Opinion
L'istòria existís pas
L’istòria es una matièra apassionanta. Es pas tostemps plan ensenhada, mes cadun es pertocat dens sa vida vidanta per çò que’s debanèc auperabans e qu’influéncia sas relacions aus autes, a la comunautat.
L’ensenhament de l’istòria a cambiat dempuèi qu’èi deishat l’escòla. M’an explicat qu’èra mens basat sus las hèitas que non pas sus l’estudi de las civilizacions. Aquò´s plan.
Totun, l’istòria contunha de s’ensenhar coma una sciéncia exacta, e fòrça monde cresen qu’ac es, lavetz qu’es una engana totala. Perqué?
En dehòra d’un espiar sus las civilizacions qu’èi citat mès haut, l’istòria es l’estudi de conflictes: guèrras, revolucions, luta ende’u poder, etc ...
Benlèu que coneishètz un coble de vòstes amics que son divorciats. Es pas tan rare qu’aquò, es una causa normala uei lo dia. La màger part deu temps, la desseparada comencèc e s’acabèc per un conflicte. Sufís pas que de parlar deu subjècte dambe una persona puèi dambe son “ex” e veseratz lèu que’vs condaràn duas istòrias qu’an pas tròp vertadièrament de rapòrts. E totun s’agís de dus adultes qu’an viscuts las medishas hèitas.
Per çò qu’es de l’istòria, es piéger. Cada partit que prengoc part a un conflicte possedís “eretèrs” (nacionaus, politics, religioses) qu’an recebut lor passat capvath lo punt de vista de lors predecessors. Es pas possible d’imaginar las causas diferentament.
L’ensenhament de l’istòria cambia tanben segon las epòcas. L’estudi de la colonizacion d’Africa deu Nòrd s’ensenha pas mès ara coma èra devath la Tresena Republica. Çò qu’estoc ensenhat lavetz èra faus, imperhèit, parciau, etc ... Çò qu’es ensenhat uei lo dia l’es pas tanben un drinòt? Sol l’avénguer ac dirà.
Lavetz com ensenhar l’istòria? Èi pas la responsa. Caleré introdusir la nocion de relativitat e de punt de vista, s’es possible com avant-díser a tot estudi de l’istòria a l’escòla. Benlèu que n’i a qu’ac hèn per chepic d’objectivitat, mes sus aspèctes puntuaus.
O lavetz utilizar un vocabulari “neutre”, qu’implica pas una vision particulara. Au lòc de díser: “L’armada X a liberat lo país Y” o “L’armada X a invasit lo país Y”, díser “L’armada X es venguda au país Y”. Pòt miar a una mena de lengatge artificiau, estranh e ridicule, “politicament corrècte”.
Mes lo ridicule es meslèu milhor que non pas la subjectivitat, l’engana e la mensorga.
L’ensenhament de l’istòria a cambiat dempuèi qu’èi deishat l’escòla. M’an explicat qu’èra mens basat sus las hèitas que non pas sus l’estudi de las civilizacions. Aquò´s plan.
Totun, l’istòria contunha de s’ensenhar coma una sciéncia exacta, e fòrça monde cresen qu’ac es, lavetz qu’es una engana totala. Perqué?
En dehòra d’un espiar sus las civilizacions qu’èi citat mès haut, l’istòria es l’estudi de conflictes: guèrras, revolucions, luta ende’u poder, etc ...
Benlèu que coneishètz un coble de vòstes amics que son divorciats. Es pas tan rare qu’aquò, es una causa normala uei lo dia. La màger part deu temps, la desseparada comencèc e s’acabèc per un conflicte. Sufís pas que de parlar deu subjècte dambe una persona puèi dambe son “ex” e veseratz lèu que’vs condaràn duas istòrias qu’an pas tròp vertadièrament de rapòrts. E totun s’agís de dus adultes qu’an viscuts las medishas hèitas.
Per çò qu’es de l’istòria, es piéger. Cada partit que prengoc part a un conflicte possedís “eretèrs” (nacionaus, politics, religioses) qu’an recebut lor passat capvath lo punt de vista de lors predecessors. Es pas possible d’imaginar las causas diferentament.
L’ensenhament de l’istòria cambia tanben segon las epòcas. L’estudi de la colonizacion d’Africa deu Nòrd s’ensenha pas mès ara coma èra devath la Tresena Republica. Çò qu’estoc ensenhat lavetz èra faus, imperhèit, parciau, etc ... Çò qu’es ensenhat uei lo dia l’es pas tanben un drinòt? Sol l’avénguer ac dirà.
Lavetz com ensenhar l’istòria? Èi pas la responsa. Caleré introdusir la nocion de relativitat e de punt de vista, s’es possible com avant-díser a tot estudi de l’istòria a l’escòla. Benlèu que n’i a qu’ac hèn per chepic d’objectivitat, mes sus aspèctes puntuaus.
O lavetz utilizar un vocabulari “neutre”, qu’implica pas una vision particulara. Au lòc de díser: “L’armada X a liberat lo país Y” o “L’armada X a invasit lo país Y”, díser “L’armada X es venguda au país Y”. Pòt miar a una mena de lengatge artificiau, estranh e ridicule, “politicament corrècte”.
Mes lo ridicule es meslèu milhor que non pas la subjectivitat, l’engana e la mensorga.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
L'Istoria es ço primièr una fabricacion ideologica. Jà lo Bismarck disia que l'Istoria servis a far la guèrra.
E a justificar l'existència de tal o tal païs. Es totjorn plan de legir lo libronèt de l'Anne-Marie Thiesse "La fabrication des identités nationales" ont om vei cossi cadun vei miègjorn a sa porta en fonccion de sos interesses .Es dins aquèsta amira que foguèt escricha per la tresenca republica parisiano-jacobina la sanctissima "Histoire de France". Viatjar un pauc alanda los vistons. Per exemple ço qu'aprenèm al nostre coma "l'Epopeia Napoleoniana" se sona dins los païses envasits per las armadas napoleonianas (Soïssa, Alemanha, Itàlia, Russia, Olanda, Espanha...) las Invasions Napoleonianas. E oc. Coma es plan conegut que l'estat parisiano-francès, que siague reial, imperial o republican, a pas jamai comès la mendra anexion de terrictori (qu'anexar es bon pels marrits, pels ennemics, pels missants !). S'es totjorn acontentat de far cortesament de "restacaments", qu'un restacament es de far tornar a l'ostal quicom que fa plan de temps fasia partida de França e que per mauparada se n'èra "destacat". Coma Bretanha, Rosselhon, Alsàcia , Corsèga o Provènça. Alara França dins, sa granda bontat, faguèt tot per recuperar ("restacar") l'aucelon caigut dau nis. Es vertat pr'amor qu'es escrich dins l'Histoire de France que coma totom sap es d'una objectivitat scien-ti-fi-ca. E totas las Istorias "nacionalas" d'Europa o de quin que siague luoc dins lo mond son bastidas atal. Son de contas de fadas que sa toca es l'adesion "plèna e entièira" dau mainatge a-n-aquèsta construccion que se sona "Estat". Lo biais d'escriure l'istoria, es a dire lo fach de botar en davant tal o tal eveniment segon l'epoca, de ne menorar o de n'escafar un autre, o de far tala o tala messorga per omession se sona l'istoriografia e aquo l'aprenèm pas a l'escola. Qu'aver lo bagatge intelectual per poder anar furgar dins la rèira-cosina de l'istoria oficiala rendria ineficaça aquèsta propaganda ideologica. I-a saique d'istorians onèsts qu'ensajan vertadièirament de tèner un agach objectiu sul passat mas cal comprene que l'estat trai d'aquèstas recèrcas res que ço que li servis a se perpetuar, a justificar son existència e a far passar sas causidas politicas. E es pas lo Vladimir Poutine que me dirà lo contrari. Ni tanpauc lo poder parisenc quand contunha de far lo colhon amb son totalitari "la lenga de la Republica es lo francès". Non, l'Istoria tala qu'es divulgada e ensenhada pels estats es pas una sciència "exacta". Es una sciència orientada e manipolada. Una mitologia al servici dau poder. Lo Claude Marti cantava al sicut d'aquèsta istoria escolaria "Perque m'an pas dit ?". Lo Joan Bodon escrivia dins "Lo libre dels grands jorns" : "Ni mai ni mens qu'un conte l'Istoria, cadun la conta de la sia faiçon, e cadun la crei del seu biais". Rebata sonque los interesses, las passions e las cobeitats dels potents que nos escanan. O-vesem plan amb aquèsta "Istoria en temps real" qu'es lo jornal televisat de la tele "nacionala".
#3 Jo que soi curiós mes ne sabi pas léger l'aleman.
Avetz referéncias en occitan, anglés, francés o espanhòu?
#3 Franceses per fòrça…
Ieu, diriái mailèu : francés per azard
Causissèm pas nòstra nacionalitat o, alara, pel biais d'una naturalizacion…
Se nos agrada pas d'èsser Francés podèm emigrar e demadar la nacionalitat del país d'arcuèlh.
Per nautres, Occitans, podèm somiar d'un país independent que seriá un monde de "bizounours" mas devèm pas oblidar que vivèm – o qu'avèm viscut pels mai vièlhs – dels salaris – o ara de retiradas – que lo sistèma francés nos permet d'aver…
L'economia, la demografia, la cultura pòrtan hèits mens veseders cada jorn, mès ne diven pas estar briga oblidadas , Sovent las consequéncias ne son hòrt mèi importantas, mèi pregondas que los eveniments politics que lo monde ne parlan. Fau tanben espiar las causas sus temps longs , sus espacis amples, per compréner las evolucions vertadèiras que cambian la vita deus pòbles.
Franceses per fòrça, coneissèm lo biais cocardièr francés de condar l'istòria de la bocaria de 1914-1918. Se sètz un pauc curioses anatz un pauc espiar cossi es condat de l'autre bòrd de Rin ...
es lo jorn e la nuèit !
Es sonque ongan que comença de se parlar d'una istòria rasonada de la guèrra
E vos parli pas de la guèrra d'Argeria :
Aici del costat ancian colonizador sabèm que l'armada francesa avia ganhada la guèrra sul terrenh e qu'es De Gaulle que decidiguèt que França se'n devia anar.
En Argeria ensenhan que 130 ans de temps lo pòble argerian resistiguèt coma un sol òme e qu'es l'accion de la gloriosa ALN (Armada de Liberacion Nacionala) que desliurèt lo pais.
Los arabis e los amasics d'Argeria avian 1000 còps rasons de se quilhar contra l'imperialisme francés, Ara que son independènts, an pas lo dreit d'ensenhar una istòria farlabicada.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari