abondància de las informacions sus las sofrenças de milierats de “migrants” e las responsas, a cada còp definitiva, dels Estats occidentals per reglar lo problèma fan que nos sèm abituats…
Aquò nos empacha pas pus de badinar entre la pera e lo fromatge en agachant las catastròfas sus nòstre ecran darrièr modèl de 40, 50 o quitament de 55 inches —e òc, la modernitat se mesura ara se deu mesurar a l’estatsunidenca e non pas en centimètres!— que nos balha d’imatges estonants de netetat, çò ditz la reclama.
La misèria, lo malastre, los assassinats, los avèm pas jamai vists d’una faiçon autan realista coma a l’ora d’ara. Los avèm integrats mas los imatges nos bastan.
Quina suspresa de veire que totes aquestes cortègis de refugiats, de paures bogres, son pas virtuals mas existisson per de bon.
Quina suspresa d’entendre que son pas totes mòrts sus una plaja, se son pas totes negats dins la Miegterranèa mas que son aqui a nòstra pòrta e demandan l’asili a de païses que se vantan d’aver, al cors de lor istòria, integrat aquel drech coma una causa normala.
Quina suspresa de constatar, de nòstre vilòta o nòstre vilatge, luènh de tot, luènh de la capitala e dels luòc del poder, que tot aquel monde, fach de carn e d’òsses coma nosautres, fan paur.
Es pas aisit d’èsser rasonable per çò que cadun a de bonas rasons de los voler pas: la crisi, lo caumatge, la lenga e quitament la religion o la manca de religion…
La suspresa sembla totala en cò de nòstre elèits qu’an totjorn una responsa a tot quand s’agís de far lo tòcamanetas per lor reeleccion.
Pendent annadas, avèm ignorats los eveniments a nòstra pòrta, qualques centenats de quilomètres sonque. Ara, aquestes nos petan a la cara e damorèm quecs!
Me fa pensar a la malaudiá. O sabètz que sètz malaut e que vos cal anar veire lo mètge mas, fins al darrièr moment, vomètz pas veire la realitat del mal… e la panica vos pren quand podètz pas mai recular.
Aital son los poders occidentals e la panica es pas jamai estada una bona conselhièra…
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
pendent annadas, avèm pas ignorat leis eveniments a nòstra pòrta, vòli parlar de la prima araba, au contrari au nom dei drechs de l'òme enrabiats, leis avèm encoratjats, desconeissents dau poder de la religion de l'Islam, avèm contribuïts a desbauçar de dictators mai o mens laïcs, mai o mens folastràs e crudèus, que pasmens fasián barri a l'immigracion incontrolada. e ara lo rechauchon, la Siria ! avèm creat Daesh en fornissent d'armas a una armada iraqui fantasma e de rebèlas batejats democratas ! a aguèssiam ignorat totei aquelei eveniments, la primavera araba, e laissat faire una evolucion qu'auriá donat quauquaren que sabèm pas . mai, ara, pòt pas èstre pus marrit. e se siam malauts, ei de crèire que nòstres bon sentiments podon cambiaqr lo monde !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari