Opinion
Gadget e ecran plat
Mi ploravi davant ma television aqueu divendres 13, a l’anonci dau chaple a Saint-Denis, au Bataclan e dins lei carrieras vesinas. De kamikazes avián tuat o nafrat cinc cents personas. Eriam pus en Iraq mai sus la riba drecha de Sèina, a París. Lei cenchas explosivas èran rendudas au nòstre.
L’endeman, dissabta, tombavan lei comentaris e leis analisis. Apreniáu de la boca d’editoralistas parisencs, especialistas de l’islam, que lei marrits francés qu’avián declarat “je ne suis pas Charlie” en genier èran de maufatans que fasián la man ai sanguinaris jihadistas. L’aviáu dich e escrich, “je ne suis pas Charlie”; un jornau que si permete de tractar de “cons” l’ensems dei cressnts merita pas mon sosten. Ansin, aviáu una part de responsabilitat dins aqueu chaple estent actor de la division. Un malastre gròs ven rarament solet; de malastres pichins l’acompanhan. Ansin èri un traïdor, un aligat objectiu de Daish.
Anecdotica siguèt ma decepcion dau dimenge. Totei lei programas de la television publica èran estats desaviats. En plaça dau Vaquí de la Vau de Tiniá, veguèri un episòdi d’Inspecteur Gadget. La direccion de France 3 auriá chausit de difusar lo Requiem de Berlioz per marcar lo dòu, auriáu poscut comprendre. Mai Inspecteur Gadget si justificava en ren. Vaquí una pròva de mai dau gaire de consideracion dau servici public per leis emissions en lengas dichas regionalas e aquelei totei que se li interèssan.
Dempuei divendres, rèsti tancat davant ma television, quora escoti pas lo 7-9 de France Inter, per assajar de comprendre la motivacion d’aquelei calucs que chaplan leis autrei avans de si tuar, en nom d’una religion que coneisson gaire. An de comanditaris, mai afogats de sòus que de religion, que lei sabon embelusar me sei discors sus la tela. Enfants d’Internet e dei videojuecs, sabon pus faire la part de la realitat e dei ficcions, juegan de la Kalashnikov e de la vida umana coma s’èran de gadgets. An la consciéncia plata coma un ecran d’ordinator.
L’endeman, dissabta, tombavan lei comentaris e leis analisis. Apreniáu de la boca d’editoralistas parisencs, especialistas de l’islam, que lei marrits francés qu’avián declarat “je ne suis pas Charlie” en genier èran de maufatans que fasián la man ai sanguinaris jihadistas. L’aviáu dich e escrich, “je ne suis pas Charlie”; un jornau que si permete de tractar de “cons” l’ensems dei cressnts merita pas mon sosten. Ansin, aviáu una part de responsabilitat dins aqueu chaple estent actor de la division. Un malastre gròs ven rarament solet; de malastres pichins l’acompanhan. Ansin èri un traïdor, un aligat objectiu de Daish.
Anecdotica siguèt ma decepcion dau dimenge. Totei lei programas de la television publica èran estats desaviats. En plaça dau Vaquí de la Vau de Tiniá, veguèri un episòdi d’Inspecteur Gadget. La direccion de France 3 auriá chausit de difusar lo Requiem de Berlioz per marcar lo dòu, auriáu poscut comprendre. Mai Inspecteur Gadget si justificava en ren. Vaquí una pròva de mai dau gaire de consideracion dau servici public per leis emissions en lengas dichas regionalas e aquelei totei que se li interèssan.
Dempuei divendres, rèsti tancat davant ma television, quora escoti pas lo 7-9 de France Inter, per assajar de comprendre la motivacion d’aquelei calucs que chaplan leis autrei avans de si tuar, en nom d’una religion que coneisson gaire. An de comanditaris, mai afogats de sòus que de religion, que lei sabon embelusar me sei discors sus la tela. Enfants d’Internet e dei videojuecs, sabon pus faire la part de la realitat e dei ficcions, juegan de la Kalashnikov e de la vida umana coma s’èran de gadgets. An la consciéncia plata coma un ecran d’ordinator.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Article que fa part d'un viscut interessant mas conclusion nècia. Manca per aqueles que son fragils psicologicament, tot lo mond sabon plan far la diferença entre la realitat e la ficcion, es estat mes en evidéncia per d'experiéncias. Se cal tirar d'aqueles poncius. Cresètz que las gents an besonh dels juècs vidéos per ne tuar d'autres amb d'armas ?
Disi pas qu'existis pas mas qu'es marginal se considerèm lo nombre de jogaires rapòrt als atemptats comeses. Per çò que concernis los atemptats de Paris, vesi pas lo rapòrt amb los juècs vidéos.
Article que fa part d'un viscut interessant mas conclusion nècia. Manca per aqueles que son fragils psicologicament, tot lo mond sabon plan far la diferença entre la realitat e la ficcion, es estat mes en evidéncia per d'experiéncias. Se cal tirar d'aqueles poncius. Cresètz que las gents an besonh dels juècs vidéos per ne tuar d'autres amb d'armas ?
Disi pas qu'existis pas mas qu'es marginal se considerèm lo nombre de jogaires rapòrt als atemptats comeses. Per çò que concernis los atemptats de Paris, vesi pas lo rapòrt amb los juècs vidéos.
"Enfants d’Internet e dei videojuecs, sabon pus faire la part de la realitat e dei ficcions, juegan de la Kalashnikov e de la vida umana coma s’èran de gadgets. An la consciéncia plata coma un ecran d’ordinator."
Mercés, me fa totjorn plasér.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari