Fau partida d’aquel monde qu’escotan la ràdio nacionala exagonala presada dels seniors… Non pas que m’estimi vièlh al punt de poder pas escotar quicòm mai mas es una de las ràdios ont la reclama es leugèra quand òm compara amb las autras…
 
O sabi que ne i a encara tròp per qualques uns mas que volètz, sèm dins un monde ont lo contengut dels programas passa generalament aprèp la reclama – o la publicitat se aquò vos agrada mai.
 
Es interessant d’aprene sens sortir de son ostal tot çò que fan de bon e bèl a París ça que la.
 
Aprenèm que, a la capitala, arrestan pas d’aver de causas novèlas: los espectacles, los films, los musèus, las exposicions permanentass e las temporàrias.
 
E parli pas de l’espectacle permanent ofèrt per la capitala intra muros, a saber nòstres deputats, nòstres senators, lo govèrn, etc.
 
Tot aquò, o sabi gràcias a la ràdio o al fenestron, gràcias a ma tauleta, gràcias a… E n’i encara que me venon propausar per Internet de m’abonar a d’autras canals per mancar pas una mica de çò que se passa d’en pertot!
 
Los paures bedigasses que sèm, los que vivon dins lo campèstre, devon èsser informats de totes aqueles eveniments grandassas que la vilassa nos pòt ofrir.
 
A! Lo país meravilhós qu’es França, enfin quand disi França, vòli dire París que res sembla pas se passar en defòra…
 
Miracle del jacobinisme que servís las meteissas sopas al pòble francés! De quora en quora, aprenèm que i a pas que París… quand mençonan un accident sus una autorota o quand los aigats son importants. Mas aquò dura pas doas o tres minutas e son pressats de tornar a la capitala…
 
M’agradariá ben d’escotar qualques ràdios localas mas, dins mon ròdol, son pas nombrosas e, sovent, es pas possible de las recebre amb l’aisina normala. Cal passar per Internet amb la wi-fi e soi pas afogat al punt di èsser pegat e d’aver tanben los escotaires dins las aurelhas tota la jornada.
 
Dissabte, i aurà a Montpelhièr —e dins d’autres vilas— una manifestacion en favor de nòstras lengas istoricas e cal esperar que seràn nombroses. De segur, i aurà un compte rendut dins la premsa regionala.
 
De segur tanben, pàrii que los qualques mèdia nacionals que raportaràn l’eveniment i consacraràn un articulet quitament se i a milierats de personas mentre que nos fan d’exegèsis sul cossí del perqué per una frasòta politiciana…
 
França, un país, una lenga, una vila… e un fum de “provincials” que sómian de ne far partida… Seriá aquò lo sòmi francés; per ieu, es mailèu una cachavièlha!