Opinion
Al Clapàs, i cal anar!
Rendètz-vos, totas e totes, joves e vièlhs, òmes e femnas, occitanofònes de naissença o balbucejaires dins la lenga, bramaires o timidòts, cantaires d’operà o fargaires de tirons, de Malhac o de Peiriac, de Clarmont o de Baiona, d’Argens o de Traussan, de Bordèu o de Sisteron, de Menèrba o de Pepius, de Val d’Aran o de las Valadas d’Italia, de Lemòtges o de Fois, ...: “Anem òc! Per la lenga occitana!”. Vestissètz-vos de roge e de jaune, de sang e d’aur, e de totas las colors de l’arcolan!
La cauma de la fam del Dàvid Grosclaude per que l’Estat acabe per signar lo document de l’Ofici per la Lenga Occitana a mes en abans la formula: “Pro d’èsser mespresats!”. “De vergonha, n’avèm pro” escriguèt dins un poèma lo Joan Bodon amb lo refús de se clinar al Peiron per saludar lo Rei-Solelh de l’opression de Camisards (nos agrada mai lo nòstre Fèbus!). Al Conselh municipal passat, un elegit trapèt piòt que se parlèsse occitan dins lo tram puslèu qu’anglés! Sèm a dos passes de Vilanòva de Magalona ont calguèt una batèsta judiciària de las bèlas per poder metre la plancarda en lenga nòstra a la dintrada de la Comuna!
Unes pichons daquòs de pas res del tot, mas qu’a la fin fan venir las èrnhas. Unes pichons daquòs, signes de la batèsta de menar contra las globalizacions, las uniformizacions, los vòli-ausir-una-sola-lenga (e pensan que serà lo francés?) que voldrián levar la personalitat de caduna e de cadun, los biaisses de veire e de viure lo monde, ...
Alara que las associacions occitanas e de las autras lengas de França preparan las manifestacions d’aqueste dissabte 24 d’octobre, vaquí que torna puntar lo nas la question de la ratificacion de la Carta europèa de las lengas regionalas o minoritàrias. Embrumatge de primièra: lo tèxte que ne fa estrementir mai d’un prepausa res de mai (levat una satisfaccion simbolica) que la situacion presenta. Òm pòt totjorn marcar que se pòt estudiar la lenga, mas se d’un autre costat se fòrma pas ensenhaires, se d’oras son pas marcadas a l’emplèc del temps, la possibilitat s’estavanís. Cada dos ans, avèm un pichòt còp mediatic atal en diguent que quicòm se farà, daissar creire al monde qu’es fait e fin finala res faire; cal sortir d’aquela espirala de la desesperança e per aquò virar en redond amb proposicions carradas a l’entorn del còr de Montpelhièr.
Plaça de l’Uòu, las tres Gràcias nos espèran. La mission es plan simple: lor i enlevar a jamai lo badalhon que lo dessenhaire de l’aficha de la crida lor i a mes sus la boca e que la paraula d’Òc se desliure fòrta, corala, frairala ...
A Montpelhièr, cal posar las fòrças e lo vam, l’enveja e las volontats de venir obrièrs e obrièras de la lenga, un trabalh de formigas e de cigalas mescladas per assegurar la transmission d’un patrimòni, d’un eiretatge, de sabers e de dires que son nòstra participacion dinamica a l’umanitat.
Bandeirolièr Roch
Article publicat dins la cronica Papieròt Menerbés, dins La Semaine du Minervois del 1/10/15 que consacra un dossier a la manifestacion).
La cauma de la fam del Dàvid Grosclaude per que l’Estat acabe per signar lo document de l’Ofici per la Lenga Occitana a mes en abans la formula: “Pro d’èsser mespresats!”. “De vergonha, n’avèm pro” escriguèt dins un poèma lo Joan Bodon amb lo refús de se clinar al Peiron per saludar lo Rei-Solelh de l’opression de Camisards (nos agrada mai lo nòstre Fèbus!). Al Conselh municipal passat, un elegit trapèt piòt que se parlèsse occitan dins lo tram puslèu qu’anglés! Sèm a dos passes de Vilanòva de Magalona ont calguèt una batèsta judiciària de las bèlas per poder metre la plancarda en lenga nòstra a la dintrada de la Comuna!
Unes pichons daquòs de pas res del tot, mas qu’a la fin fan venir las èrnhas. Unes pichons daquòs, signes de la batèsta de menar contra las globalizacions, las uniformizacions, los vòli-ausir-una-sola-lenga (e pensan que serà lo francés?) que voldrián levar la personalitat de caduna e de cadun, los biaisses de veire e de viure lo monde, ...
Alara que las associacions occitanas e de las autras lengas de França preparan las manifestacions d’aqueste dissabte 24 d’octobre, vaquí que torna puntar lo nas la question de la ratificacion de la Carta europèa de las lengas regionalas o minoritàrias. Embrumatge de primièra: lo tèxte que ne fa estrementir mai d’un prepausa res de mai (levat una satisfaccion simbolica) que la situacion presenta. Òm pòt totjorn marcar que se pòt estudiar la lenga, mas se d’un autre costat se fòrma pas ensenhaires, se d’oras son pas marcadas a l’emplèc del temps, la possibilitat s’estavanís. Cada dos ans, avèm un pichòt còp mediatic atal en diguent que quicòm se farà, daissar creire al monde qu’es fait e fin finala res faire; cal sortir d’aquela espirala de la desesperança e per aquò virar en redond amb proposicions carradas a l’entorn del còr de Montpelhièr.
Plaça de l’Uòu, las tres Gràcias nos espèran. La mission es plan simple: lor i enlevar a jamai lo badalhon que lo dessenhaire de l’aficha de la crida lor i a mes sus la boca e que la paraula d’Òc se desliure fòrta, corala, frairala ...
A Montpelhièr, cal posar las fòrças e lo vam, l’enveja e las volontats de venir obrièrs e obrièras de la lenga, un trabalh de formigas e de cigalas mescladas per assegurar la transmission d’un patrimòni, d’un eiretatge, de sabers e de dires que son nòstra participacion dinamica a l’umanitat.
Bandeirolièr Roch
Article publicat dins la cronica Papieròt Menerbés, dins La Semaine du Minervois del 1/10/15 que consacra un dossier a la manifestacion).
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Per mi el pròxim repte és parlar l'Occità, però de moment entenc al magoria del que diüen, i som llengües germanes.
Així que a la que pugui: L'Occità.
"Tàrrega".
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari