Opinion
Analisi parcelària, e probablament parciala, de la campanha electorala “regionalas 2015”
Aquestas eleccions regionalas nos permeton malurosament, e un còp de mai, de mesurar nòstra insufiséncia al nivèl politic. Mentre que los quites occitanistas vòlon pas far de politica, d’autres —e benlèu deman lo “Front National”— se cargan de la far a nòstra plaça.
Lo PÒC amb l’extrèma esquèrra francesa
Lo Partit Occitan, fidèl e benlèu constrench per sa programacion genetica a causit tornamai d’èsser “d’esquèrra” abans d’èsser occitan. Es una estrategia respectabla, e mai se l’embarrament ideologic qu’es lo sèu lo portèt aqueste còp, non solament, a far aligança amb un partit ecologista francés, mas a s’aligar tanben amb lo “Parti de gauche”, lo partit francés probablament lo mai imperialista amb lo “Front National”. M’espandirai pas tanpauc sus son aligança amb un tresen comparsa en la persona del “Parti Communiste Français”. Solide que los Occitans an pas comprés aquestas aliganças contra natura. Emai vertat que passan l’òsca.
Rai! Coma o mencionèri pus naut es l’estrategia del PÒC e se totòm arriba pas a la comprene, lo PÒC a almens lo meriti de trabalhar, e, coma cadun sap, i a pas que los que fan pas res que riscan pas de s’enganar. Lo PÒC es partit dins una corsa esperduda cap al menten dels paucs mejans que ne dispausa a l’ora d’ara. Es dins aquesta mena de fugida en abans que pèrd son anma e sa subtància occitana.
Quina avançada per Occitània dins l’estable ont Onesta embarrèt l’anhèl amb lo lop?
Lo bilan es magre, tras que magre. Dobti pas una segonda que nòstres amics del PÒC agen pas fach lor trabalh per far aparéisser las reivindicacions occitanas dins aquesta campanha. Mas soi ben forçat de constatar qu’an pas capitat. Ai pas encara en ma possession la profession de fe quand escrivi aquesta rublica. Per contra, ai lo jornal de campanha del “Nouveau monde”. Es una pietat per nautres! Lo mot “occitan” es pas emplegat qu’un sol còp en 16 paginas sarradas. E encara es per metre nòstra identitat al meteis nivèl que las dels immigrats. Tradusissi: “En prenent en compte la pluralitat de nòstras identitats istoricas e contemporanèas tal l’occitan, lo catalan, l’apòrt de las diferentas immigracions e de lors expressions”. Fai tirar Marius! Per aquel monde i a lo francés, puèi accessòriament meton l’occitan al meteis nivèl que lo turc, l’arabe, lo berbèr, ect… Tanben benlèu de l’anglés en causa qu’aver fòrça immigrats Angleses en Occitània?
Se i a lo logo del Partit Occitan sus la cobèrta del jornal de campanha, per contra en pagina doas, aprenem que “les régionalistes” fan parida de la coalicion. Un còp de mai lo PÒC, e dobti pas de sa bona volontat, s’es fach colhonar. Emai plan engarçar.
Lo PNO amb la cooperativa “Le Bien Commun”
Lo Partit de la Nacion Occitana, del seu costat, causiguèt de participar a la lista del “Bien Commun”. Una tièra de monde mai que mai constituida d’ancians militants del Partit Socialista francés e d’Euròpa-Ecologia. Se tracha d’una mena de forra-borra a tendéncia ecologica non dogmatica. Cossí que ne vira lo monde del “Bien Commun” son tan imperialistas e tan francistas que los del “Nouveau Monde”. Ne’n cal pas tirar un per ne metre un autre.
Coma los militants del PÒC se deguèron batre sens i capitar a far prene en compte l’identitat occitana de la region Centroccitana pel “Nouveau Monde”, los militants dels PNO se batèron a cada instant per far admetre, sens i capitar tanpauc, l’identitat occitana al “Bien Commun”. A despart de Carcin-Bas ont Jeròni Picas del PNO es cap de lista d’aquesta comarca e ont prenguèt una majoritat d’occitanistas amb el, çò que li permetèt de far una campanha occitanistas, dins lo demai de la region es estat malaisit de far admetre l’occitanistat de la region. Personalament me calguèt reguitnar de longa en Albigés per arribat fin finala a çò que la frasa en occitan “La region aquò’s nòstre ben comun, la prenem en man”, siá retenguda sul papafard que foguèt difusit suls mercats. Aquí tanben lo bilanç es magre, tras que magre.
Malgrat la mobilizacion importanta dels militants del Partit de la Nacion Occitana, foguèrem pas en mesura d’occitanizar mai un recampament eteroclit de personalitats fonzièrament afranchimandidas e fièras d’o èsser.
Caliá ben far quicòm
Pasmens, los partits politics occitans podián pas passar per las malhas d’aquestas eleccions. Vist las fòrças militantas que representan ensagèron de se plaçar per dire d’occitanizar çò que podiá l’èsser de la campanha. Mas, coma o venem de véser, aquesta estrategia a sos limits. Benlèu que per l’avenidor caldriá pensar a una autra estrategia: la de la coalicion electorala de totes los partits e moviments occitans. Tornar a la formula de Bastir, mas aqueste còp pas sonque per una eleccion, mas per lo mai d’eleccions possiblas.
Se volem salvar çò que pòt encara l’èsser de la nacion occitana, nos cal menar lo combat per la liberacion d’Occitània abans de nos batre per d’ideologias. Nòstra patria es pas la drecha, nimai lo centre o l’esquèrra. Podem èsser de drecha, del centre o d’esquèrra, mas siem d’en primièr occitan. Tant que la drecha, lo centre o l’esquèrra occitan será pas capable de se presentar sol a las eleccions, puslèu que de far aligança amb los partits franceses que son per esséncia nòstres ennemics, aurem lo dever de far union.
Avem jos uèlhs çò que se passa a l’ora d’ara en Catalonha. Al delà dels combats ideologics e de classa, los partits catalans fan l’union per la libertat de la nacion catalana. Un còp l’Estat catalan en plaça, cadun tornarà condreitament prene sas bilhas e lo combat sus las questions socialas tornaràn prene coma dins totes los païses liures e democratic del monde. Sapiem ne tirar los ensenhaments per Occitània.
Las eleccions regionalas de 2021 se devon aprestar tre ara. Malgrat nòstras divergéncias, tre ara avem de trabalhar amassa per anar a l’essencial. Los partits politics occitans se devon metre d’accòrdi sus un programa minimum a sometre al pòble. Es per nautres una responsabilitat de las grandas. De nòstra intelligéncia depend l’avenidor de la nacion occitana. Perqué seriá pus aisit per un partit occitan de s’aligar amb un partit francés puslèu qu’amb un autre partit occitan? Quina persona senada poriá créire que lo Partit Occitan es politicament mai prèp del “Parti de Gauche” francés puslèu que del Partit de la Nacion Occitana?
Per l’avenidor politic d’Occitània avem un dever d’union. Un còp de mai aquestas eleccions regionalas ne son l’illustracion. Que siá en Aquitània-Lemosin, en Provença, en Centroccitània o endacòm mai, Occitània es passada a la trapa. Aquò’s pas dins l’escampilhament de nòstras fòrças que capitarem de nos far respectar. La resulta de nòstra incapacitat a nos acampar fa qu’agèrem pas de lista occitana en Occitània. Es çò que reteni ieu d’aquestas eleccions.
Espèri que cadun de nosaus prendrà la pagela del fracàs d’aquestas eleccions regionalas 2015 e que per l’avenidor ne tirarà las leiçons. Un còp de mai, serem çò que bastirem.
Sèrgi Viaule,
sòci del Partit de la Nacion Occitana,
candidat en Centroccitània sus la lista “Le Bien Commun”
Lo PÒC amb l’extrèma esquèrra francesa
Lo Partit Occitan, fidèl e benlèu constrench per sa programacion genetica a causit tornamai d’èsser “d’esquèrra” abans d’èsser occitan. Es una estrategia respectabla, e mai se l’embarrament ideologic qu’es lo sèu lo portèt aqueste còp, non solament, a far aligança amb un partit ecologista francés, mas a s’aligar tanben amb lo “Parti de gauche”, lo partit francés probablament lo mai imperialista amb lo “Front National”. M’espandirai pas tanpauc sus son aligança amb un tresen comparsa en la persona del “Parti Communiste Français”. Solide que los Occitans an pas comprés aquestas aliganças contra natura. Emai vertat que passan l’òsca.
Rai! Coma o mencionèri pus naut es l’estrategia del PÒC e se totòm arriba pas a la comprene, lo PÒC a almens lo meriti de trabalhar, e, coma cadun sap, i a pas que los que fan pas res que riscan pas de s’enganar. Lo PÒC es partit dins una corsa esperduda cap al menten dels paucs mejans que ne dispausa a l’ora d’ara. Es dins aquesta mena de fugida en abans que pèrd son anma e sa subtància occitana.
Quina avançada per Occitània dins l’estable ont Onesta embarrèt l’anhèl amb lo lop?
Lo bilan es magre, tras que magre. Dobti pas una segonda que nòstres amics del PÒC agen pas fach lor trabalh per far aparéisser las reivindicacions occitanas dins aquesta campanha. Mas soi ben forçat de constatar qu’an pas capitat. Ai pas encara en ma possession la profession de fe quand escrivi aquesta rublica. Per contra, ai lo jornal de campanha del “Nouveau monde”. Es una pietat per nautres! Lo mot “occitan” es pas emplegat qu’un sol còp en 16 paginas sarradas. E encara es per metre nòstra identitat al meteis nivèl que las dels immigrats. Tradusissi: “En prenent en compte la pluralitat de nòstras identitats istoricas e contemporanèas tal l’occitan, lo catalan, l’apòrt de las diferentas immigracions e de lors expressions”. Fai tirar Marius! Per aquel monde i a lo francés, puèi accessòriament meton l’occitan al meteis nivèl que lo turc, l’arabe, lo berbèr, ect… Tanben benlèu de l’anglés en causa qu’aver fòrça immigrats Angleses en Occitània?
Se i a lo logo del Partit Occitan sus la cobèrta del jornal de campanha, per contra en pagina doas, aprenem que “les régionalistes” fan parida de la coalicion. Un còp de mai lo PÒC, e dobti pas de sa bona volontat, s’es fach colhonar. Emai plan engarçar.
Lo PNO amb la cooperativa “Le Bien Commun”
Lo Partit de la Nacion Occitana, del seu costat, causiguèt de participar a la lista del “Bien Commun”. Una tièra de monde mai que mai constituida d’ancians militants del Partit Socialista francés e d’Euròpa-Ecologia. Se tracha d’una mena de forra-borra a tendéncia ecologica non dogmatica. Cossí que ne vira lo monde del “Bien Commun” son tan imperialistas e tan francistas que los del “Nouveau Monde”. Ne’n cal pas tirar un per ne metre un autre.
Coma los militants del PÒC se deguèron batre sens i capitar a far prene en compte l’identitat occitana de la region Centroccitana pel “Nouveau Monde”, los militants dels PNO se batèron a cada instant per far admetre, sens i capitar tanpauc, l’identitat occitana al “Bien Commun”. A despart de Carcin-Bas ont Jeròni Picas del PNO es cap de lista d’aquesta comarca e ont prenguèt una majoritat d’occitanistas amb el, çò que li permetèt de far una campanha occitanistas, dins lo demai de la region es estat malaisit de far admetre l’occitanistat de la region. Personalament me calguèt reguitnar de longa en Albigés per arribat fin finala a çò que la frasa en occitan “La region aquò’s nòstre ben comun, la prenem en man”, siá retenguda sul papafard que foguèt difusit suls mercats. Aquí tanben lo bilanç es magre, tras que magre.
Malgrat la mobilizacion importanta dels militants del Partit de la Nacion Occitana, foguèrem pas en mesura d’occitanizar mai un recampament eteroclit de personalitats fonzièrament afranchimandidas e fièras d’o èsser.
Caliá ben far quicòm
Pasmens, los partits politics occitans podián pas passar per las malhas d’aquestas eleccions. Vist las fòrças militantas que representan ensagèron de se plaçar per dire d’occitanizar çò que podiá l’èsser de la campanha. Mas, coma o venem de véser, aquesta estrategia a sos limits. Benlèu que per l’avenidor caldriá pensar a una autra estrategia: la de la coalicion electorala de totes los partits e moviments occitans. Tornar a la formula de Bastir, mas aqueste còp pas sonque per una eleccion, mas per lo mai d’eleccions possiblas.
Se volem salvar çò que pòt encara l’èsser de la nacion occitana, nos cal menar lo combat per la liberacion d’Occitània abans de nos batre per d’ideologias. Nòstra patria es pas la drecha, nimai lo centre o l’esquèrra. Podem èsser de drecha, del centre o d’esquèrra, mas siem d’en primièr occitan. Tant que la drecha, lo centre o l’esquèrra occitan será pas capable de se presentar sol a las eleccions, puslèu que de far aligança amb los partits franceses que son per esséncia nòstres ennemics, aurem lo dever de far union.
Avem jos uèlhs çò que se passa a l’ora d’ara en Catalonha. Al delà dels combats ideologics e de classa, los partits catalans fan l’union per la libertat de la nacion catalana. Un còp l’Estat catalan en plaça, cadun tornarà condreitament prene sas bilhas e lo combat sus las questions socialas tornaràn prene coma dins totes los païses liures e democratic del monde. Sapiem ne tirar los ensenhaments per Occitània.
Las eleccions regionalas de 2021 se devon aprestar tre ara. Malgrat nòstras divergéncias, tre ara avem de trabalhar amassa per anar a l’essencial. Los partits politics occitans se devon metre d’accòrdi sus un programa minimum a sometre al pòble. Es per nautres una responsabilitat de las grandas. De nòstra intelligéncia depend l’avenidor de la nacion occitana. Perqué seriá pus aisit per un partit occitan de s’aligar amb un partit francés puslèu qu’amb un autre partit occitan? Quina persona senada poriá créire que lo Partit Occitan es politicament mai prèp del “Parti de Gauche” francés puslèu que del Partit de la Nacion Occitana?
Per l’avenidor politic d’Occitània avem un dever d’union. Un còp de mai aquestas eleccions regionalas ne son l’illustracion. Que siá en Aquitània-Lemosin, en Provença, en Centroccitània o endacòm mai, Occitània es passada a la trapa. Aquò’s pas dins l’escampilhament de nòstras fòrças que capitarem de nos far respectar. La resulta de nòstra incapacitat a nos acampar fa qu’agèrem pas de lista occitana en Occitània. Es çò que reteni ieu d’aquestas eleccions.
Espèri que cadun de nosaus prendrà la pagela del fracàs d’aquestas eleccions regionalas 2015 e que per l’avenidor ne tirarà las leiçons. Un còp de mai, serem çò que bastirem.
Sèrgi Viaule,
sòci del Partit de la Nacion Occitana,
candidat en Centroccitània sus la lista “Le Bien Commun”
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
"Benlèu que per l’avenidor caldriá pensar a una autra estrategia: la de la coalicion electorala de totes los partits e moviments occitans. Tornar a la formula de Bastir, mas aqueste còp pas sonque per una eleccion, mas per lo mai d’eleccions possiblas."
Que i a, totun, ua causa que desbrombatz dens lo vòste devis: Bastir qu'èra un acamp politic d'occitanistes vienguts un drin de pertot, mes entà botà's a la còrda de partits politics franchimands. L'objectiu qu'èra clar (e laudable): serví's de las eleccions municipaus entà constituir un hialat d'elegits locaus occitans. Mes aquèra estrategia que passava per la presencia de candidats labelizats Bastir au dehens de listas miadas per partits franchimands (com a Pau, sus la lista gavidada per un antioccitaniste deus piris).
Ací tanben la presencia d'occitanistes qu'èra, mei que mei, ua "force d'appoint" (ne sèi pas quin se dit en occitan) au demiei de las formacions politicas franchimandas. E aquò per ua rason plan simple: lo flaquèr de las nostes formacions politicas occitanas (PÓc, PNO, Libertat, etc...). Aqueste flaquèr ligat, de segur, au manca de consciencia identitaria deus poblans deus nostes parçans. S'èm aunestes, ne podem que constatar que la mager part deu monde dens lo noste arròu e's senteishen francés deu sud-oest meilèu qu'occitans.
E, com at èi dit un aute còp, tant que n'averam pas reglat aquò n'ei pas la pena de suanejar a l'emergencia d'ua força politica occitanista...
Amistats
Veni de reçaupre la propaganda elèctorala oficiala. Cossi lo PNO s'es anat perdre dins aquela sopa mèscla-tot amb " Le Bien Commun"?! Te'n fotrai, ieu, del "Bien Commun"
Pas una allusion a Occitaniá, a la lenga, a la cultura!! I a pas que la fòtò del paure Jironi Picas, presentat coma " militant occitaniste PNO". Demièg los electors, me demandi quantes n'i a que sabon çò qu'es aquò lo PNO !! Una engana de primièira....
L'union, l'union ! : es coma l'Arlatenca ò la Sèrp Giganta de mar, s'en parla de memòria perduda, mas si ve jamai ren ! Aquelu colhons d'occitans ( coma lo diguèt lo Lafont) an pas encara capit, ò non voàlon capir que l'unitat es indefugibla ; ne sieu arribat de mi demandar se, maugrat lu esfoarç meritòris de quauques uns, capitarèm un jorn de la bastir aquela unitat. E aüra, embe lu eveniments dau terrorisme salafista, lo poder francimand l' a mai que bèla per batre la rampelada dei valors de la" república una e indevesibla", de l'unitat de la nacion, es de pan senhat per aquelu que nos govèrnan, e vaga de marselhesas : n'en voales tu ? aquí n'as ! E parli pas de la creissença en poténcia dei frontistas. Brave monde, per lo biais de l'incapacitat e lo laxisme dei politicaires francés, l'encloscatge dei Occitans, siam dins una bèu pastis !
Soi benlèu innocent, mas la Lista Monde Nòu proposa d'estats generals per l'occitan e lo catalan. Segur son pas que de promessas, mas Onesta sembla onèste, el!
E puèi lo berbère e lo turc a lo drech de viure al país non ?
Son pas eles que nos empacharàn de defendre l'occitan.
Crèsi que le POC a capitat quand mema a metre en davant un fum de sas proposicions http://snip.ly/sFTO
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari