Opinion
Èsser enrabiat mas… contra qui?
Repotega que repotegaràs! Soi totjorn estat un reborsièr e devi dire que, sovent —mas pas totjorn—, es coma un segond personatge, un doble que s’installa. Òm s’i acostuma…
Mas, a còps, è finita la comedia! E los eveniments recents fan qu’ai pas pus enveja de repotegar per çò que soi tròp enrabiat.
Enrabiat de veire d’arlèris qu’an per sola devisa la de morir.
Enrabiat de veire aquela asirança per la vida, per tota vida umana que siá pas conforma a la lor,
Enrabiat de veire qu’Allah siá mesclat a n’aquela entrepresa de mòrt,
Enrabiat contra los qu’esitan pas, per servir lors interèsses, a endoctrinar de joves un pauc perduts —quitament se ne i a que sabon çò que fan— e a lor prometre verges dins lo paradís pels òmes e efèbes per las femnas,
Enrabiat… enrabiat… enrabiat…
Mas m’arriba de me pausar la question de saber se ma ràbia legitima es dirigida contra los responsables vertadièrs.
Solide, degun un pauc senat pòt pas aprovar un comportament aital. Mas en escotant los comentaris dels uns e dels autres, noirissi qualque dobte.
Los especialistas vertadièrs o autoproclamats nos venon, coma a cada còp, portar d’explics e far de rasonaments. après tot son dins lor ròtle e los franceses comprendrián pas se los vesián pas pus. Fan partida del “sosten psicologic” portat a las victimas amb una eficacitat que demòra de provar!
Mas cossí èsser pas enrabiat contra nòstra classa politica exagonala?
Cossí èsser pas enrabiat contra los tenòrs dels partits politics que son estats, per la màger part, al poder e que cridan coma verges espaurucadas en acusant los que son en plaça d’aver pas res fach?
L’espectacle que nos balhan —pas totes de segur— dempuèi lo chaple de divendres es ni grotèsc ni ridicul mas grossièr.
Totes aqueles mòrts son, per eles, pas que l’escasença —benasida?— de mertre en avant lor ipocrisia e lor cinisme.
Dins lors discors, prenon las victimas en ostatges e n’an quitament pas vergonha.
Per aqueles, la politica justifica tot. L’autre es lo que cal tuar politicament.
Ieu, aqueles eveniments m’an tirat lo som. Eles, soi segur que se van colcar amb la satifaccion del dever complit sens prene en compte la vulgaritat, la grossieretat de lor actitud.
Devèm pas aver las meteissas valors…
Mas, a còps, è finita la comedia! E los eveniments recents fan qu’ai pas pus enveja de repotegar per çò que soi tròp enrabiat.
Enrabiat de veire d’arlèris qu’an per sola devisa la de morir.
Enrabiat de veire aquela asirança per la vida, per tota vida umana que siá pas conforma a la lor,
Enrabiat de veire qu’Allah siá mesclat a n’aquela entrepresa de mòrt,
Enrabiat contra los qu’esitan pas, per servir lors interèsses, a endoctrinar de joves un pauc perduts —quitament se ne i a que sabon çò que fan— e a lor prometre verges dins lo paradís pels òmes e efèbes per las femnas,
Enrabiat… enrabiat… enrabiat…
Mas m’arriba de me pausar la question de saber se ma ràbia legitima es dirigida contra los responsables vertadièrs.
Solide, degun un pauc senat pòt pas aprovar un comportament aital. Mas en escotant los comentaris dels uns e dels autres, noirissi qualque dobte.
Los especialistas vertadièrs o autoproclamats nos venon, coma a cada còp, portar d’explics e far de rasonaments. après tot son dins lor ròtle e los franceses comprendrián pas se los vesián pas pus. Fan partida del “sosten psicologic” portat a las victimas amb una eficacitat que demòra de provar!
Mas cossí èsser pas enrabiat contra nòstra classa politica exagonala?
Cossí èsser pas enrabiat contra los tenòrs dels partits politics que son estats, per la màger part, al poder e que cridan coma verges espaurucadas en acusant los que son en plaça d’aver pas res fach?
L’espectacle que nos balhan —pas totes de segur— dempuèi lo chaple de divendres es ni grotèsc ni ridicul mas grossièr.
Totes aqueles mòrts son, per eles, pas que l’escasença —benasida?— de mertre en avant lor ipocrisia e lor cinisme.
Dins lors discors, prenon las victimas en ostatges e n’an quitament pas vergonha.
Per aqueles, la politica justifica tot. L’autre es lo que cal tuar politicament.
Ieu, aqueles eveniments m’an tirat lo som. Eles, soi segur que se van colcar amb la satifaccion del dever complit sens prene en compte la vulgaritat, la grossieretat de lor actitud.
Devèm pas aver las meteissas valors…
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#1 As rason...O sabi que las femnas son pas concernidas e auriái degut metre aquò entre verguetas.. per çò qu'es un "especialista" que o diguèt sul fenestron... Èri un pauc susprés e auriái degut anar verificar.
Encara que dins aquela entrepresa de mòrt soi pas segur qu'un d'aqueles presicaires aja pas trobada una justificacion per "recompensar" las volontàrias a l'explosion.
mercés per tas remarcas sul Coran quitament se, a lalectura, lo monde pòdon ne tirar de conclusions diferentas mas, al mens, o cal legir.
"e efèbes per las femnas,". Se vei a n'aquò qu'un còp se parla de l'islam sens lo conéisser, almens sens aver legit "sos tèxtes de referéncias". Jamai de la vida aquestes tèxtes preveson pas "d'efèbes per las femnas". Per l'islam la femna es al melhor un jos-uman e al piège una bèstia. Çò solide es qu'es sempre una esclava. Òc-ben, lo "paradís" de l'islam preveis pas res per las femnas. D'alhors es pas previst que las femnas anguen al "paradís", se non es per se far violar un còp de mai e balhar de plaser als òmes.
Amb aquò, es pas ieu qu'ai escrich lo coran, los adiths nimai estipulat çò que deviá èsser a charià.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari