Fa bèl temps ja que la contèsta raja suls malhums socials sus la denominacion de las nòvas regions sortidas de la lei francesa de reforma de las regions del 16 de genièr de 2015.
 
E al país, la contèsta mai bèla se trapa al nivèl de la fusion Miègjorn-Pirenèus e Lengadòc-Rosselhon, entre los partesans de sonar aquela region “Occitània”, amb la volontat que se pòt entendre de veire enfin lo nom d’Occitània aparéisser sus las mapas oficialas, e los (per pas amagar res, soi d’aqueles) que considèran qu’Occitània es una entitat mai bèla, que la faire dintrar dins lo diccionari amb coma definicion “Nom balhat a la fusion de las regions Miègjorn-Pirenèus e Lengadòc-Rosselhon” seriá un fracàs.
 
Cal pas veire dins aquela segonda posicion una volontat de veire escafada la nocion d’Occitània: pensi tot simplament (e soi pas lo sol) qu’Occitània a d’aparéisser dins aquel contèxte, amb un qualificatiu (Centrala, del Sud, Còr d’Occitània…), per valorizar lo trabalh de tria dels companhs que de Bearn a las Valadas en passant per Provença, e d’Auvèrnhe a Aran en passant per Lemosin e Dalfinat, luchan per la subrevida de la lenga.
 
Passarai sus las contèstas, mai o mens dins l’esperit “Paratge, Convivéncia e Cortesia” e sus lo nombre grand de peticions que se crosèron entre los tenents d’“Occitània” e los d’”Occitania mai quicòm”... encara que.
 
Encara que, una peticion qu’arribèt suls malhums socials aquestes darrièrs jorns me tustèt dins l’uèlh: una peticion adreiçada a Dòna Carole Delga, presidenta de region, als saberuts del “Conselh del nom” nomenat per la region per soscar a aquel nom e als sòcis del Conselh d’Estat e de Govèrn.
 
Titolada “Languedoc-Roussillon-Midi-Pyrénées: les jeunes se mobilisent pour le nom de leur région!”, aquela peticion es cosignada per la Joventut Mondina e “l’Union Jeunes de Provence et du Languedoc pour la défense de nos traditions”.
 
Alavetz, tant coneissi la Joventut Mondina, tant l’autra associacion m’èra desconeguda (e o èra tanben de qualques amics provençaus als quals demandèri) e coma, en bon jornalista, soi curiós… ben soi anat furgar.
 
Bon, trapèri aisidament sul malhum d’informacions sus aquela associacion, que lucha per la subrevida de la tauromaquia e de las tradicions provençalas.
 
En furgant un bocin mai (sabètz, los jornalistas, sèm coma los singlars que cèrcan las trufas: o niflam tot), tombèri sus la pagina Facebook de lor president, Corentin Carpentier, e aquí… ò suspresa!
 
La seuna fòto de perfil nos mòstra l’òme en plena presa de paraula sul tèma “Une jeunesse qui oublie son passé est une jeunesse qui n’a pas d’avenir”... a la protèsta del 24 d’octobre.… adobada en Arle pel Couleitièu Prouvènço, collectiu conegut per militar pel fach que “Provença es pas Occitània”.
 
Òm pòt doncas comprene aisidament ont es l’interès d’aquela associacion de veire Occitània se resumir a la fusion de las regions LR e MP, per fin de poder díser: “Vesètz? Aicí es Provença, Occitània es al costat.”
 
Melhor encara: òm pòt legir un comentari del Jean-Pierre Richard, president del Couletièu Prouvènço que ditz “Plus que jamais nous allons continuer “Gardaren Prouvènço”, seul rempart face à tous ceux qui veulent “coloniser” la culture provençale, à ceux qui sont en passe de tuer la langue provençale.”
 
Alavetz, per èsser clar, vòli pas getar la pèira a la Joventut Mondina (quitament se per aquela istòria de nom soi pas d’acòrdi amb eles, la contèsta es una part essenciala de la democracia e fa avançar tot lo monde), me demandi tot simplament se aqueles joves (benlèu per amistats personalas, benlèu per afinitat politica… o sabi pas) se daissèron enganar e benlèu manipular per de monde qu’aprofechèron lor volontat de marcar Occitània dins los atlasses.
 
Convidi, d’alhors, lo monde de la Joventut Mondina a exercir plenament lo lor dreit de responsa per far lum sus tot aquò, e coma soi òme d’encoratjar los escambis entre las diferentas partidas d’Occitània, lor conselhi, se vòlon trabalhar amb Provença, de se virar puslèu, lo còp que ven, cap a l’Ostau dau País Marselhés, al Collectiu Tapenade, a Fem, a Prouvençau Lengo Vivo o encara a Aquò d’Aquí, que dempuèi d’annadas fan un trabalh de tria per ajudar al desvolopament de l’occitan en Provença.