Los que dison que i a una excepcion francesa an rason e parli pas de nòstre president qu’a metut de temps a comprene que, per èsser un president normal, o caliá pas èstre… normal.
 
Nòstres elegits tanben son una excepcion per l’acumulacion dels mandats e, coma son eles que fan la lei, son per una evolucion “a un pas de senator”.
 
L’administracion nòstra es una excepcion tanben: un modèl de burocracia. Quitament quand las leis son votadas pel Parlament, cal meses e, lo mai sovent, annadas per aver lo decrèts d’aplicacion publicats. E, en consequència, la lei se pòt pas aplicar.
 
Al país de l’Egalitat – amb un E granda – ne i a que se pòdon permetre d’ignorar la convocacion —un còp, dos còps…— d’un jutge mentre que d’autres te veson arribar una armada de policièrs, armats en guèrra, a sièis oras del matin, te tirar del lièch e t’emmenar amb las cadenas, tot aquò debans los dròlles.
 
Al país de la Libertat, las restriccions se fan de mai en mai fòrtas sus las libertas individualas dins totes los domenis. Una de las darrièras decisions concernís l’interdiccion de las vitras tintadas a l’avant de las veituras amb de bonas rasons: cal permetre als policiers de poder veire se lo menaire a gafat la cinta o se ten lo telefonet a la man.
 
E encara, se vos ai pas parlat de corrupcion es que los Franceses son pas tot sols a èsser corromputs; ça que la son en bona plaça al nivèl del planeta.
 
Son los meteisses que vos venon far la leiçon sus… la democracia e que vos insultan quand pensatz pas coma eles.
 
Una anecdòta per acabar: m’an dich que lo senator-president del conselh departamental d’Òut e Garona, Sénher Camani que balha qualque moneda per organizar una quinzenada occitana dins lo departament aviá votat contra la carta de las lengas regionalas al Senat. De segur, es pas estat lo sol quand òm vei lo resultat…
 
Seriá donc una autra excepcion de nòstre: amassaire de mandats e esquizofrèn!