Opinion
Macron: lo dangèr
Aquò se sentissèva dempuèi un momentòt, vaquí qu’ara es vertat: l’Emmanuel Macron gaha la volada de son costat en politica dambe son movement En Marche.
Solide, es un movement que’s vòu “ni d’esquèrra ni de dreta”, que’s vòu modèrne e que’s vòu dobert a totis. Discòrs ausit dejà cent còps, mes perqué es dangerós?
Quitament se lo ministre s’es enganat a son avantatge en mesclar, segon lo Canard Enchaîné, lo nombre de clics sus sa pagina e lo nombre d’adesions, son movement sembla atractiu. Ni de d’esquèrra, ni de dreta, que vòu hèr politica diferentament, aquò quicòm que sedusís fòrça monde destimborlat per la situacion actuala, sustot que l’Emmanuel a bona cara e sembla plan brave.
Tocam deu dit ací lo problèma màger de la democracia representativa. Politicians que’s volon aplasurar lo public semenan au vent bonas paraulas ende’us hèr vénguer. Totis an encara en memòria lo “Mon adversari, es la finança” deu François Hollande, “Lo deute de l’estat francés de cap a sas lengas regionalas” d’un Jack Lang que hascoc par jamès ren lavetz qu’estoc ministre de la Cultura o de l’Educacion pro longtemps, o tanben lo “Se cau preparar a tota eventualitat” d’un Chirac davant las fòrças armadas, lavetz qu’avèva dejà decidit d’i anar pas (a la guèrra en Irak).
Emmanuel Macron, doncas, dens aquesta tradicion, lança formulas simpaticòtas sens d’evocar lo mendre projècte de lei precís. Sèm ací meslèu dens un casting politic que non pas dens un debat de fons. La resulta pòt estar que, fin finala, unas personas poscan votar en contra de lors idèias pròpias.
Mes lo dangèr vertadièr es pas aquiu. Se ditz qu’es un “ex banquièr d’ahars”. Lo diable s’entuta dens los detalhs, ac sabètz. Aqueste petit mot “ex” pòt hè créser qu’a deishat tota activitat dens lo maine de la finança. Cau remembrar qu’a ganhat 2.000.000 euros mercés a la crompa de Nestlé peu grop Pfizer lavetz qu’èra gerent de la banca Rothschild.
Soi pas segur que la banca aja deishat càder l’ahar Macron un còp que vasoc secretari de l’Elisèu (puèi ministre). Soi pas solide que l’Emmanuel aja botat son quasernat d’adreças a la bedoceta e aja trencat tota relacion dambe son “ancian” mitan.
L’istòria de la banca Rothschild muisha que lor tactica, dempuèi lo sègle XVI, es de’s ténguer au ras deus poders de mès d’un país ende’us influenciar a lor favor.
En 1973, lo president Pompidor hascoc votar a l’entorn de Nadau la lei que creèc lo deute sobiran, es a díser lo hèit que l’Estat manlève a … la banca Rothschild (entre d’autes) e torne dambe interés. Estoc la debuta deu problèma de deute sens de fin que pesa sus l’economia e que poderam pas jamès pagar.
Jòrdi Pompidor (en francés: Georges Pompidou) èra tanben un “ex” emplegat de la banca Rothschild.
Cau saber tanben que, ende’s lançar solet en politica hòra partits, atz besonh de sostengs, sustot financièrs. Caloc pas au petit Emmanuel fòrça imaginacion ende trobar dens son quasernet d’adreças (qu’a pas botat a la bedoceta, ne soi segur) lo sòus necessaris a sa promocion personala e aus interèsses privats de la banca internacionala.
Lo vèrme seré un còp de mès dens lo frut?
Solide, es un movement que’s vòu “ni d’esquèrra ni de dreta”, que’s vòu modèrne e que’s vòu dobert a totis. Discòrs ausit dejà cent còps, mes perqué es dangerós?
Quitament se lo ministre s’es enganat a son avantatge en mesclar, segon lo Canard Enchaîné, lo nombre de clics sus sa pagina e lo nombre d’adesions, son movement sembla atractiu. Ni de d’esquèrra, ni de dreta, que vòu hèr politica diferentament, aquò quicòm que sedusís fòrça monde destimborlat per la situacion actuala, sustot que l’Emmanuel a bona cara e sembla plan brave.
Tocam deu dit ací lo problèma màger de la democracia representativa. Politicians que’s volon aplasurar lo public semenan au vent bonas paraulas ende’us hèr vénguer. Totis an encara en memòria lo “Mon adversari, es la finança” deu François Hollande, “Lo deute de l’estat francés de cap a sas lengas regionalas” d’un Jack Lang que hascoc par jamès ren lavetz qu’estoc ministre de la Cultura o de l’Educacion pro longtemps, o tanben lo “Se cau preparar a tota eventualitat” d’un Chirac davant las fòrças armadas, lavetz qu’avèva dejà decidit d’i anar pas (a la guèrra en Irak).
Emmanuel Macron, doncas, dens aquesta tradicion, lança formulas simpaticòtas sens d’evocar lo mendre projècte de lei precís. Sèm ací meslèu dens un casting politic que non pas dens un debat de fons. La resulta pòt estar que, fin finala, unas personas poscan votar en contra de lors idèias pròpias.
Mes lo dangèr vertadièr es pas aquiu. Se ditz qu’es un “ex banquièr d’ahars”. Lo diable s’entuta dens los detalhs, ac sabètz. Aqueste petit mot “ex” pòt hè créser qu’a deishat tota activitat dens lo maine de la finança. Cau remembrar qu’a ganhat 2.000.000 euros mercés a la crompa de Nestlé peu grop Pfizer lavetz qu’èra gerent de la banca Rothschild.
Soi pas segur que la banca aja deishat càder l’ahar Macron un còp que vasoc secretari de l’Elisèu (puèi ministre). Soi pas solide que l’Emmanuel aja botat son quasernat d’adreças a la bedoceta e aja trencat tota relacion dambe son “ancian” mitan.
L’istòria de la banca Rothschild muisha que lor tactica, dempuèi lo sègle XVI, es de’s ténguer au ras deus poders de mès d’un país ende’us influenciar a lor favor.
En 1973, lo president Pompidor hascoc votar a l’entorn de Nadau la lei que creèc lo deute sobiran, es a díser lo hèit que l’Estat manlève a … la banca Rothschild (entre d’autes) e torne dambe interés. Estoc la debuta deu problèma de deute sens de fin que pesa sus l’economia e que poderam pas jamès pagar.
Jòrdi Pompidor (en francés: Georges Pompidou) èra tanben un “ex” emplegat de la banca Rothschild.
Cau saber tanben que, ende’s lançar solet en politica hòra partits, atz besonh de sostengs, sustot financièrs. Caloc pas au petit Emmanuel fòrça imaginacion ende trobar dens son quasernet d’adreças (qu’a pas botat a la bedoceta, ne soi segur) lo sòus necessaris a sa promocion personala e aus interèsses privats de la banca internacionala.
Lo vèrme seré un còp de mès dens lo frut?
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Macron es estat comparat al Tony Blair per la premsa britanica e se’n declarèt blandit.
Es vertat que fariá un bèl canisho pel Donald Trump.
Macron non es pas "ni d'esquèrra ni de dreita". Macron es de dreita dreitassièra, mondialista, financiarista, inegalitarista, privatisatritz. O es… a pro pena mai que los Valls, Hollande, Roya, benlèu una pauquetonet mai qu'Aubry o Hamonl. O es… a pro pena mens que los Sarkozy, Fillon, Jupé, Dati, e autres Pecrèsse, e benlèu un pauqueton mens que Philippot o Le Pen !
Tot aquò nos fa un polit païsatge democratic. Se i ajustam un Mélanchon qu'es un colonialista inegalitarista entre los pòbles, sas cultruas e sas lengas… qué nos demòra ?
Ont es l'alternativa a esquèrra vertadièra, que defendriá a l'encòp lo pòble (98% de la popualcion mondiala) e los pòbles (que lomai clar non dispausa d'un estat independent) ? Tant que tendrem pas cap alternativa vertadièra al financiarisme mondial, viurem en dictatura, lèunh de tota democracia. Cap causida nos aparten pas mai.
Mon pair qu'era au partit socialiste disia "contre la finança, l'òm i pòd ren". Avia retengut aquò dau discors dau parti socialiste apres la fin dau front populari e dau governament que seguet la guerra de 1939/1945.
Lo mestre es la finança. Olande lo dich clarament : es un prisonier de la finança. Sabe pas si a plan envejat de luchar contre la finança o si quò es nonmas una propaganda politica.
Mas l'esquera, tant lo partit comuniste que lo partit socialiste, a acceptat , en 1973 que la moneda siaja pus indexada sur l'òr mas sur lo dollar e obliget los estats a empruntar a las bancas.
Aqui es la traison de l'esquerra.
Uei, los scandalas politics e financiers son provocats per dau monde que son nauts plaçats coma s'i avia daus reglaments de compte.
E dins tot aquò lo monde d'en bas que devia s'unir contre la finança se comportan coma daus esclaus e preferan se brejar per saber qual noveu leader chausir.
Es pas per ren que lo monde que governan an reservat l'estudis de l'economia, de la finança a una elita e propagear l'idéia, per lo biais daus principaus medias, que per parlar d'economia, de finança, de politica chau aver fach de las grandas escòlas.
Au mens lo MAcron estoc aunèste : son movement es pas d'esquèrra ....
http://www.franceculture.fr/oeuvre-ni-droite-ni-gauche-l-ideologie-fasciste-en-france-de-zeev-sternhell
Sens comentaris...
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari