Opinion
Demografia e emancipacion femenina (part 1)
Fa a l’entorn de 2,8 milions d’annadas que los primièrs representants del genre Homo serián apareguts. Pareis qu’unas centenas de milièrs d’individùs se mantenguèron en petitas tribús en Africa mai d’un milion d’annadas dins un equilibre ecologic de culhida, pesca e caça.
Aprèp s’èsser espandit subre totes los continents, es sonque recentament dins l’istòria umana, i a 40 000 a 30 000 annadas que l’elevatge e l’agricultura foguèron necessaris per noirir una populacion que passava lo milion d’individùs.
L’elevatge e subretot l’agricultura induguèron las guèrras neoliticas que serián aparegudas amb la sedentarizacion. Seriá la necessitat de delimitar las tèrras e l’acumulacion de riquesas per d’unes qu’aurián cambiat las societats tribalas mai o mens egalitàrias en societat de modèl patriarcal, inegalitari e guerrièr, amb la somission de las femnas als òmes, e dels paures als rics.
En l’an dit 0, la populacion mondiala èra de 170 milions d’abitants.
Entra 540 a 770, la pèsta auciguèt 100 milions d’abitants. Durant aquel periòde, la populacion demorèt estable a l’entorn de 190 milions d’abitants.
En l’an 1000, la populacion atenguèt 310 milions d’abitants.
En 1500, la populacion atenguèt 425 milions d’abitants.
En 1815, la populacion mondiala passèt lo miliard d’abitants e la populacion aumentava ja de 4 milions d’abitants per an, al despièit d’una fòrta mortalitat infantila e d’una esperança da vida inferiora a 40 ans.
Las guèrras e las pandémias aguèron pauc d’efèit subre la creissença demografica globala.
En 1850 amb la revolucion industriala, es la debuta d’una vertadièra explosion demografica amb 1,260 miliards d’umans, puèi:
La centena de milions de mòrts de las doas guèrras mondialas e de la descolonizacion aguèron una incidéncia marginala subre aquela explosion demografica. L’explicacion màger n’es que l’esperança de vida pugèt a 70 ans mentre que la mortalitat infantila èra de mai en mai baissa.
Per los demografs, es l’abséncia d’educacion e d’emancipacion de las femnas que condutz a un taus de natalitat de 5 enfants (subre)vivents per femna, tant per Euròpa e America al sègle XIX, coma per Asia al sègle XX o ara Índia, Africa subsaariana e Indonesia.
Lo creissement demografic mondial actual es sens comparason istorica. Pendent lo sègle XX, l’aument de populacion accelerèt de 47 milions d’umans suplementaris cada annada en 1950 fins a 85 milions d’òmes e de femnas en mai en 1987. Totun, aquel creissement a començat un leugièr procès d’alentiment.
Sens politica activa d’emancipacion de las femnas per poder contarotlar lor vida e donc lor feconditat, las Nacions Unidas predison pel melhor una estabilizacion de la populacion mondiala per l’an 2050 amb 9 miliards d’umans amb l’accès general de las femnas a l’educacion e donc a l’emancipacion.
Per d’unes, es l’opcion de la saviesa, en laissant encara doas generacions de femnas e d’òmes viure dins la misèria e riscar un aument de las confrontacions per l’accès a las ressorsas. Es l’opcion causida per los responsables religioses e nacionalistas de totas tendéncias, e mai en França.
D’autres prepausan de generalizar l’accès a la contracepcion a totas las femnas, sens esperar lor accès a l’escòla. Pareis qu’es l’opcion la mens realista.
Aprèp s’èsser espandit subre totes los continents, es sonque recentament dins l’istòria umana, i a 40 000 a 30 000 annadas que l’elevatge e l’agricultura foguèron necessaris per noirir una populacion que passava lo milion d’individùs.
L’elevatge e subretot l’agricultura induguèron las guèrras neoliticas que serián aparegudas amb la sedentarizacion. Seriá la necessitat de delimitar las tèrras e l’acumulacion de riquesas per d’unes qu’aurián cambiat las societats tribalas mai o mens egalitàrias en societat de modèl patriarcal, inegalitari e guerrièr, amb la somission de las femnas als òmes, e dels paures als rics.
En l’an dit 0, la populacion mondiala èra de 170 milions d’abitants.
Entra 540 a 770, la pèsta auciguèt 100 milions d’abitants. Durant aquel periòde, la populacion demorèt estable a l’entorn de 190 milions d’abitants.
En l’an 1000, la populacion atenguèt 310 milions d’abitants.
En 1500, la populacion atenguèt 425 milions d’abitants.
En 1815, la populacion mondiala passèt lo miliard d’abitants e la populacion aumentava ja de 4 milions d’abitants per an, al despièit d’una fòrta mortalitat infantila e d’una esperança da vida inferiora a 40 ans.
Las guèrras e las pandémias aguèron pauc d’efèit subre la creissença demografica globala.
En 1850 amb la revolucion industriala, es la debuta d’una vertadièra explosion demografica amb 1,260 miliards d’umans, puèi:
— en 1900, 1,650 miliards d’umans,
— en 1927, 2 miliards,
— en 1960, 3 miliards,
— en 1974, 4 miliards,
— en 1987, 5 miliards,
— en 2011, 7 miliards,
— e 7,15 miliards d’umans en junh de 2015.
— en 1927, 2 miliards,
— en 1960, 3 miliards,
— en 1974, 4 miliards,
— en 1987, 5 miliards,
— en 2011, 7 miliards,
— e 7,15 miliards d’umans en junh de 2015.
La centena de milions de mòrts de las doas guèrras mondialas e de la descolonizacion aguèron una incidéncia marginala subre aquela explosion demografica. L’explicacion màger n’es que l’esperança de vida pugèt a 70 ans mentre que la mortalitat infantila èra de mai en mai baissa.
Per los demografs, es l’abséncia d’educacion e d’emancipacion de las femnas que condutz a un taus de natalitat de 5 enfants (subre)vivents per femna, tant per Euròpa e America al sègle XIX, coma per Asia al sègle XX o ara Índia, Africa subsaariana e Indonesia.
Lo creissement demografic mondial actual es sens comparason istorica. Pendent lo sègle XX, l’aument de populacion accelerèt de 47 milions d’umans suplementaris cada annada en 1950 fins a 85 milions d’òmes e de femnas en mai en 1987. Totun, aquel creissement a començat un leugièr procès d’alentiment.
Sens politica activa d’emancipacion de las femnas per poder contarotlar lor vida e donc lor feconditat, las Nacions Unidas predison pel melhor una estabilizacion de la populacion mondiala per l’an 2050 amb 9 miliards d’umans amb l’accès general de las femnas a l’educacion e donc a l’emancipacion.
Per d’unes, es l’opcion de la saviesa, en laissant encara doas generacions de femnas e d’òmes viure dins la misèria e riscar un aument de las confrontacions per l’accès a las ressorsas. Es l’opcion causida per los responsables religioses e nacionalistas de totas tendéncias, e mai en França.
D’autres prepausan de generalizar l’accès a la contracepcion a totas las femnas, sens esperar lor accès a l’escòla. Pareis qu’es l’opcion la mens realista.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#5 Escrivètz : "Ai agut entendut de reaccions pro ben descabestradas contra de femnas occitanistas que i a. Vòli dire que quand se fa la critica dels discorses que pòt portar una femna se va sovent mai luènh qu'on pas la sola critica d'aquestes discorses. Totjorn çò mèmes : un òme que brame sas idèias vòl dire que deu èstre valent e garrut, una femna que cride tan naut sas idèias aquò vòl dire que deu èstre un escamandre mal-margada."
Avètz tot comprés que tot perfiechament descrich... Se faire escarnir a non plus per lei legeires anonims aicí meteis, e mai per d'opinants, dos còps mai perqué siáu femna donc "illegitima" en filigrana, m'a fach abandonar d'escriure per lo Jornalet e de pèrdre mon temps per de gens pauc respectables... Lo masclisme es un totalitarisme, partejat per la tèrra tota e l'occitanisme i banha dedins, maugrat son cinèma de trobadorisme. Abandonèri tanben per d'autrei totalitarismes exprimits, lei caças a l'òme recurrentas, lei procès d'intencion, l'encloscatge ideologic permanent e mai se parlèsse de tomatas ò de la color dau cèu. Fa longtemps qu'aviáu pas consultat leis escambis : m'avisi qu'a pas cambiat d'un peu question ambient e radicalitat. D'unei responsas çai sota ne son encara un còp la pròva.
#10 la resposta caup dins la question.
#9 La còla del Figaro aurián degut se dire:
Serons-nous toujours aussi c*** dans trente ans?
Bah, oui.
#3 Per rire un pauc, sénher Savonarole :
http://www.acrimed.org/Le-Figaro-Magazine-s-interroge-Serons-nous-encore-francais-dans-30-ans
#drandran... Rai que, quand m'arriba a ieu de dubrir la maissa un pauc a costat de l'occitanisme ben-pensant, de remetre en causa los qualques messias occitanistas qu'aiman d'aver son nom e sa fòto de'n pertot per representar un pòble que lor a pas res demandat... me fau sovent alucar !
Rai que son mai valorizantas per los egos, las nanàs-posicion de groopies e que las nanàs que se permeton de questionar, o de criticar, e mai sian cortesas las criticas, e ben, dins lo païsatge, son geinantas...
Simpla ipotèsi tanben... Benlèu que d'unas femnas, coma ensagi d'o faire, se sentisson mai eficaças dins lo trabalh collectiu (associatiu, sindical, politic) e qu'an pas besonh de metre en dabans son emboliga personala... Quand Ferriol me prepausèt una cronica i a 3 ans (après qu'aguèri subidas d'atacas de Jacme Delmas dins son blòg "democratic" (http://democraciaoccitania.blogspot.fr/2013/01/marie-jeanne-verny-es-loc-aissablassat.html), li diguèri que, psulèu qu'una cronica personala, tant estimavi una cronica per la FELCO, validada per un collectiu... Cronica qu'escriu Felip Martel, la màger part del temps, mas que trabalham a mantun...
Bon, a despart d'aquò, l'anonim que s'amaga darrièr lo pseudo de Savonarole, es la pròva (anonima...) del progrèsses de la pesta bruna en cò nòstre ! e la pròva al revèrs qu'es necitge çò que pensan d'unes, que las identitats (beurk... detèsti aquel mot !) fòrtas presèrvan de las temptacions de l'exclusion de l'autre...
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari